"စိတ္ဓာတ္နဲ႔လုပ္ရပ္ ျမင့္ျမတ္ဖို႔သာ အဓိကပဲ"

  ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက အဓိကအေနနဲ႔ထား တာ ေမတၱာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေမတၱာဆိုတာကလည္း လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြးအေပၚမွာထားရမယ္။

အၿမဲတမ္း ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ေနရမယ္။ အဲဒါကို ျဗဟၼစိုရ္လို႔ေခၚတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားေပါ့။

ဦးဇင္းတို႔ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာပြင့္တဲ့ ဘုရားမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ျမန္မာလူမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ တစ္နည္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘာသာျခားလို႔ေျပာလို႔ရတယ္။

ဘုရားပြင့္မွန္း မသိခင္က ကိုယ္က တျခားဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနတာေလ။ ကိုယ္က ဘာသာျခားျဖစ္တဲ့ဘုရားကို ကိုးကြယ္ၿပီး ေနာက္မွသာ ကိုယ္က အဲဒီ ဘာသာ၀င္ျဖစ္သြားတာ။ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ နဂိုက ကိုယ္နဲ႔ဘာသာ လည္း မတူဘူး။ လူမ်ဳိးလည္း မတူဘူး။

ဒါေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရားက တစ္ေလာကလံုးမွာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာလည္း အထြတ္အထိပ္ျပည့္စံုတယ္။

အသိဥာဏ္ပညာလည္း အထြတ္အထိပ္ျပည့္စံုတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လမ္းၫႊန္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာရင္ ကိုယ္လည္း ခ်မ္းသာတယ္။ အမ်ားလည္း ခ်မ္းသာတယ္။

ကိုယ့္အတြက္ သံသရာလြတ္ေျမာက္ေရးလည္း ျဖစ္ေစတယ္ ဆိုၿပီး ဘုရားကို ကိုးကြယ္ၾကတာ။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံက မဟုတ္လို႔၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိး မဟုတ္လို႔ မကိုးကြယ္ဘူးဆိုၿပီး ေနလို႔မရဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားက ကိုယ့္လူမ်ဳိး မဟုတ္ေပမယ့္လည္း အထြတ္အျမတ္ထားၿပီး ကိုးကြယ္ေနၾကရတာပဲ။

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့လူျဖစ္ဖို႔ မျဖစ္ဖုိ႔ေရာ၊ သူတစ္ပါး ျမင့္ျမတ္တယ္၊ မျမင့္ျမတ္ဘူးသတ္မွတ္ဖို႔ေရာ အဓိကက စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္က အဓိကပဲ။

ကိုယ္နဲ႔ဘာသာခ်င္းတူတဲ့လူမွျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ဘာသာခ်င္း
မတူေပမယ့္လည္း ျမင့္ျမတ္ႏိုင္တာပဲ။

အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွ ျမင့္ျမတ္တယ္၊ တျခားဘာသာ၀င္က မျမင့္ျမတ္ဘူး လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမအတိုင္း မလိုက္နာဘဲ စိတ္ဓာတ္နဲ႔လုပ္ရပ္က ယုတ္ညံ့ေနမယ္ ဆိုရင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့လူမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္က ျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူက ျမင့္ျမတ္တဲ့လူျဖစ္သြားတာပဲ။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆုိတာကလည္း ဘုရားပြင့္မွသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆိုၿပီး ျဖစ္လာတာပါ။ ဗုဒၶဆိုတာရွိလို႔ ဗုဒၶဘာသာဆိုၿပီးေျပာလို႔ရတာ။ ဗုဒၶဆိုတာကလည္း ေလာကႀကီးမွာ တစ္ခါတစ္ရံမွသာပြင့္တာပါ။

ဘုရားေဟာထားတာပဲေလ။ တစ္ညလံုး ေမွာင္မည္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စီးေလးတစ္ခ်က္ လက္လိုက္သလိုမ်ဳိးပဲ။ တစ္ညလံုး ေမွာင္မည္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စီးလက္တာက ခဏေလး၊ စကၠန္႔ပိုင္းေလးပဲေလ။

အဲလိုပဲ ေလာကႀကီးမွာ ဘုရားပြင့္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ဘုရားမပြင့္တဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ အဲေလာက္ေတာင္ကြာပါတယ္။ ဘုရားမပြင့္တဲ့အခ်ိန္က တစ္ညလံုး ေမွာင္မည္းေနတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔တူၿပီး ဘုရားပြင့္တဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ စကၠန္႔ပိုင္းေလး
လွ်ပ္စီးေလးတစ္ခ်က္လက္သေလာက္ပဲရိွတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားလည္း ဘုရားေလာင္းအျဖစ္နဲ႔သာ ပါရမီျဖည့္ခဲ့တယ္။ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေနနဲ႔ ပါရမီျဖည့္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းတဲ့သူ၊ လုပ္ရပ္ေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ပဲ ပါရမီျဖည့္ခဲ့တာ။

ဗုဒၶမွမရွိဘဲနဲ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဂၤါရပ္နဲ႔ေတာ့ ျပည့္စံုတာေပါ့။

ကံ၊ ကံရဲ႕အက်ဳိးကို ယံုၾကည္တဲ့ပုဂ္ၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ပဲ ပါရမီျဖည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘာဘာသာ၀င္၊ ညာဘာသာ၀င္ဆိုတာ အဓိကမဟုတ္ဘူး။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ေကာင္းဖို႔သာ အဓိကပဲ။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔လုပ္ရပ္ ျမင့္ျမတ္ဖို႔ သာ အဓိကပဲ။

ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက
မိန္႔ၾကားေသာျဗဟၼစိုရ္တရားအေၾကာင္း
Eternal Light Magazine
August 2013
လူငယ္ႏွင့္ ျဗဟၼစိုရ္တရား