“ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရ” ➖➖➖➖➖➖➖

 

 ❆ ဒီဘဝၿပီးသြားရင္ ေနာင္ဘဝ ဘယ္ေရာက္မယ္ဆိုတာ မေတြးႏိုင္ဘူး။

❆ ေလာကမွာ အခု ဒီကေန႔ကမၻာမွာ လူဦးေရ
သန္းေပါင္း ၆ဝဝဝ ေက်ာ္ရွိတယ္ ထင္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ေတြ နာခြင့္ရတဲ့ လူဦးေရက အင္မတန္မွ နည္းတယ္ေပါ့။ အင္မတန္မွ နည္းတဲ့
အထဲမယ္ တို႔တေတြ နာခြင့္ရတယ္။

❆ ေအး... နာခြင့္ရတဲ့ တရားေတာ္ေတြနဲ႔ တရား
ဆိုတာ ေဆးနဲ႔ အလားတူတယ္ေပါ့။
ေဆးဆိုတာ မေသာက္ဘဲနဲ႔ ေခါင္းအံုးေအာက္တို႔၊ ဖ်ာေအာက္တို႔၊ အိပ္ယာခင္းေအာက္တို႔ ဖြက္ထားလို႔
ရွိရင္ေတာ့ ေရာဂါ မေပ်ာက္ဘူးေပါ့။
ေဆးဆိုတာ မွန္မွန္ေသာက္ရတာပဲ။
တရားဆိုတာလည္း မွန္မွန္ႏွလံုးသြင္းရတာပဲ။

❆ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းျဖင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ၊ စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြဟာ
တျဖည္းျဖည္း သန္႔စင္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာကိုယ့္စိတ္ဟာ ၾကံ့ခိုင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး
ကိုယ္ရလာမွာ ျဖစ္တယ္။
ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္ ကိုယ္ၾကံ့ခိုင္လာေအာင္
ကိုယ္ပဲ လုပ္ရမွ။ သူမ်ားလုပ္လို႔မရဘူး။

❆ အဲဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက
“အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ”လို႔ ေဟာတာေနာ္။
ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရတယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ လက္ေတြ႕လည္း က်တယ္။

❆ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လုပ္မယ့္ ကိစၥေလးကို
ဒီ....တရားလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္
လူေတြမွာ တခ်ဳိ႕ပုဂိၢဳလ္ေတြမွာ တရားနဲ႔ေဝးတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြဆိုရင္ “တရား” လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပ်င္းစရာႀကီးလို႔ ေအာက္ေမ့တယ္။ မဟုတ္ဘူး။

❆ တရားဟာ မိမိရဲ႕ဘဝပဲ။ ကိုယ့္ဘဝပဲ။
တရားလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြက မယ္သီလရွင္ ဝတ္ရမွာလား။
အမ်ိဳးသားေတြက ဘုန္းႀကီးဝတ္ရမွာလား။
ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ မဟုတ္ဘူး။
မိသားစုနဲ႔ေနရင္းလည္း တရားဆိုတာ ရတယ္။
က်င့္ဖို႔ရာ အဓိက ျဖစ္တယ္ေပါ့။
ႏွလံုးသြင္းတရားဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္။

❆ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္တုန္းက မိသားစုနဲ႔ေနရင္းနဲ႔
ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ ေတြ ျဖစ္တာ ရွိတာပဲ။ေနာက္ဆံုး ရဟႏၲာျဖစ္သြားတာ။
ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားရင္ေတာ့ သူက မိသားစုနဲ႔
မေနေတာ့ဘူးေပါ့။ အနာဂါမ္ျဖစ္သည္
အထိေအာင္ေတာင္မွ မိသားစု အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ရွိေနေသးတာပဲ။အဲဒီလို တရားဆိုတာ ဘယ္ပုဂိၢဳလ္ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ က်င့္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္မွာ ရႏိုင္တာပဲ။

“စြန္႔ရမွာက.... တြယ္တာမႈ”

❆ တကယ္ကေတာ့ သံေယာဇဥ္ ဆိုလို႔ရွိရင္
လူေတြက ထင္ၾကတယ္။
ပစၥည္းသံေယာဇဥ္၊ သားသံေယာဇဥ္၊
သမီးသံေယာဇဥ္ဆိုေတာ့ ပစၥည္းကို စြန္႔ရမွာလား၊
သားကို စြန္႔ရမွာလား၊ သမီးကို စြန္႔ရမွာလား။ဘယ္ဟာမွ စြန္႔စရာမလိုဘူး။

➳ စြန္႔ရမွာက ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ့
“တြယ္တာမႈ” ကို စြန္႔ရမွာ။

❆ အဲဒီေတာ့ အစြန္႔မွားတတ္တယ္ေနာ္။
အစြန္႔မွားတတ္တယ္။
အတြယ္အတာမရွိဘဲနဲ႔ ေနလို႔မရဘူးလား။
ရတာေပါ့။ အတြယ္အတာမရွိဘဲနဲ႔ေနတာ
“ေမတၱာ”နဲ႔ ေနတာပဲ။
မိသားစုထဲမွာလည္းပဲ အတြယ္အတာ
ကင္းၿပီးေတာ့ ေနလို႔ရတယ္။

➳ ၾကည့္ေလ။
စကၠဴရြက္ကေလး ႏွစ္ရြက္ အတူတူထား၊
စကၠဴေလးႏွစ္ခု ပူးထား။ေဟာ....အခ်ိန္မေရြး ဒီစကၠဴေလး ႏွစ္ခုက တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ကပ္မေနဘူးေလ။
ထိေနေပမယ့္ ကပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒီၾကားထဲမွာ glue ဆိုတဲ့ ေကာ္ေလး မထည့္လိုက္နဲ႔။
ထည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ဒီႏွစ္ခုက ပူးကပ္သြားမွာပဲ။

❆ အဲဒီေတာ့ ေကာ္နဲ႔အလားတူတဲ့ သံေယာဇဥ္ဆိုတာ အဲဒီတြယ္တာမႈကို ေျပာတာ။ အဲဒီမွာ ေကာ္ကိုသာ ခြာခိုင္းတာ။ ဟိုဘက္ စကၠဴကို ဆုတ္ပစ္ဖို႔လည္း
မလိုဘူး။ ဒီဘက္ စကၠဴကို ဆုတ္ဖို႔လည္း မလိုဘူး။

❆ အဲဒီေတာ့ သား စြန္႔ဖို႔လည္း မလိုဘူး။
သမီး စြန္႔ဖို႔လည္း မလိုဘူး။
ရာထူး စြန္႔ဖို႔လည္း မလိုဘူး။
လိုတာက ဘာတံုးဆိုရင္ “တြယ္တာမႈကိုစြန္႔”လို႔..ဒီလိုဆိုလိုတယ္။

❆ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက
တရားေတာ္ေတြဟာ “သတိသမၸဇည”တရား ကိုယ့္ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ပြားေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့
အမွန္အကန္သိမယ္ဆိုရင္ ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္ၿပီးေတာ့
ေနာက္ဆံုးမွာ ဘဝက လြတ္ေျမာက္တဲ့
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ဆိုတာကိုလည္း ရၿပီးေတာ့ ဒီ... “ကာယိကေရာဂါ” ဆိုတဲ့ ေရာဂါလည္း
ေနာက္ဆံုးပိတ္ ေနာက္ထပ္ ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့ဘူး။
“ေစတသိကေရာဂါ” ဆိုတဲ့ mental disease ေတြလည္း
လံုးဝခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေရာဂါ အားလံုး
ေပ်ာက္ၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မွာ
ျဖစ္တယ္လို႔ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ သေဘာက်ၿပီးေတာ့ က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။

【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ
အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】