◇ စိတ္ဓာတ္နဲ႔လုပ္ရပ္ ျမင့္ျမတ္ဖို႔သာ အဓိကပဲ ◇ ———————————————————

 ဆရာ​ေတာ္​ အ႐ွင္​ဆနၵာဓိက
ျဗဟၼစိုရ္​တရား ၄ ပါး
*********************
◆ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက အဓိကအေနနဲ႔ထားတာ ေမတၱာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေမတၱာဆိုတာကလည္း လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြးအေပၚမွာထားရမယ္။

◆ အၿမဲတမ္း ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ေနရမယ္။ အဲဒါကို ျဗဟၼစိုရ္လို႔ေခၚတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားေပါ့။

◆ ဦးဇင္းတို႔ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာပြင့္တဲ့ ဘုရားမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ျမန္မာလူမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ တစ္နည္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘာသာျခားလို႔ေျပာလို႔ရတယ္။

◆ ဘုရားပြင့္မွန္း မသိခင္က ကိုယ္က တျခားဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနတာေလ။ ကိုယ္က ဘာသာျခားျဖစ္တဲ့ဘုရားကို ကိုးကြယ္ၿပီး ေနာက္မွသာ ကိုယ္က အဲဒီ ဘာသာ၀င္ျဖစ္သြားတာ။ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ နဂိုက ကိုယ္နဲ႔ဘာသာလည္း မတူဘူး။ လူမ်ဳိးလည္း မတူဘူး။

◆ ဒါေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရားက တစ္ေလာကလံုးမွာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာလည္း အထြတ္အထိပ္ျပည့္စံုတယ္။

◆ အသိဥာဏ္ပညာလည္း အထြတ္အထိပ္ျပည့္စံုတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ လမ္းၫႊန္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာရင္ ကိုယ္လည္း ခ်မ္းသာတယ္။ အမ်ားလည္း ခ်မ္းသာတယ္။

◆ ကိုယ့္အတြက္ သံသရာလြတ္ေျမာက္ေရးလည္း ျဖစ္ေစတယ္ ဆိုၿပီး ဘုရားကို ကိုးကြယ္ၾကတာ။

◆ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက မဟုတ္လို႔၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိး မဟုတ္လို႔ မကိုးကြယ္ဘူးဆိုၿပီး ေနလို႔မရဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားက ကိုယ့္လူမ်ဳိး မဟုတ္ေပမယ့္လည္း အထြတ္အျမတ္ထားၿပီး ကိုးကြယ္ေနၾကရတာပဲ။

◆ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့လူျဖစ္ဖို႔ မျဖစ္ဖုိ႔ေရာ၊ သူတစ္ပါး ျမင့္ျမတ္တယ္၊ မျမင့္ျမတ္ဘူးသတ္မွတ္ဖို႔ေရာ အဓိကက စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္က အဓိကပဲ။

◆ ကိုယ္နဲ႔ဘာသာခ်င္းတူတဲ့လူမွျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ဘာသာခ်င္းမတူေပမယ့္လည္း ျမင့္ျမတ္ႏိုင္တာပဲ။

◆ အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွ ျမင့္ျမတ္တယ္၊ တျခားဘာသာ၀င္က မျမင့္ျမတ္ဘူး လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမအတိုင္း မလိုက္နာဘဲ စိတ္ဓာတ္နဲ႔လုပ္ရပ္က ယုတ္ညံ့ေနမယ္ ဆိုရင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့လူမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

◆ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္က ျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူက ျမင့္ျမတ္တဲ့လူျဖစ္သြားတာပဲ။

◆ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဆုိတာကလည္း ဘုရားပြင့္မွသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆိုၿပီး ျဖစ္လာတာပါ။ ဗုဒၶဆိုတာရွိလို႔ ဗုဒၶဘာသာဆိုၿပီးေျပာလို႔ရတာ။ ဗုဒၶဆိုတာကလည္း ေလာကႀကီးမွာ တစ္ခါတစ္ရံမွသာပြင့္တာပါ။

◆ ဘုရားေဟာထားတာပဲေလ။ တစ္ညလံုး ေမွာင္မည္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စီးေလးတစ္ခ်က္ လက္လိုက္သလိုမ်ဳိးပဲ။ တစ္ညလံုး ေမွာင္မည္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စီးလက္တာက ခဏေလး၊ စကၠန္႔ပိုင္းေလးပဲေလ။

◆ အဲလိုပဲ ေလာကႀကီးမွာ ဘုရားပြင့္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ဘုရားမပြင့္တဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ အဲေလာက္ေတာင္ကြာပါတယ္။ ဘုရားမပြင့္တဲ့အခ်ိန္က တစ္ညလံုး ေမွာင္မည္းေနတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔တူၿပီး ဘုရားပြင့္တဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ စကၠန္႔ပိုင္းေလး လွ်ပ္စီးေလး တစ္ခ်က္လက္သေလာက္ပဲရိွတယ္။

◆ ျမတ္စြာဘုရားလည္း ဘုရားေလာင္းအျဖစ္နဲ႔သာ ပါရမီျဖည့္ခဲ့တယ္။ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေနနဲ႔ ပါရမီျဖည့္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းတဲ့သူ၊ လုပ္ရပ္ေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ပဲ ပါရမီျဖည့္ခဲ့တာ။

◆ ဗုဒၶမွမရွိဘဲနဲ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဂၤါရပ္နဲ႔ေတာ့ ျပည့္စံုတာေပါ့။

◆ ကံ၊ ကံရဲ႕အက်ဳိးကို ယံုၾကည္တဲ့ပုဂ္ၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ပဲ ပါရမီျဖည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘာဘာသာ၀င္၊ ညာဘာသာ၀င္ဆိုတာ အဓိကမဟုတ္ဘူး။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ေကာင္းဖို႔သာ အဓိကပဲ။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔လုပ္ရပ္ ျမင့္ျမတ္ဖို႔ သာ အဓိကပဲ။
**************************************
Q. ျဗဟၼစိုရ္တရားအေၾကာင္းကို လူငယ္ေတြ နားလည္လြယ္ေအာင္ ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါဘုရား။
A. ျဗဟၼစိုရ္တရားဆိုတာ ျဗဟၼစရိယတရားပါ။ ျဗဟၼစိုရ္မွာ ျဗဟၼကေတာ့ ပါၿပီးသား၊ စရိယကေန စိုရ္ျဖစ္သြားတာ။ ျဗဟၼဆိုတာက ျမင့္ျမတ္ေသာ၊ စရိယဆိုတာက အက်င့္၊ အဲဒီေတာ့ ျမင့္ျမတ္ေသာ အက်င့္တရားလို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ တစ္နည္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕ အက်င့္တရားပါ။ လိုရင္းတိုရွင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕ အက်င့္စ႐ိုက္၊ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕သေဘာတရားကို ျဗဟၼစိုရ္တရားလို႔ ေခၚပါတယ္။

ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆိုၿပီး ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါး ရိွတယ္။ ေမတၱာဆိုတာ တစ္ဖက္သားရဲ႕ေကာင္းက်ဳိးကို လိုလားတဲ့သေဘာ၊ တစ္ဖက္သားရဲ႕ေကာင္းက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့သေဘာ၊ တစ္ဖက္သားရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့သေဘာကို ဆိုလိုတာပါ။ က႐ုဏာဆိုတာ တစ္ဖက္သားကို သနားတဲ့သေဘာ၊ ၾကင္နာတဲ့ သေဘာ၊ ညႇာတာတဲ့သေဘာ၊ ေထာက္ထားတဲ့သေဘာကို ဆိုလိုတာပါ။ မုဒိတာဆိုတာက တစ္ဖက္သားရဲ႕ ျပည့္စံုမႈအေပၚ ၀မ္းသာတဲ့သေဘာ၊ ၀မ္းေျမာက္တဲ့သေဘာ၊ ေက်နပ္တဲ့သေဘာ၊ အားရတဲ့သေဘာ၊ လက္ခံတဲ့သေဘာကို ဆိုလိုတာပါ။ ဥေပကၡာဆိုတာကေတာ့ တစ္ဖက္သားရဲ႕ ကိုယ့္အေပၚမေကာင္းတဲ့ အျပစ္အနာအဆာေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈႏိုင္တဲ့သေဘာကို ဆိုလိုတာပါ။ ကိုယ့္အေပၚမွာ မေကာင္းတာေတြ၊ ကိုယ့္အေပၚ မေကာင္းၾကံတာေတြ၊ ကိုယ့္အက်ဳိး ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း လုပ္တာေတြကို သည္းခံႏိုင္တဲ့သေဘာ၊ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ့သေဘာ၊ လက္ခံႏိုင္တဲ့ သေဘာကို ဥေပကၡာလို႔ ေခၚတာပါ။ တစ္နည္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ကံ၊ ကံရဲ႕အက်ဳိးကို ဆင္ျခင္တဲ့သေဘာပါ။ သတၱ၀ါေတြ ေကာင္းတာျဖစ္ေနၾကတာကလည္း ေကာင္းတဲ့ကံေၾကာင့္၊ ဆိုးတာျဖစ္ေနၾကတာကလည္း ဆိုးတဲ့ကံေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာ။ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့အက်ဳိးကို ရလိမ့္မယ္၊ ဆိုးတာလုပ္ရင္ ဆုိးတဲ့အက်ဳိးကို ရလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ကံအတိုင္း
ကိုယ့္အက်ဳိးေပးေနၾကမွာပဲလို႔ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းႏိုင္တဲ့သေဘာကို ဥေပကၡာလို႔ေခၚပါတယ္။

ျဗဟၼစိုရ္တရားဆိုတာ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕အက်င့္တရားျဖစ္တဲ့အတြက္ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆိုတဲ့ ဒီတရားေလးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့သူသာ ျမင့္ျမတ္တဲ့လူျဖစ္တယ္။ မ်ားမ်ားျပည့္စံုေလ မ်ားမ်ားျမင့္ျမတ္ေလပဲ။ အျပည့္စံုဆံုးျဖစ္ေလ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္ေလပါ။ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါး ေခါင္းပါးတဲ့လူဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့လူမဟုတ္ဘူး။ ယုတ္ညံ့တဲ့လူျဖစ္တယ္။ မသိမသာေခါင္းပါးရင္ မသိမသာယုတ္ညံ့တဲ့လူျဖစ္မယ္။ သိသိသာသာႀကီးကို ေခါင္းပါးရင္၊ ေဘးလူကေတာင္ ဒီလူက ေတာ္ေတာ္ေမတၱာတရား နည္းတာပဲ၊ ေတာ္ေတာ္က႐ုဏာတရားနည္းတာပဲဆိုၿပီး မွတ္ခ်က္ခ်ရေလာက္ေအာင္ ဒီတရားေလးပါး ေခါင္းပါးေနရင္ေတာ့ အင္မတန္မွကို ယုတ္ညံ့တဲ့လူလုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ အဆိုးရြားဆံုးေခါင္းပါးရင္ အယုတ္ညံ့ဆံုး လူျဖစ္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးနဲ႔ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။

Photo - Nay Chy
(Eternal Light Magazine, August 2013 တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ " ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ) မိန္႔ၾကားေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားအေၾကာင္း " အင္တာဗ်ဴးေဆာင္းပါးမွ ျပန္လည္ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္။ လြတ္လပ္စြာ Share ႏိုင္ပါသည္။)

credit # ဓမၼ ​ေရခ်မ္​းစင္​