ေခတ္ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္အခါကာလတုန္းက တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္တဲ့
စၾကဝေတးမင္းႀကီးဆိုတာ ရွိတယ္။ တစ္ေခတ္တုန္းက စၾကဝေတးမင္းေတြ
ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ စၾကဝေတးမင္း တိုင္းသူျပည္သားေတြကို
အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါမွာ ဆံုးမဩဝါဒေပးတာ ငါးခ်က္ထဲပဲ။ လူေတြလိုက္နာရမွာက
အမ်ားႀကီး မဟုတ္ဘူး။ ငါးခုထဲပဲ။
အဲဒီငါးခုက ဘာတုန္းဆိုရင္
သူတို႔ေျပာတဲ့စကားနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ပါေဏာ န ဟႏၲေဗၺာ- သက္ရွိသတၱဝါေတြကို
မသတ္ၾကနဲ႔တဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့လား။ သက္ရွိသတၱဝါေတြကို မသတ္ထိုက္ဘူး။ မင္းတို႔
မသတ္ၾကနဲ႔တဲ့။ ဒါက လူေတြလိုက္နာရမယ့္ အခ်က္တစ္ခုေနာ္။
အဒိႏၷံ နာ ဒါယိတဗၺံ- သူတစ္ပါးမေပးတဲ့ ပစၥည္းကို မင္းတို႔ မ႐ိုးမသားမယူခ်င္ၾကနဲ႔။
ကာေမသု မိစၦာ န စရိတဗၺာ- သူတစ္ပါး သားမယားေတြ မျပစ္မွားၾကနဲ႔ မက်ဴးလြန္ၾကနဲ႔။
မုသာ န ဘဏိတဗၺာ- လိမ္မေျပာၾကနဲ႔၊ မွန္တာပဲေျပာၾက။
မဇၨံ န ပါတဗၺံ- မူးယစ္ေဆးဝါး ေသရည္ေသရက္၊ အရက္ ဘီယာ မူးယစ္ေစတတ္တဲ့
အရာေတြကို မေသာက္ၾကနဲ႔၊ ဟုတ္ကဲ့လား? ထန္းရည္ကစ မူးယစ္ေစတတ္တဲ့ အရာေတြကို
မေသာက္ရဘူး။
စၾကာမင္းႀကီးက တိုင္းခန္း လွည့္လည္ၿပီးေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ဆံုးမ ဩဝါဒေပးတာ ဒီငါးခုထဲပဲ။
ဒီ ငါးခု လံုၿပီးေတာ့ ေနမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ လူ႔ေလာကႀကီးက တကယ့္ေရႊေခတ္ပဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမွာပဲ၊ သာယာေနမွာပါ။
ကဲ-စဥ္းစားၾကည့္၊ ဒီေျပာတဲ့ စည္းကမ္းငါးခ်က္ လိုက္နာတဲ့လူဟာ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ၊ လူတိုင္းလိုက္နာၾကရဲ႕လား?
သူမ်ားအသက္ မသတ္နဲ႔ ဒီစကားကို လူတိုင္းလိုက္နာရဲ႕လား?
မနာဘူးေနာ္၊ သူမ်ားလိုက္နာတာ မလိုက္နာတာ မသိဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း
ဆန္းစစ္ၿပီးေတာ့ၾကည့္၊ ငါေရာလိုက္နာရဲ႕လား ဒီအခ်က္ေလးကို ဟုတ္ကဲ့လား?
သူမ်ားအသက္လို႔ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ျခ၊ ပုန္း၊ ပုရြက္၊ ျခင္ေကာင္ကစ ၾကမ္းပိုးကအစ သူမ်ားအသက္ပဲ၊ ဟုတ္ကဲ့လား?
ႁခြင္းခ်က္ မရွိဘူး၊ သူမ်ားအသက္ မသတ္ရဘူးဆိုတာ ဘာမွကို မသတ္ရတာေနာ္၊
ေလာကလူေတြဟာ ပါဏာတိပါတ အမႈေရွာင္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္နဲ႔ မေရွာင္တဲ့ပုဂိၢဳလ္
ဘယ္ကမ်ားမယ္ထင္တုန္း? မေရွာင္တဲ့ပုဂိၢဳလ္က မ်ားတယ္။ ေရွာင္တဲ့ပုဂိၢဳလ္က
အလြန္နည္းတယ္တဲ့။ ရာခိုင္ႏႈန္းနည္းလာေတာ့ လူေတြရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာ
တျဖည္းျဖည္း ရွိပါဦးမလား?
ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
လိုက္နာ က်င့္သံုးရမယ့္တရား။ ကိုယ့္လက္နဲ႔ ဘယ္သူမွ အသက္ မထြက္ေစရဘူး၊
ဘယ္သတၱဝါမွ ကိုယ့္လက္နဲ႔ မေသဆံုးေစရဘူး။ ေအး ေက်ာက္တာရြာက ဒကာဒကာမေတြ
ဒီကေန႔ကစၿပီး ပါဏာတိပါတ မက်ဴးလြန္ဘူးလို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ၾကရမယ္။
ဘယ္သူေတြ တရားပ်က္ပ်က္ တို႔ ကိုယ္က်င့္တရား မပ်က္ေစရဘူးလို႔ အဓိ႒ာန္ မသင့္ဘူးလား? အဓိ႒ာန္သင့္တယ္ေနာ္။
ေဟာ ေနာက္တစ္ခုကၾကည့္ အဒိႏၷံဒါနာ ဒါတဗၺံ သူမ်ားမေပးတဲ့ပစၥည္းကို
မယူရဘူးလို႔ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ခိုးတာတစ္ခုတည္း မဟုတ္ဘူး။ လိမ္ၿပီးေတာ့ ယူတာ၊
ညာၿပီးေတာ့ ယူတာ၊ ေစ်းေရာင္းတဲ့အခါမွာ မေကာင္းတာနဲ႔ေကာင္းတာ လဲထည့္တာတို႔
အေလးခိုးတာတို႔ကစ ခိုးတာပဲ ဟုတ္ကဲ့လား?
သူမ်ားမေပးတဲ့ပစၥည္း
မယူရဘူးဆိုတဲ့ ဒီကိုယ္က်င့္တရားဟာလည္းပဲ ဒီကေန႔ ပ်က္ျပားေနတာေတြက
မ်ားလာတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့
တစ္ေခတ္တစ္ခါတုန္းက မိမိတို႔ ေနအိမ္ေတြဆိုတာ တံခါးပိတ္တာတို႔ ေသာ့ခတ္တာတို႔
မရွိဘူး။ ဒီကေန႔ေခတ္ တံခါးပိတ္ၾကသလား? ေသာ့ခတ္ၾကသလား? ပိတ္တယ္ေနာ္
ဘာျဖစ္လို႔ ပိတ္ရတာတုန္းလို႔ အေျဖကိုၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီ ကိုယ္က်င့္တရား
ပ်က္ေနလို႔တဲ့။
ေအး ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီ ကိုယ္က်င့္တရားရွိရင္
ဒီကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ျပည့္စံုလံုေလာက္မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဘယ္ေလာက္
ၿငိမ္းခ်မ္းမလဲ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ေနာ္။
ေနာက္တစ္ခု ကာေမသု မိစၦာ န
စရိတဗၺာ ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြနဲ႔ ကာမကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့
မွားမွားယြင္းယြင္း မျဖစ္ေစၾကနဲ႔။ လူ႔ေလာကလူေတြ လိုက္နာရမယ့္က်င့္ဝတ္ဆိုတာ
ရွိတယ္။ ကိုယ့္သား ကိုယ့္သမီး ကိုယ့္ဇနီး ဒီလိုရွိၾကတယ္ ဟုတ္ကဲ့လား?
အဲဒါမဟုတ္ဘဲနဲ႔ စည္းကမ္းကလနားေတြ ေဖာက္ဖ်က္ၿပီးေတာ့ ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္ေတြ
ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္ျဖစ္တဲ့ မိသားစုဟာ
စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရဦးမလား? မရတဲ့အခါက်လို႔ရွိရင္ ဘာျဖစ္မလဲ ေဒါသေတြ အာဃာတေတြ
ျဖစ္လာမယ္။ အဲဒီကေန ဆက္ႏႊယ္ၿပီးေတာ့ လူသတ္မႈေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ ဟုတ္ကဲ့လား?
ေအး ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကာမကိစၥေတြမွာလည္းပဲ မွားမွားယြင္းယြင္းဆိုတာ မျဖစ္ေစၾကနဲ႔။
အကယ္၍သာ ဒီက်င့္ဝတ္ လံုလံုေလာက္ေလာက္နဲ႔ ျပည့္စံုၿပီဆိုရင္
အဲဒီျပည့္စံုတဲ့ရြာ ျပည့္စံုတဲ့ၿမိဳ႕ ျပည့္စံုတဲ့ႏိုင္ငံဟာ ခ်မ္းသာေနမွာပဲ။
အဲဒီလို မျပည့္စံုဘူး ဆိုလို႔ရွိရင္ လူ႔ေလာကရဲ႕ လူ႔ရဲ႕အသိုင္းအဝိုင္း
လူ႔ရဲ႕အဖြဲ႕အစည္းႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ၿငိမ္းခ်မ္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္မခ်ရတဲ့
အဖြဲ႕အစည္းႀကီး ျဖစ္မေနဘူးလား?
ေအး ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီကိုယ္က်င့္တရားဟာလည္း အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက မုသာ န ဘဏိတဗၺာ လိမ္လည္လွည့္စားမေျပာနဲ႔တဲ၊ မွန္တာကိုေျပာ၊
ခုေခတ္က်ေတာ့ လူေတြကဘာေျပာ၊ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာဘူးတဲ့ ဟုတ္ကဲ့လား?
လကၤာေလးေခ်ာခ်င္လို႔ မုသားေလး နည္းနည္းထည့္လိုက္ဦးမယ္၊ နည္းနည္းတင္မကပါဘူး
အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ ဟုတ္လား?
မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာဆိုေတာ့
အကုန္လံုးကို စင္းလံုးေခ်ာ မုသားစကား ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီကေန ေရွ႕ဆက္တဲ့အခါ
ဘာတဲ့ "မိုးလံုးျပည့္ မုသာဝါဒ" ဆိုတာ ဟုတ္လား? တစ္မိုးလံုးေတာင္
ျပည့္သြားတယ္ မုသာဝါဒ ျဖစ္သြားတယ္။
ေအး မမွန္ မကန္ ေျပာတာလည္းပဲ လူေတြရဲ႕ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး လူ႔ေလာက အဖြဲ႕အစည္းႀကီးဟာ စိတ္ဝမ္းကြဲစရာမျဖစ္ဘူးလား?
လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုလိမ္သြားတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လို ဘယ္ေလာက္ ခံျပင္းၾကမလဲ? ဟုတ္ကဲ့လား?
ငါ့ကို မဟုတ္ဘဲနဲ႔ လိမ္ေျပာရပါ့မလားဆိုၿပီးေတာ့ စိတ္ဆိုးၾကတယ္ မဟုတ္လား?
စိတ္ဆိုးတယ္ ဆိုကတည္းက ညီညြတ္ေရးေတြ ပ်က္ျပားသြားၿပီတဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔
ဒီ ကိုယ္က်င့္တရားကိုလည္းလံုဖို႔ အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။
ေဟာ
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက ဘာတုန္းဆိုရင္ မဇၨံ န ပါတဗၺံ မူးယစ္တဲ့ အရက္ေသစာ ဘိန္းတို႔
ကေစာ္တို႔ ထန္းရည္တို႔ Beer တို႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မူးယစ္ေစတတ္တဲ့ အရာေတြကို
မေသာက္ရဘူးတဲ့။
အဲဒါေတြေသာက္ၿပီဆိုရင္ ဘာျဖစ္ၾကလဲ၊ လူ႔ေလာကထဲမွာ ဟာ
ဒီေကာင္က အရက္သမား အေပါင္းအသင္းမလုပ္ၾကနဲ႔၊ ဒီေကာင္က အေသာက္အစားေတြမ်ားတယ္
မေျပာၾကဘူးလား?
အိမ္ေထာင္စု တစ္ခုမွာေတာင္မွပဲ အရက္သမားတစ္ေယာက္
ပါလာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ ၾကတယ္ေနာ္။ သူမ်ားေတြကလည္းပဲ
ေသာက္တတ္စားတတ္တဲ့လူကို ကိုယ့္သားသမီးနဲ႔ ထိမ္းျမား လက္ထပ္ ေပးခ်င္တဲ့စိတ္
ဘယ္သူမွ ရွိမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေအး ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မဇၨံ န ပါတဗၺံ ဆိုတဲ့
ကိုယ္က်င့္တရားဟာလည္း အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔
အေရးႀကီးတာတုန္းလို႔ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ မူးယစ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ
အေတြးအေခၚေတြ မွန္ပါဦးမလား? အေတြးအေခၚ မမွန္ဘူး ဆိုကတည္းက သူ႔အတြက္ ပညာေရး
သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေကာင္းစားေရး စီးပြားေရး ပညာေရးဆိုတာမ်ဳိးေတြကို သူ
ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါ့မလား?
မေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည့္
အတြက္ေၾကာင့္ သူ႔ ကိုယ္က်ဳိးလည္း ပ်က္ျပားတယ္၊ သူ႔မိသားစု
သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အက်ဳိးတရားေတြလည္း ပ်က္စီးတယ္။ ဪ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔
ဒီကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားသြားၿပီ ဆိုလို႔ရွိရင္ လူ႔ေလာက
လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႀကီးက ဆုတ္ယုတ္ဖို႔ပဲေနာ္။
အရက္ေသစာေသာက္စားလို႔ မူးယစ္ေနသည့္ပုဂိၢဳလ္သည္ ပါဏာတိပါတ အမႈ က်ဴးလြန္ဖို႔လည္းလြယ္တယ္၊ သူမ်ားပစၥည္း မေတာ္မတရားယူဖို႔လည္း လြယ္တယ္။
ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား၊ ေရွးတုန္းက ဓားျပတိုက္တဲ့လူေတြ အရက္ေသာက္ၿပီးမွ
ဓားျပတိုက္ၾကတာ၊ အရက္ကေလးဝင္လာမွ သူတို႔ကလည္း ေဟးလားဝါးလား ဆဲဆိုၿပီးေတာ့
ႀကိမ္းေမာင္း လူေတြဆီက လုယက္ၾကတာ ဟုတ္ကဲ့လား? သူတစ္ပါးသားမယားေစာ္ကားမယ္
ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ရဲေဆးတင္တယ္တဲ့၊ ရဲေဆးတင္မွ အကုသုိလ္အလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္၊
လိမ္ေျပာတာလည္း ရဲေဆးတင္ၿပီးေတာ့ေျပာတာ ျဖစ္ေလာက္တယ္။
ေအး-
အားလံုးသည္ ေသရည္ေသရက္ မူးယစ္ေဆးဝါး မေသာက္စားရဘူးဆိုတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား
ပ်က္ျပားသြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ က်န္တာေတြလည္း မလံုေတာ့ဘူးတဲ့၊
အဲလိုဆိုလိုတာ။
အဲေတာ့ စၾကဝေတးမင္းႀကီးေတြက
တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါမွာ လူေတြကို ဆံုးမတာ ေဟာဒီ (၅)ခ်က္တည္းပဲ၊
တျခားဟာမပါဘူး၊ စည္းမ်ဥ္းေတြ အမ်ားႀကီးထုတ္စရာမလိုဘူး။ ေဟာဒီ
ကိုယ္က်င့္တရားေတြ မပ်က္ျပားေစနဲ႔တဲ့။
အဲဒီ(၅)ခ်က္နဲ႔ လူ႔ေလာကႀကီးဟာ
ႀကီးပြား တိုးတက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ(၅)ခ်က္ ပ်က္ျပားသြားၿပီဆိုရင္
လူ႔ေလာကႀကီးဟာ ဆုတ္ယုတ္ဖို႔ပဲ ဒုကၡသုကၡေတြနဲ႔ ႀကံဳၾကရတယ္။ ဒီလို ႀကံဳတာလည္း
ခုေခတ္မွမဟုတ္ဘူး၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ဟာ ဒီလိုႀကံဳခဲ့တယ္။
ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ
(စံထားရမည့္ ကိုယ္က်င့္တရားရွိသူမ်ား စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ပူေဇာ္ပါသည္)
credit # တရား pag မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္
တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ ဓမၼ မိတ္ေဆြမ်ား အားလုံး ကိုယ္စိတ္ႏွျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ
ေမတၱာ မေမ့ ေဘးမေတြ႔ ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ
