✔ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္အာရုံျပဳႀကည့္မိတဲ႔အခါ
စိတ္ဟာ လုပ္စရာေတြ ဗလပြနဲ႔ ရွိေနပါေသးလားဆိုတာ သတိ ထားမိမွာပါ …
စိတ္ဟာ လုပ္စရာေတြ ဗလပြနဲ႔ ရွိေနပါေသးလားဆိုတာ သတိ ထားမိမွာပါ …
✔ လုပ္ဆဲအလုပ္ , လုပ္ရဦးမယ့္အလုပ္ , လုပ္ခ်င္ေနေသးတဲ႔အလုပ္ေတြ အျပည့္နဲ႔ စိတ္ဟာ မႏိုင္မနင္းတဲ႔အထုပ္ အပိုးေတြကို
ဖရိုဖရဲသယ္ေပြ႕လာသူ တစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနေလရဲ႕
✔ ဒီေလာက္ အလုိေလာဘႀကီးလြန္းတဲ႔ စိတ္ကိုဘဝခႏၶာေတြက ႀကိဳမေစာင့္ဘဲ ေနပါေတာ့မလား
,တစ္ခါေမွ်ာ္ တစ္ခႏၶာ , တစ္ခါေတြး တစ္ခႏၶာျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ပဲ သံသရာထဲမွာ
ခႏၶာမစဲႏိုင္ျဖစ္ေနရတဲ႔ဘဝက ႏုတ္ထြက္လို႔ ရႏိုင္ပါဦးေတာ့မလား …
✔ ဒါျဖင့္ စိတ္မွာ အျပစ္ရွိသလားဆိုေတာ့ဒီလိုလည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူူး..
ကိုယ္ကမွ စိတ္ကို အသုံးမခ်တတ္တာ
စိတ္က သူ႔သဘာဝအေလ်ာက္ အာရုံျပဳတတ္ရုံ ,
အာရုံအေပၚ ညႊတ္ကိုင္းရုံကလြဲလို႔
ဘာမွလုပ္တတ္ မဟုတ္ဘူး..။
✔ ဒါဆိုရင္ အာရုံေတြမွာ အျပစ္ရွိတာေပါ႔လို႔ဆိုမလား …ဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး အာရုံေတြက သူ႔ဘာသာသူ
ျဖစ္လိုက္ , ပ်က္လိုက္ , ေပၚလိုက္ , ေပ်ာက္လိုက္
္ရွိေနတာပါ …
✔ ကိုယ္ကမွ အာရုံမျပဳတတ္တာ …အဓိကတရာခံကေတာ့ ႏွလုံးသြင္း မမွန္တာပါပဲ။
အရွင္သုစိတၱ
0 comments:
Post a Comment