စပါးသီးထဲမွာ အဆန္ျပည့္တဲ့စပါးႏွင့္
အဆန္မျပည့္တဲ့စပါး ႏွစ္ခုရွိတယ္။
အဆန္မျပည့္တဲ့စပါး ႏွစ္ခုရွိတယ္။
အဆန္ျပည့္တဲ့စပါးက ငိုက္က်တယ္။
အဆန္မျပည့္တဲ့စပါးက ေထာင္ေထာင္
ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ေနတယ္။
အဆန္မျပည့္တဲ့စပါးက ေထာင္ေထာင္
ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ေနတယ္။
ၾကည့္လိုက္ရင္ အဆန္မပါဘူး။ သူကအခြံခ်ည့္ပဲ။
အဲဒီ အခြံေတြခ်ည့္ပဲဆိုလွ်င္ ပိုေထာင္တယ္တဲ့။
အဆန္ျပည့္သြားလွ်င္ ငိုက္က်သြားတယ္။
အဲဒီ အခြံေတြခ်ည့္ပဲဆိုလွ်င္ ပိုေထာင္တယ္တဲ့။
အဆန္ျပည့္သြားလွ်င္ ငိုက္က်သြားတယ္။
အဲဒါ ဘာကိုသ႐ုပ္ေဖာ္သလဲဆိုရင္ တရားကို
သိရင္ အားလံုးကို ေလးစားတတ္သြားတယ္
လို႔ ဒီလိုဆိုလိုတာ။
သိရင္ အားလံုးကို ေလးစားတတ္သြားတယ္
လို႔ ဒီလိုဆိုလိုတာ။
မာန္မာန ပိုၿပီးနည္းသြားတယ္လို႔ ေျပာတာ။
ပညာရွိလာတဲ့ပုဂိၢဳလ္က မာန္မာန ပိုနည္းလာ
တယ္။
ပညာရွိလာတဲ့ပုဂိၢဳလ္က မာန္မာန ပိုနည္းလာ
တယ္။
ပညာရွိလို႔ မာန္မာနေတြ ပိုတက္သြားတယ္
ဆိုတာ “လံုေလာက္ေအာင္ ပညာမရွိလို႔ပဲ”
လို႔ မွတ္ရမယ္။
ဆိုတာ “လံုေလာက္ေအာင္ ပညာမရွိလို႔ပဲ”
လို႔ မွတ္ရမယ္။
အဆန္ျပည့္တဲ့စပါးေတြ ငိုက္က်သြားသလိုပဲ
ပညာရွိတဲ့ ပုဂိၢဳလ္က အားလံုးကို ေလးစားႏိုင္တဲ့
အေနအထားမ်ိဳး ေရာက္သြားတယ္တဲ့။
ပညာရွိတဲ့ ပုဂိၢဳလ္က အားလံုးကို ေလးစားႏိုင္တဲ့
အေနအထားမ်ိဳး ေရာက္သြားတယ္တဲ့။
အဆန္မဲ့တဲ့ စပါးသည္ ေထာင္သလို
မတတ္တတတ္ ပညာမရွိတဲ့ ပုဂိၢဳလ္က
ေဆာင့္ႂကြား ေဆာင့္ႂကြား မာန္မာနတရားေတြ
တက္ႂကြလာတတ္တယ္တဲ့။
မတတ္တတတ္ ပညာမရွိတဲ့ ပုဂိၢဳလ္က
ေဆာင့္ႂကြား ေဆာင့္ႂကြား မာန္မာနတရားေတြ
တက္ႂကြလာတတ္တယ္တဲ့။
အဲဒီေတာ့ ဘုရားရဲ႕တရားေတာ္ေတြကို
ေလ့လာက်င့္သံုးတဲ့အခါ…
ေလ့လာက်င့္သံုးတဲ့အခါ…
တကယ္တရားသိၿပီဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားက
ဘယ္လိုရွိသလဲဆိုလွ်င္ …
ဘယ္လိုရွိသလဲဆိုလွ်င္ …
ဥပမာ ေသာတာပန္ ျဖစ္သြားၿပီဆိုသူရဲ႕
စိတ္ဓာတ္က "သူသိတဲ့ တရားဓမၼေတြကို
တစ္ေလာကလံုး သိေစခ်င္တယ္ ”
စိတ္ဓာတ္က "သူသိတဲ့ တရားဓမၼေတြကို
တစ္ေလာကလံုး သိေစခ်င္တယ္ ”
သို႔ေသာ္ သူလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်င္တာက
သူ႔ရဲ႕အရည္အခ်င္းပဲ။
သူ႔ရဲ႕အရည္အခ်င္းပဲ။
ဘယ္ေလာက္အထိ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်င္သလဲ ဆိုရင္
သူပိုင္တဲ့ေရႊအိုး လူျမင္မွာစိုးသလို ျဖစ္တယ္။
သူပိုင္တဲ့ေရႊအိုး လူျမင္မွာစိုးသလို ျဖစ္တယ္။
ေအး အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္အရည္အခ်င္း
လူတကာကို ျပခ်င္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဟာ “ေရႊတု”
လို႔ပဲ မွတ္ရမယ္။
လူတကာကို ျပခ်င္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဟာ “ေရႊတု”
လို႔ပဲ မွတ္ရမယ္။
ေသာတာပန္ပုဂိၢဳလ္ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားက
(၂)ခု ရွိတယ္။
(၂)ခု ရွိတယ္။
သူသိတဲ့တရားကို တစ္ေလာကလံုးကလူေတြ
သိေစခ်င္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို
ေရႊအိုးလို ဝွက္ထားခ်င္တယ္။
သိေစခ်င္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို
ေရႊအိုးလို ဝွက္ထားခ်င္တယ္။
သူ႔လိုေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ သို႔ေသာ္ သူ႔မွာ
ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ရွိပါတယ္ ဆိုတာေတာ့ မျပဘူး။
ဒါ ေျပာတာေနာ္။
ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ရွိပါတယ္ ဆိုတာေတာ့ မျပဘူး။
ဒါ ေျပာတာေနာ္။
အဲဒါ ေသာတာပန္ပုဂိၢဳလ္ရဲ႕
စိတ္ဓာတ္ပဲ။
စိတ္ဓာတ္ပဲ။
သူေတာ္ေကာင္းရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကလည္း
အဲဒီအတိုင္းရွိတယ္လို႔ ေျပာတာ။
အဲဒီအတိုင္းရွိတယ္လို႔ ေျပာတာ။
သူေတာ္စင္ျဖစ္လို႔ တရားဓမၼသိသြားတဲ့
ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္အမူအရာ
ႏႈတ္အမူအရာသည္ .…
ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္အမူအရာ
ႏႈတ္အမူအရာသည္ .…
ေဆာင့္ႂကြားႂကြားမရွိဘဲ ျငိမ္သက္ေအးခ်မ္းတဲ့
အမူအရာရွိလာတယ္ ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။
အမူအရာရွိလာတယ္ ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။
ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္
ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ
ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ
0 comments:
Post a Comment