ေကာင္းမႈဟူသည္ မ်ိဳးေစ့ႏွင့္တူ၏၊ မ်ိဳးေစ့ကို စိုက္ပ်ိဳး တတ္ပါမွ
အက်ိဳးမ်ား၏၊ အပင္ ေကာင္းစြာျဖစ္ထြန္း၏၊ အသီး ေကာင္းစြာသီး၏၊ အပြင့္
ေကာင္းစြာပြင့္၏။ မွန္၏… စိုက္ပ်ိဳးမည့္ သူသည္ ပထမ…မိမိစိုက္ပ်ိဳးမည့္
မ်ိဳးေစ့ကို စီစစ္ရ၏၊ ဟုတ္မဟုတ္, မွန္မမွန္, ေအာင္မေအာင္, ပိုးထိုးခ်စား
ကင္းမကင္း, မစိုက္ပ်ိဳးမွီ ေသခ်ာေအာင္ ေရြးခ်ယ္ရ၏၊ မိ်ဳးေစ့ မမွန္သာ္
အပင္မသန္သျဖင့္ ရည္မွန္းသည္ႏွင့္ လြဲတတ္၏။
မ်ိဳးေစ့မွန္၍ အျပစ္ ကင္းသည္ရွိေသာ္ စိုက္ပ်ိဳးသူအတြက္ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ရာကို ျဖစ္ေစမည္။ ဤမ်ွဆိုက မ်ိဳးေစ့ အတြက္ လုံေလာက္ပါၿပီ။
ဒုတိယ… စိုက္ပ်ိဳးမည့္ ေနရာအမွန္ကို ေရြးရ၏။ အိမ္၏ေရွ႕ စိုက္မည္,
သို႔မဟုတ္ အိမ္၏ေနာက္ စိုက္မည္, အိမ္ေဘးမွာ စိုက္မည္, စသည့္ ေနရာကို
ေရြးသင့္၏။
အေၾကာင္းေသာ္ကား အိမ္ေရွ႕စိုက္သင့္ေသာ အပင္မ်ိဳးကို
အိမ္၏ေနာက္ စုိက္ခဲ့မိေသာ္.. အိမ္၏ေနာက္ဘက္ စိုက္သင့္ေသာ အပင္မ်ိဳးကို
အိမ္ေရွ႕ စိုက္မိခဲ့ေသာ္… ေနရာမမွန္သျဖင့္ ျပန္ေရႊ႕ရမည့္ အလုပ္သည္
ပိုလာေတာ့၏၊ အလုပ္ပို မျဖစ္ေစသင့္ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိေအာင္သာ သုံးသင့္သည္၊
အက်ိဳးမဲ့ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။ ေနရာ အမွန္ေရြးႏုိင္က အခ်ိန္ႏွင့္ အလုပ္ကို
တန္ဖိုးထားရာ ေရာက္သျဖင့္ အက်ိဳးမ်ားလွေပသည္။
တတိယ… ေနရာမွန္ေသာ္-
ေျမ၏ အမ်ိဳးအစားကို ေရြးရေပဦးမည္။ ေျမေကာင္းေလာ, ေျမညံ့ေလာ, ေျမပြေလာ,
ေျမၾကတ္ေလာ။ အဘယ္ ေျမမ်ိဳးသည္ စိုက္ပ်ိဳးမည့္ အပင္ကို ေကာင္းစြာ ရွင္သန္ေစ၍
လိုလားသည့္ ေကာင္းက်ိဳးကို ရေစ, ျဖစ္ေစပါသနည္း စသည့္ စိုက္ပ်ိဳးမႈ
ပညာရပ္တို႔ကိုလည္း ေကာင္းစြာ သိထားသင့္၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေျမ၌
မ်ိဳးေစ့က်တိုင္း အပင္ကုိ ျဖစ္ေစေသာ္လည္း ျဖစ္လာေသာ ထိုအပင္သည္ ေျမညံ့လ်ွင္
ေျမၾကတ္လ်ွင္ အပင္သည္ ညံ့ဖ်င္းေတာ့၏။
အပင္ညံ့ေသာ္ကား အသီးအပြင့္
အဘယ္မွာ အလိုရွိသည့္အတိုင္း ျဖစ္ႏႈိုင္ ရႏႈိုင္ပါမည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္
စိုက္ပ်ိဴးမည့္ ေျမေနရာသည္ အလြန္မွ အေရးပါလွေပသည္။ ေျမေကာင္းေသာ္ကား
မ်ိဳးေစ့ ညံ့ေစဦးေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးသူ ကြ်မ္းက်င္မႈ ရွိပါလ်ွင္ ျပဳစု
ေစာင့္ေရွာက္မႈ နည္းမွန္ပါလ်ွင္ အက်ိဳး ျဖစ္တန္သေလာက္ ျဖစ္ပါေသး၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ေျမအမ်ိဳးစားကိုကား အေလးထား၍ ေရြးခ်ယ္ၾကရမည္
ျဖစ္ေပသည္။{ဤသည္ကား ေလာက ဥပမာတည္း}
{ ဥပေမယ် . ဆိုရေသာ္ }…
မေပးလွဴမွီ ျဖစ္ေသာေစတနာ, ေပးလွဴေနဆဲ ျဖစ္ေသာေစတနာ, ေပးလွဴၿပီးေနာက္
၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ေသာေစတနာ, ဤသုံးျဖာႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ေကာင္းမႈ
ကုသိုလ္ဟူသည္ မ်ိဳးေစ့အတူပါတည္း။ အၾကင္သို႔ေသာသူသည္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကို
အလိုရွိပါအံ့… အလွဴေပးပုဂိၢဳလ္, အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္, လွဴဘြယ္ပစၥည္း,
ဤသုံးမ်ိဳးကို အမွန္စီစစ္ရ၏, ေရြးခ်ယ္ရ၏, သုံးသပ္ရ၏။ အလွဴကို
ေပးလွဴမည့္သူသည္ မိမိကိုယ္ကို မေပးလွဴမွီ ျပန္လည္သုံးသပ္သင့္၏။ ငါသည္
သီလႏွင့္ ျပည့္စုံပါ၏ေလာ, ဟု {အေျခခံ ငါးပါးသီလ} သုံးသပ္သင့္၏။ ကိုယ္က်င့္
သီလျပည့္စုံပါလ်ွင္ စိုက္ပိ်ဳးနည္း ကြ်မ္းက်င္လိမၼာေသာ
ဥယာဥ္မွဴးေကာင္းႏွင့္တူ၏။ အက်င့္သီလ မျပည့္စုံေသာ္ မေပးလွဴေကာင္းဟု မဆို၊
ေပးလွဴေကာင္းပါ၏၊ သုိ႔ေသာ္ စိုက္ပ်ဳိးမႈ မကြ်မ္းက်င္ေသာ သူႏွင့္သာ
တူလွေပေတာ့သည္။
ထိုေနာက္ လွဴဘြယ္ပစၥည္းကို ေရြးခ်ယ္သင့္၏၊ ဓမၼိယလဒၶ
ျဖစ္ပါ၏ေလာ, စင္ၾကယ္ပါ၏ေလာ, မိစၦာအာဇီ၀မွ ကင္းေသာ ပစၥည္း ဟုတ္ပါ၏ေလာ,
အျပစ္ကင္းစြာ ရွာေဖြထားေသာ ဥစၥာ ျဖစ္ပါ၏ေလာ, အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္.. ခိုး၍,
လိမ္လည္၍, သတ္၍, အျပစ္မကင္းေသာ ပစၥည္းတို႔ကို ေရာင္းခ်၍, ရေသာ ဥစၥာမွ
ကင္းလြတ္ပါ၏ေလာ, ဟု မိမိလွဴမည့္ ပစၥည္းကို စီစစ္ ေရြးခ်ယ္သင့္၏။
မစင္ၾကယ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို မေပးလွဴေကာင္းဟု မဆို၊ ေပးလွဴေကာင္းပါ၏။
သို႔ေသာ္ ညံ့ဖ်င္းေသာ မ်ိဳးေစ့ကို စိုက္ပ်ိဳးမိသူႏွင့္သာ တူေပေတာ့သည္။
ေနာက္ဆုံး အခ်က္မွာကား… အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကို အေလးထား၍ ရွာေဖြစီစစ္
ေရြးခ်ယ္ၾကရေပမည္။ ေျမေကာင္းလ်ွင္ မ်ိဳးေစ့ည့ံေသာ္လည္း
ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ အက်ိဳး ျဖစ္ထြန္းေၾကာင္းကို ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ၊
ေျမေကာင္းေသာ္ကား ဆိုဘြယ္ရာ မရွိၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ျပဳလုပ္
လိုေသာသူသည္ ကိုယ္, ႏႈတ္, စိတ္သုံးပါး ေျဖာင့္မတ္ေသာ, အက်င့္သီလႏွင့္
ျပည့္စုံေသာ, ျမင့္ျမတ္ေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔ကို ရွာေဖြ ေရြးခ်ယ္, စီစစ္၍,
ေပးလွဴႏိႈင္ၾကရေပမည္။ တနည္း- အလွဴခံ ဌာနတို႔ကို အမွန္စီစစ္ ေရြးခ်ယ္၍သာ
ေပးလွဴ ၾကရေပလိမ့္မည္။ မ်က္ေမွာက္ ေလာက၌ စင္စစ္ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္, အလွဴခံ
ဌာနတို႔သည္…
၁။ အနိမ့္ဆုံး - တိရိစၧာန္, (၂) သာသနာပ သီလမရွိေသာ လူ,
(၃) သာသနာပ သီလႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ လူ, (၄) သာသနာပ စ်ာန္အဘိညာဏ္ရ ရေသ႔ , (၅)
သာသနာတြင္း သရဏဂုဏ္ သီလ ျပည့္စုံၾကေသာသူႏွင့္ ေသာတာပတၱိမဂ္ရရန္ ၀ိပႆနာတရား
ပြားမ်ားေသာ အာဂါရိက+အနာဂါရိကပုဂၢိဳလ္, (၆) ေသာတာပန္ ျဖစ္ေသာပုဂၢိဳလ္,
(၇)သကဒါဂါမိမဂ္ တည္ေသာပုဂၢိဳလ္, (၈) သကဒါဂါမ္ပုဂၢိလ္, (၉)အနာဂါမိမဂ္
တည္ေသာပုဂၢိဳလ္, (၁၀) အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္, (၁၁) အရဟတၱမဂ္ တည္ေသာပုဂၢိဳလ္, (၁၂)
ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္, (၁၃) ပေစၥကဗုဒၶါဘုရား, (၁၄) သမၼာသံဗုဒၶဘုရား, ဟူ၍
အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ တစ္ဆယ့္ေလးဦး ရွိပါ၏။
ေကာင္းက်ိဳး မ်ားစြာကို
အလိုရွိသူသည္ ထို အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ အလွဴခံ ဌာနတို႔ကို အဆင့္ဆင့္
ျမင့္ျမတ္ရာကို ရွာေဖြ, ေရြးခ်ယ္, စီစစ္၍သာ လွဴဒါန္းသင့္ၾက၏။ ျမင့္ျမတ္ေသာ
အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ အလွဴခံ ဌာနတို႔ကို လွဴဒါန္းရေသာ သူတို႔သည္ ေျမေကာင္း၌
မိ်ဳးေစ့ေကာင္း စိုက္ပ်ိဳးရသည့္ နည္းတူျဖစ္၏။ မ်ားျမတ္ေသာ
ေကာင္းက်ိဳးတရားမ်ားစြာ ထင္ရွားျဖစ္ေစ, ရေစပါသည္။
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ဆက္စပ္၍ ဇာတ္ေတာ္တစ္ခု ထုတ္ေဆာင္လို၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေတာ္မူစဥ္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ
သီတင္းသုံးေတာ္မူခိုက္ ပေႆနဒီ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ မဟာအသဒိသ အလွဴေတာ္ႀကီးကို
ခုႏွစ္ရက္ တိုင္တိုင္ ေပးလွဴ၏၊ သံဃာေတာ္တို႔သည္ ပေႆနဒီ ေကာသလမင္းႀကီးသည္
စီစစ္ေရြးခ်ယ္၍သာလ်ွင္ ေကာင္းမႈ၏ စိုက္ပ်ိဳးရာ လယ္ေျမကိုသိ၍
ဘုရားအမွဴးရွိေသာ အရိယာသံဃာအား မဟာအသဒိသဒါနကို ေပးလွဴ၏” ဟု တရားစကား
ေဆြးေႏြးၾကေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၾကြလာေတာ္မူလာ၍ … ရဟန္းတို႔ အဘယ္စကားျဖင့္ တရားဆိုေနၾကပါသနည္း? ေမးေတာ္မူလတ္ေသာ္…
ဘုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္ေတာ္ မူပါေသာ ျမတ္စြာဘုရား ပေႆနဒီ ေကာသလမင္းႀကီး၏
အတိုင္းမသိေသာ မဟာအသဒိသ အလွဴေတာ္ႀကီးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ တရားစကား
ဆိုေနၾကပါသည္ဘုရား။
“ရဟန္းတို႔ ပေႆနဒီ ေကာသလမင္းႀကီးသည္
စီစစ္ေရြးခ်ယ္၍ အတုမရွိ ျမတ္ေသာေကာင္းမႈ၏ စိုက္ပ်ိဳးရာ လယ္ယာေျမသဖြယ္
ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာ၌ အလွဴေပးျခင္းသည္ အ့ံဖြယ္မရွိေသး…
ေရွး ပညာရွင္ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္လည္း စီစစ္ေရြးခ်ယ္၍သာ အလွဴကို ေပးလွဴ
ခဲ့ၾကကုန္၏ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍ အတိတ္အေၾကာင္းကို ေဆာင္ျပေတာ္မူပါတယ္။
ရဟန္းတို႔… လြန္ေလၿပီးေသာအခါ သိ၀ိတိုင္း ေရာရု၀ အမည္ရွိေသာ မင္းႀကီးသည္
ဆယ္ပါးေသာ မင္းက်င့္တရားတို႔ကို မပ်က္ေစမူ၍ ေလးပါးကုန္ေသာ
သဂၤဟ၀တၳဳတို႔ျဖင့္ ျပည္သူမ်ားကို သၿဂႋဳလ္ ေထာက္ပံ႔လ်က္ ျပည္သူမ်ား၏ မိဘအရာ၌
တည္ေစ၍ ဆင္းရဲေသာသူ , ခရီးသြား , ဖုန္းေတာင္း ယာစကာတို႔အား စားစရာ ၀တ္စရာ
သုံးေဆာင္စရာတို႔ကို အလွဴႀကီးေပးျခင္း ျပဳေတာ္မူတယ္။
တေန႔ေသာအခါ
မင္းႀကီးသည္ သူ၏ အလွဴေပးရာ မ႑ပ္၌ အလွဴခံေနၾကေသာ အလွဴခံမ်ားကို ၾကည့္ရႈလ်က္ “
ငါ၏ အလွဴကို သီလ မရွိကုန္ေသာ ေလာလီကလက္ အက်င့္ပ်က္ကုန္ေသာ သူတို႔သည္သာ
အလွဴခံ၍ ေနၾကကုန္၏ ထိုအလွဴ ေကာင္းမႈတို႔သည္ ငါ၏ စိတ္ကို မရႊင္လန္းေစ,
မႏွစ္သက္ေစ, ပါကလား… ငါသည္ ဤသို႔ေသာ အလွဴခံတုိ႔ျဖင့္ မေၾကနပ္
မေရာင့္ရဲႏႈိင္ပါ၊ ငါသည္ကား သီလႏွင့္ျပည့္စုံ၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ
အက်င့္ရွိကုန္ေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကို ေပးလွဴလို၏၊
ထိုပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တို႔ကို အဘယ္ သို႔ေသာသူသည္ ပင့္ဖိတ္ႏႈိင္ပါအံ႔နည္း၊
အဘယ္သူကို ေစခိုင္းရပါအံ႔” ဟု ႀကံစည္စဥ္းစား၍ မရႊင္မလန္း ၿငိဳးႏြမ္းေသာ
မ်က္ႏွာတို႔ျဖင့္ နန္းေတာ္သ႔ို ျပန္ၾကြလာတယ္။
ရဟန္းတို႔…
ေရာရု၀မင္းႀကီး၏ သမုဒၵ၀ိဇယာ အမည္ရွိေသာ မိဖုရားရတနာသည္ ပညာႀကီး၏၊
ညာဏ္ႏွင့္ျပည့္စုံ၏။ မိဖုရားႀကီးသည္ မရႊင္မလန္း ၿငိဳးႏြမ္းေသာ
မ်က္ႏွာတို႔ျဖင့္ နန္းေတာ္ကို ျပန္ၾကြလာေသာ မင္းႀကီးကို ျမင္ေတြ႔လတ္ေသာ္
ငါမွတပါး ႏွစ္သိမ့္ေစႏႈိင္ေသာသူ မရွိၿပီဟု သိလ်ွက္ “ ျမတ္ေသာမင္းႀကီး
ေၾကာင့္ၾကေတာ္ မမူပါလင့္, မစိုးရိမ္ပါလင့္, ရႊင္ျပေသာ မ်က္ႏွာကို
ျဖစ္ေတာ္မူပါ၊ ခ်မ္းသာေသာ စိတ္အစင္ ျပဳေတာ္မူပါ။ အကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ေစတနာ
သုံးတန္ျဖင့္ ေပးလွဴ လာခဲ့သမ်ွေသာ အလွဴ၏ အာနဳေဘာ္, ျပည္သူလူထု အေပၚ
မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါး သဂၤဟေလးပါးႏွင့္အတူ က်င့္သုံး ေဆာက္တည္ လာခဲ့ေသာ
သီလတရားတို႔၏ အာနဳေဘာ္, သစၥာတရား၏ အာနဳေဘာ္တို႔ျဖင့္ ျမတ္ေလးပန္းတို႔ကို
ေစ၍… ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တို႔ကို ပင့္ဖိတ္ပါမည္။ အရွင္ျမတ္တို႔
ၾကြေရာက္ေတာ္ မူလာေသာအခါ အလုံးစုံေသာ အလွဴတို႔ကို ေပးလွဴၾကပါကုန္အံ႔ ”
ထိုသို႔ေသာ သမုဒၵ၀ိဇယာ မိဖုရားႀကီး၏ စကားေၾကာင့္ ေရာရု၀မင္းႀကီးသည္
ေရႊစိတ္ေတာ္ ရႊင္လန္းလ်ွက္ မ်က္ႏွာေတာ္မွာ တိမ္ကင္းေသာ လမင္းသဖြယ္
တင့္တယ္ေတာ္ မူခဲ့တယ္။
ရဟန္းတို႔… ေနာက္တေန႔၀ယ္… ေရာရု၀ၿမိဳ႕သူ
ၿမိဳ႕သား အားလုံးတို႔အား သီလကို ေဆာက္တည္ၾကရမည္, ဟု အမိန္႔ေတာ္ျဖင့္
စည္လည္ေစ၍ မင္းမိဖုရား ႏွစ္ပါးတို႔သည္လည္း မင္းပရိသတ္ႏွင့္အတူ ဥပုသ္သီလကို
ေဆာက္တည္၍ ႀကီးစြာေသာ လွဴဘြယ္ပစၥည္း ၀တၳဳတို႔ကို စီမံ ေဆာင္ရြက္ေစၿပီး
မင္းရင္ျပင္၌ အေရွ႕အရပ္ကို မ်က္ႏွာမူလ်ွက္ ငါးပါးေသာ ထိျခင္းတို႔ျဖင့္
ရွိခိုး၍ ျမတ္ေလးပန္း ခုႏွစ္ဆုတ္ကို ကိုင္ေဆာင္ၿပီးလ်ွင္…
“ပုရတၱိမာယ ဒိသာယ၊ သေစသႏၱိ အရဟေႏၱာ။ အာဂႏ႖ာ သုေ၀သုဒၶံ၊ ဘိကၡံ ဂဏွ ႏၱိအာဂတံ။”
“ အေရွ႕ေလာကဓာတ္ သတ္မွတ္အပ္စြာ အရပ္မ်က္ႏွာ၌ အာသ၀ါျမဴေမွး ညစ္အေၾကးမွ
ကင္းေ၀းစင္ျဖဴ ျမတ္အလွဴကို ခံယူထိုက္စြာ ရဟႏၱာဟု သညာၿငိမ့္ေညာင္း
အရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္တို႔သည္… အကယ္၍မ်ား သီတင္းသုံး ေနထိုင္ေတာ္မူၾက
ကုန္သည္ရွိေသာ္ အရုဏ္က်င္းလာ နက္ဖန္ခါ၌ တပည့္ေတာ္တို႔၏ ေစတနာသုံးတန္
ထက္သန္လွဴဒါန္းမည့္ ေဘာဇဥ္ဆြမ္းကို ၾကြျမန္း၍ အလွဴေတာ္ ခံယူေတာ္မူလွည့္
ပါကုန္ဘုရား ” ႏွဳတ္မွလည္းဆို လက္မွလည္း ပန္းတို႔ကို ေကာင္းကင္ယံသို႔
ေျမွာက္တင္ ၾကတယ္။
အ၀ိညာဏကျဖစ္ေသာ ျမတ္ေလးပန္းတို႔သည္ သ၀ိညာဏက
သက္ရွိပမာ ေကာင္းကင္၌ ပ်ားပိတုန္းတို႔ပမာ အေရွ႕ စူးစူးသို႔
ပ်ံသြားၾကေလကုန္၏။ နံနက္လင္းေသာ္ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ တို႔ႏွင့္အတူ လွဴဒါန္းဘြယ္
ပစၥည္းတို႔ကို စီမံေစ၍ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တို႔အား ေစာင့္ေမ်ွာ္ၾကကုန္၏၊
အေရွ႕ဘက္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ ေနမင္းႀကီးသည္ အေနာက္ဘက္သို႔ ၀င္သြားေသာ္လည္း
ထိုအရပ္မွ ပေစၥကဗုဒၶါတို႔ မရွိ၍ ၾကြေရာက္မလာၾကကုန္။
ရဟန္းတို႔…
ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေသာ ေန႔၌လည္း ပထမရက္ နည္းတူ ေတာင္ဘက္ အရပ္မ်က္ႏွာကို ရွိခိုး၍
ပင့္ၾကေလျပန္၏၊ ထိုအရပ္မွလည္း ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တို႔ မရွိ၍
ၾကြမလာၾကကုန္။ သုံးရက္ေျမာက္ေသာ ေန႔၌လည္း ဒုတိယရက္ နည္းတူ အေနာက္အရပ္
မ်က္ႏွာကို ရွိခိုး၍ ပင့္ၾကေလျပန္၏၊ ထိုအရပ္မွလည္း ပေစၥကဗုဒၶါ
အရွင္ျမတ္တို႔ မရွိ၍ ၾကြမလာၾကကုန္။
ရဟန္းတို႔… ေလးရက္ေျမာက္ေသာေန႔
ေရာက္ေသာအခါ တတိယရက္ နည္းတူ ေျမာက္ဘက္အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူ.. ရွိခိုး၍
မေလ်ာ့ေသာ သဒၶါစိတ္တို႔ျဖင့္… “ေျမာက္ဘက္ ေလာကဓာတ္ သတ္မွတ္အပ္စြာ
အရပ္မ်က္ႏွာ၌ အာသ၀ါျမဴေမွး ညစ္အေၾကးမွ ကင္းေ၀းစင္ျဖဴ ျမတ္အလွဴကို
ခံယူထိုက္စြာ ရဟႏၱာဟု သညာၿငိမ့္ေညာင္း အရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္တို႔သည္
အကယ္၍မ်ား သီတင္းသုံး ေနထိုင္ေတာ္မူၾက ကုန္သည္ရွိေသာ္ အရုဏ္က်င္းလာ
နက္ဖန္ခါ၌ တပည့္ေတာ္တို႔၏ ေစတနာသုံးတန္ ထက္သန္လွဴဒါန္းမည့္ ေဘာဇဥ္ဆြမ္းကို
ၾကြျမန္း၍ အလွဴေတာ္ ခံယူေတာ္မူလွည့္ ပါကုန္ဘုရား” ျမတ္ေလးပန္းတို႔ကို
ျပစ္တင္၍ ပင့္ေလ်ွာက္ၾကတယ္။ ထိုအခါ အ၀ိညာဏကျဖစ္ေသာ ျမတ္ေလးပန္းတို႔သည္
သ၀ိညာဏက သက္ရွိပမာ ေကာင္းကင္၌ ယခင္ရက္မ်ား နည္းတူ ပ်ားပိတုန္းတို႔ကဲ့သို႔
ေျမာက္အရပ္သို႔ ပ်ံသြားၾကေလကုန္၏။
ရဟန္းတို႔… ျမတ္ေလးပန္းတို႔သည္
နႏၵမူလုိဏ္၌ သီတင္းသုံး၍ ေနေတာ္မူၾကေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ ခုႏွစ္ဆူတို႔၏ ေရွ႕၀ယ္
အသီးသီး က်ေရာက္ၾကေလေသာ္ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တို႔သည္ ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္
ၾကေသာအခါ မင္း-မိဖုရားႏွင့္ ျပည္သူအေပါင္းတို႔သည္ ပင့္ဖိတ္သည္၏ အျဖစ္ကို
သိေတာ္မူၾက၍ နံနက္လင္းေသာ္ ေကာင္းကင္ယံမွ စ်ာန္ယာဥ္စီးလ်က္
နန္းေတာ္မုခ္ဦး၌ ဆင္းေတာ္မူ၏။
မင္း-မိဖုရား ျပည္သူမ်ားတို႔သည္
၀မ္းေျမာက္စြာ ႀကိဳဆို ရွိခိုးလ်က္ နန္းေတာ္ေဆာင္သို႔ ပင့္ၾကေလၿပီး…
ဆြမ္းစေသာ အလွဴေတာ္တို႔ကို ေပးလွဴၾကေလကုန္၏။
ဆြမ္းဘုန္းေပးၿပီးေသာ
အဆုံး၌ နက္ျဖန္အလို႔ငွာ, နက္ျဖန္အလို႔ငွာ, ဟူ၍ ေျခာက္ရက္တိုင္တိုင္ ဆက္လက္
ပင့္ၾကေလ၏… ခုႏွစ္ရက္ ေျမာက္ေသာေန႔၀ယ္ ရတနာ ခုႏွစ္ပါးတို႔ျဖင့္ စီရင္အပ္ေသာ
ေညာင္ေစာင္း အင္းပ်ဥ္ တုိ႔ကို ခင္းေစ၍ သီတင္းသုံးေစၿပီး
ဆြမ္းပစၥည္းႏွင့္တကြ သကၤန္း, ထီး, အစရွိကုန္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔၏
အသုံးအေဆာင္ျဖစ္ေသာ ပရိကၡရာ ပစၥည္းတုိ႔ကုိ ေပးလွဴၾက ၿပီးသည္ရွိေသာ္…
မင္း-မိဖုရားႏွင့္ ျပည္သူမ်ားတို႔အား အနဳေမာဒနာ ျပဳလိုရကား သံဃမေထရ္ႀကီးသည္
….
“အာဒိတၱသၼိ ံ အာဂါရသၼိ ံ၊ ယံနီဟရတိ ဘာဇနံ ။ တံတႆ ေဟာတိ အတၳာယ၊ ေနာစယံ တတၳဒယွတိ ။
ဧ၀ံ မာဒီပိေတာ ေလာေကာ၊ ဇရာယ မရေဏနစ ။ နီဟရေထ၀ ဒါေနန ၊ ဒိႏၷံေဟာတိ သုနီဟတံ” ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
“ျမတ္ေသာမင္းႀကီး ေလာကအတြင္း လူခပင္းတို႔ မွီတင္းေနရာ အိမ္ေဂဟာကို
အလွ်ံေျပာင္ေျပာင္ မီးေတာက္ေလာင္ အပ္သည္ရွိေသာ္၊ အိမ္ရွင္သည္ အိမ္၏အတြင္းမွ
အၾကင္ပစၥည္းကို ဆြဲယူႏႈိင္ခဲ့မည္ ဆိုပါလ်ွင္ ထိုပစၥည္းအစုသည္ အိမ္ရွင္၏
အက်ိဳးငွာ အသုံးခ်ႏႈိင္၏။ မယူႏႈိင္ေသာ ပစၥည္းစုသည္ကား အသုံးခ်၍
မရႏႈိင္ေတာ့ေခ်။ ထို႔အတူ… လူ, နတ္, ျဗဟၼာ, သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔၏
ခႏၶာအိမ္ႀကီးသည္လည္း အိုျခင္း, နာျခင္း, ေသျခင္း စေသာ မီးတစ္ဆယ့္
တပါးတို႔သည္ ေန႔ေရာ ညေရာ ေတာက္ေလာင္ေနပါ၏။
မီးမျပတ္ အေလာင္ခံေနရေသာ
သင္မင္းႀကီးတို႔၏ ခႏၶာအိမ္အတြင္းမွ ဒါန, သီလ, ဘာ၀နာ, စေသာ
ကုသိုလ္ဥစၥာတို႔ကို ေကာင္းစြာ ထုတ္ယူပါေလာ့။ မထုတ္ယူ ႏႈိင္ခဲ့ေသာ္ကား
ဘ၀ခႏၶာအိမ္သည္ အက်ိဳးမဲ့ ပ်က္စီးရာ၏။ ထုတ္ယူႏႈိင္ခဲ့ေသာ
ကုသိုလ္ဥစၥာတို႔သည္ကား သင္မင္းႀကီးတို႔၏ သံသရာ ဘ၀ခရီးအတြက္ ေကာင္းျမတ္ေသာ
ရိကၡာတို႔ေပးတည္း။ မေမ့မေလ်ာ့ ေကာင္းစြာ သတိေဆာင္ပါေလာ့ ” ဟု အဆုံးမတို႔ကို
ေပးလ်က္ ေကာင္းကင္သို႔ ျပန္တက္၍ နႏၵမူလုိဏ္သို႔ အသီးသီး ၾကြေတာ္မူ၏၊
မေထရ္ျမတ္တို႔၏ ပရိကၡရာတို႔သည္လည္း မေထရ္တို႔ႏွင့္အတူ ေကာင္းကင္သို႔
ပ်ံလိုက္သြားၾကကုန္၏။… ထိုသို႔ေသာအခါမွ ေရာရု၀မင္းႀကီး၏ ပီတိတို႔သည္
ျပည့္လ်မ္းသြားလ်က္ အသက္ထက္ဆုံး ေစတနာ သုံးတန္တို႔ျဖင့္
အလွဴႀကီးတို႔ကိုေပး၍… မင္းအျဖစ္မွ စုေတေသာ္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူတယ္။
ရဟန္းတို႔… “ေရွးအခါ ကာလမွာလည္း ပညာရွင္တို႔သည္ ဤသို႔သာ စီစစ္ ေရြးခ်ယ္၍
ေပးလွဴခဲ့ကုန္၏၊ ” ဟု ေဒသနာေတာ္ကို ေဆာင္ျပေတာ္မူ၍… ပေစၥကဗုဒၶါတို႔သည္
ပရိနိဗၺာန္ ျပဳၾကေလကုန္ၿပီ၊ ယခုအခါ ရာဟုလာ၏ မယ္ေတာ္သည္ ထိုအခါ သမုဒၵ၀ိဇယာ
မိဖုရား ျဖစ္ဖူးၿပီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည္ ထိုအခါက ေရာရု၀မင္း
ျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီ…ဟု ဇာတ္ေတာ္ကို ေပါင္းေတာ္ မူပါတယ္။
မ်ိဳးေစ့မမွန္ ပင္မသန္
ဖူးတန္ငုံကင္း အသီးဖ်င္း။
ဖူးတန္ငုံကင္း အသီးဖ်င္း။
ေစတနာသုံးတန္ အရင္းမခံ ဘ၀ညံ့ဖ်င္း ေကာင္းက်ိဳးကင္း။
မုဒုံဆရာေတာ္ {၂၅.၈.၂၀၀၉ }
0 comments:
Post a Comment