ဥပါသကာငါးေယာက္ =============

သာ၀တၳိျပည္ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသုံးေနထုိင္ေတာ္မူစဥ္ ဒါယကာငါးေယာက္တရားနာလာၾက၏။
ျမတ္စြာဘုရား၏အလုပ္အေက်ြးျဖစ္ေသာရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္သည္ အနီးအပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားအားယပ္ေလခပ္လ်က္
အနီးအပါးတြင္ေနေတာ္မူ၏။ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ အမ်ဳိးဇာတ္ ဆင္းရဲသား သူေ႒းစသည္မခြဲျခားဘဲ တရားေတာ္ကုိသာအေလးအျမတ္ျပဳလ်က္ ေကာင္းကင္မွမုိးၾကီးမ်ားရြာသြန္းသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ေရတခြန္မွေရမ်ားတသြင္သြင္စီးဆင္းဘိသကဲ့သုိ႔ လည္းေကာင္း တရားမုိးကုိရြာသြန္းေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ဤကဲ့သုိ႔တရားမုိရြာသြန္းေနစဥ္ ဒါယကာတဦးသာလ်ွ်င္တရားေတာ္ကုိ အာရုံစူးစုိက္၍ နာယူ၏။ က်န္ဒါယကာေလးဦးမွာတရားေတာ္၌ စိတ္မ၀င္စား- အာရုံမ်ားလ်က္ရွိ၏။
ဒါယကာတဦးမွာ ငုိက္မ်ည္းေန၏။
ေနာက္တဦးမွာ ေျမၾကီးကုိ လက္ႏွင့္ျခစ္ေန၏။
တဦးမွာမူ သစ္ပင္ငယ္ေလးကုိလွဳပ္ရမ္းကာ ကစားေန၏။
ေနာက္တဦးမွာမူကား ေကာင္းကင္ကုိေမာ့ၾကည့္ေန၏။
ရွင္အာနႏၵာသည္ ထုိသူတုိ႔ျပဳမူေနပုံကုိေတြ႔ျမင္သျဖင့္-
“ ရွင္ေတာျမတ္္ဘုရားအေနျဖင့္ တရားမုိးၾကီးရြာသြန္းေနပါေသာ္လည္း ထုိသူတုိ႔သည္ တရားေတာ္၌ စိတ္၀င္စားျခင္းမရွိဘဲ ဤကဲ့သုိ႔ျပဳမူေနၾကပါသည္ဘုရား”ဟု ျမတ္စြာဘုရားအားေလ်ာက္ထားေလသည္။
ထုိအခါ ဘုရားရွင္က-
“အာနႏၵာ ငုိက္မ်ည္းေနသူသည္ ဘ၀ငါးရာတုိင္တုိင္ေျမြျဖစ္ခဲ့ဘူးသူတည္း။
ေျမၾကီးကုိလက္ႏွင့္ျခစ္ေနသူကား ဘ၀ငါးရာတုိင္တုိင္ တီေကာင္ျဖစ္ခဲ့ဘူးသူတည္း။
သစ္ပင္လွဳပ္ရမ္းေနသူကား ဘ၀ငါးရာတုိင္တုိင္ေမ်ာက္ျဖစ္ဘူးသူတည္း။
ေကာင္းကင္သုိ႔ေမာ့ၾကည့္ေနသူမွာ ဘ၀ငါးရာတုိင္တုိင္ နကၡတ္ေဗဒင္ၾကည့္သူတည္း။
ထုိသူတုိ႔သည္ ငါဘုရား၏တရားေတာ္၌စိတ္မ၀င္စား ဘ၀ေဟာင္းက ၀ါသနာအတုိင္းျပဳမူေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ငါဘုရား၏တရားေတာ္ကုိစူးစုိက္နာသူ ဒါယကာတဦးသာလွ်င္ ဘ၀ငါးရာတုိင္တုိင္ ဆရာသမားတုိ႔၏အထံ၌ ေ၀ဒသုံးပုံကုိအာရုံစူးစုိက္၍ သင္ယူမွတ္သားခဲ့ဘူးသူျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ဤသုိ႔မိန္႔ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္- ရွင္အာနႏၵသည္ဤသုိ႔ေလ်ာက္ထားေတာ္မူ၏
“ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘရား၏တရားေတာ္သည္ ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီထိခုိက္ေအာင္စြဲျငိေစႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိသူတုိ႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္တရားေတာ္ကုိရုိရုိေသေသ ေလးေလးျမတ္ျမတ္ မနာယူႏုိင္ၾကပါသနည္းျမတ္စြာဘုရား?
“အာနႏၵာ ငါဘုရား၏တရားေတာ္ကုိ လူတုိင္းနာယူႏုိင္သည္။နာယူလြယ္သည္ဟုမမွတ္ထင္ႏွင့္။
ငါဘုရား၏တရားေတာ္ကုိလူတုိင္းမနာယူႏုိင္ေျခ။
နာယူခက္သူတုိ႔သာမ်ားလွေျခ၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္းျမတ္စြာဘုရား?
“အာနႏၵာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ဗုဒၶ၊ဓမၼ၊သံဃဟူေသာအသံကုိမွ်မၾကားဘူး။
ရုပ္ နာမ္ ဓမၼသခၤတစသည္တုိ႔၏နာမည္မွ်ပင္မသိ။
အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱဆင္ျခင္ဘုိ႔ေ၀းစြ-ၾကားပင္မၾကားဘူးၾကေခ်။
သံသရာတခြင္၀ယ္ သာသနာေတာ္၏ဆန္႔က်င္ဘက္စကားမ်ားကုိသာေျပာဆုိခဲ့ၾကသည္။
သတၱ၀ါတုိ႔သည္ တရားစကားဆုိလွ်င္ မၾကားလုိ၊နားခါးလွေခ်၏။
ကာမဂုဏ္အာရုံမ်ား၌သာ အေပ်ာ္က်ဴး၍ေနၾကေလကုန္၏။
တရားဆုိလွ်င္မနာယူလုိၾက၊က်ားထက္ပင္ေၾကာက္ၾကေလကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရား-အဘယ္တရားေၾကာင့္ လူသားမ်ားတရားမနာယူႏုိင္ၾကပါသနည္း?
“အာနႏၵာ- ထုိပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္ ရာဂမီး၊ေဒါသမီး၊ေမာဟမီးေလာင္ျမဳိက္ေနေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ တဏွာေရအယဥ္ေၾကာ ေျမာပါေနၾကေသာေၾကာင့္ေသာ္လည္း တရားေတာ္ကုိမနာယူႏုိင္ၾကေခ်ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ။
တရားပြဲၿပီးေလေသာ္
တရားေတာ္ကုိအာရုံစူးစုိက္နာယူသူတဦးသာလ်ွင္ မဂ္ဥာဏ္ဖုိလ္ဥာဏ္ဆုိက္၍၊က်န္ဒါယကာေလးဦးမွာ သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္ဘုရား၏တရားေတာ္ကုိ ကုိယ္တုိင္နာၾကားရပါေသာ္လည္းတရားေတာ္အား ရုိရုိေသေသ စူးစူးစုိက္စုိက္ မနာယူျခင္းေၾကာင့္ လူျဖစ္က်ဳိးမနပ္ ျဖစ္ၾကရေပသည္။
(ဓမၼပဒ ႒ ဒု ပဥၥဥပါသက၀တၳဳ)
အရွင္ပညာနႏၵ
ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္စစ္(USA)