လူတစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ ဘဝမွာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ သံုးပါးထဲက ဘယ္တရားက အေရးႀကီးဆံုးလဲ။ *************************************

  ❄သီလက ဒါနထက္ ျမတ္တယ္၊ ၀ိပႆနာက သီလထက္ ျမတ္တယ္ ဆိုတာ အားလံုး သိၾကပါတယ္။

❄ရဟန္းေတာ္ေတြ အတြက္ ဒါနမျပဳလို႔ အာပတ္ သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိသလို ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ မပြားလို႔ အာပတ္ သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္လည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ေတာ့ အာပတ္ သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြက အသင့္ ရွိေနပါတယ္။

❄ဒီလိုပါပဲ။ လူေတြ အေနနဲ႔လည္း ဒါန မျပဳလို႔ အျပစ္သင့္ေစ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ မပြားလို႔ အျပစ္သင့္ေစ ဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလ ေဖာက္ဖ်က္လို႔ ကေတာ့ အျပစ္ သင့္ရမွာပါ။

❄“သီလ လံုျခံဳေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ ဒါန မျပဳလည္း ကိစၥ မရွိပါဘူး။ ၀ိပႆနာ မပြားလည္း ကိစၥ မရွိပါဘူး” လို႔ ဆုိလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမွာ သီလက အေရး အႀကီးဆုံးလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒါနနဲ႔ ဘာ၀နာကို မလုပ္ႏိုင္ေသး ရင္ေတာင္ သီလကိုေတာ့ အထူး ေစာင့္ထိန္းရ မွာပါ။

❄တစ္ခါတေလ အားတဲ့ အခါေလးေတြမွာ နဖူးေပၚ လက္တင္ၿပီး ေတြးၾကည့္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဘိုးရွိေအာင္ ဘယ္လို ေနမလဲလို႔။ “သီလကိုပဲ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ေစာင့္ထိန္းလိုက္ပါ” ဆိုတဲ့ အေျဖပဲ ထြက္လာမွာပါ။

❄တရား သေဘာအရ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သီလက အားကိုးစရာ အစစ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ အျမဲတမ္း တပါတည္း ရွိေနပါတယ္။ ရံုးတက္တဲ့ အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ခရီးထြက္တဲ့ အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ထမင္းစားတဲ့ အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အိပ္ေနတဲ့ အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ စြန္႔ေနတဲ့ အခါမွာလည္း ကိုယ္နဲ႔ တပါတည္း ရွိေနပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ခင္ပြန္း မိဘ ရာထူး အာဏာ ေငြေၾကးေတြ ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ အျမဲ ရွိမေနႏိုင္ပါဘူး။

❄ဒီသေဘာေလး ေတြကို အာရံုျပဳၿပီး “ခင္ပြန္း၊ မိဘ၊ ရာထူး၊ အာဏာ၊ ေငြေၾကးေတြဟာ ငါနဲ႔ အျမဲ ရွိမေနႏိုင္ဘူး၊ သီလကေတာ့ ငါ့ရဲ႕ အားကိုးရာ အစစ္ပဲ၊ ငါနဲ႔ မခြဲမခြါ ေသတဲ့အထိ လုိက္လာမယ့္ အားကိုးရာပဲ၊ ငါသီလကို ႀကိဳးစား ေစာင့္ထိန္းသင့္တယ္” လို႔ မၾကာ မၾကာ ဆင္ျခင္ေပးသင့္ ပါတယ္။

❄ခႏၶာ ရွိေနတဲ့ အတြက္၊ စား၀တ္ ေနေရး ရွိေနတဲ့ အတြက္ သက္ရွိ သက္မဲ့ ေလာကီ ၀တၳဳေတြ ကေတာ့ လိုအပ္ေနတာ ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က အားကိုးရာ အတုနဲ႔ အစစ္ကို ခြဲျခားၿပီး သိေနဖို႔ပါပဲ။

❄တကယ္လို႔ အားကိုးရာ အတုေတြက အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို ခြဲခြါသြားတဲ့ အခါမွာလည္း “ခြဲခြါျခင္း သေဘာရွိတဲ့ တရားေတြ ခြဲခြါသြားတာ သဘာ၀ တစ္ခုပဲေလ၊ သဘာ၀ တရားကို ငါ လက္ခံရမွာေပါ့၊ လက္မခံႏိုင္ရင္ ငါပဲ ပင္ပန္းမွာေပါ့၊ သီလကေတာ့ ငါနဲ႔ မခြဲမခြါ အျမဲ ရိွေနမယ့္ တရားပဲ” လို႔ ဆင္ျခင္လိုက္ ရင္လည္း ေျဖသာမႈကို ရေစပါတယ္။

❄ဒါနပိုင္းမွာ ပါရမီေျမာက္တဲ့ ဒါနကို ေျပာခဲ့သလို၊ သီလပိုင္း မွာလည္း ပါရမီေျမာက္တဲ့ သီလကိုပါ ေျပာျပသြားရ ေအာင္ပါ။ သီလမွာလည္း ဟီနသီလ၊ မဇၥ်ိမ သီလ၊ ပဏီတ သီလဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။ သူတစ္ပါး အထင္ႀကီးေအာင္ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားဖို႔အတြက္ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလက ဟီနသီလ= ခပ္ညံ့ညံ့ သီလပါ။ ေကာင္းမႈရဲ႕ အက်ိဳးကို လိုလား ေတာင့္တၿပီး ေဆာက္တည္တဲ့ သီလက မဇၥ်ိမသီလ= အလယ္အလတ္ သီလပါ။

❄ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားမႈကိုလည္း မလိုလား၊ ေနာင္အခါ ခံစားရမယ့္ အက်ိဳးကိုလည္း မလိုလားဘဲ “ဒီသီလဟာ ျမတ္တဲ့ တရားပဲ၊ ဒီျမတ္တဲ့ တရားကို ငါ က်င့္သံုးအပ္တယ္” လို႔ တရားရဲ႕ ျမင့္ျမတ္မႈကိုသာ ႏွလံုးသြင္းၿပီး မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကို ရဖို႔အတြက္ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလကေတာ့ ပဏီတ သီလ= ျမင့္ျမတ္တဲ့ သီလပါ။ ရွင္းေအာင္ ေျပာရရင္ သူတစ္ပါး အထင္ႀကီးေအာင္ ေစာင့္တဲ့ သီလရယ္၊ ေလာကီ အက်ိဳးကို ေတာင့္တၿပီး ေစာင့္တဲ့ သီလရယ္၊ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ေတာင့္တၿပီး ေစာင့္တဲ့ သီလရယ္ပါ။

❄ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားမႈကိုလည္း မေတာင့္တ၊ ေလာကီ အက်ိဳးကိုလည္း မေတာင့္တဘဲ တရားရဲ႕ ျမင့္ျမတ္မႈကိုသာ ႏွလံုးသြင္းၿပီး မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကို ရဖို႔အတြက္ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလမွ ပါရမီေျမာက္တဲ့ သီလပါ။

❄ဘုရား အေလာင္းေတာ္ ျမတ္ဟာ သီလ ပါရမီကို ျဖည့္က်င့္တဲ့ ေနရာမွာ သီလ ေဆာက္တည္ရတဲ့ ကုသိုလ္ကို မိမိအတြက္ ဒုဂၢတိဘ၀ မက်ေရာက္ဖို႔လည္း ဦးမတည္ ပါဘူးတဲ့။ ၀ိဇၨာသံုးပါး၊ အဘိညာဥ္ ေျခာက္ပါး၊ ပဋိပမၻိဒါ ေလးပါး၊ သာ၀က ေဗာဓိ၊ ပေစၥက ေဗာဓိကိုလည္း ဦးမတည္ပါဘူးတဲ့။

❄ဘာကို ဦးတည္သလဲ ဆိုေတာ့ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ကိုပဲ ဦးတည္ပါတယ္တဲ့။ ကိုယ္က ဘုရားအေလာင္း မဟုတ္ေတာ့ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေနရာမွာ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္လိုက္ ရံုပါပဲ။

❄ဒီေတာ့ သီလ ယူၿပီးတဲ့အခါ “တပည့္ေတာ္၏ သီလသည္ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္၏ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ပါေစ” လို႔ စိတ္ညြတ္လိုက္ရင္ ပါရမီ ေျမာက္တဲ့ သီလ ျဖစ္သြားတာပါ။ ဒါက ပါရမီအေၾကာင္း ေရးေနတာမို႔ ပါရမီ ေျမာက္တဲ့ သီလ ေဆာက္တည္နည္းကို ေျပာျပတာပါ။ အေျခအေန အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ ပါရမီ ေျမာက္ေအာင္ မေဆာက္တည္ႏိုင္ ေသးရင္လည္း ကုိယ္နဲ႔ သင့္သလို ေဆာက္တည္ႏိုင္ ပါတယ္။

❄ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ၿငိမ္းခ်မ္း ေစခ်င္တယ္၊ တိုးတက္ ႀကီးပြား ေစခ်င္တယ္ ဆိုရင္ မင္းေကာ၊ ရဟန္းေကာ၊ ျပည္သူေကာ သံုးဦး သံုးဖလယ္ သီလကို ေစာင့္ထိန္းေပးၾက ရမွာပါ။ ဒါနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး စံကင္း ဆရာေတာ္ႀကီး ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေလးကို သြားသတိရမိ ပါတယ္။

❄တစ္ေန႔ေတာ့ စံကင္း ဆရာေတာ္ ဘုရားဆီကို ဦးႏုနဲ႔ အဖြဲ႔ ေရာက္လာၾက ပါတယ္။ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ ဘုရားက သက္ေတာ္ ၉၂ ႏွစ္ ရွိၿပီ ျဖစ္သလို ေရႊက်င္ သာသနာ ပိုင္လည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။

❄အထူးသျဖင့္ ဦးႏုကပဲ ဆရာေတာ္ ဘုရားကို ေမးခြန္းေတြ ေမးတာပါ။ ဆရာေတာ္ ဘုရားက ဦးႏုရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖရင္းနဲ႔ တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ဦးႏုကို ေမးခြန္းတစ္ခု ျပန္ေမးလိုက္ ပါတယ္။

❄“နဂိုက ေျပာဖူးတဲ့ ဆန္သံုးထုပ္ ျပဳတ္တဲ့ ဥပမာ ေမ့သြားၿပီလား”

❄“ထပ္ၿပီး အမိန္႔ ရွိပါဦး ဘုရား”

❄“ေရွးက မင္းရယ္ (အစိုးရရယ္)၊ ဘုန္းႀကီးရယ္၊ လူထုရယ္ ဘယ္သူ တရား(သီလ) ရွိမရွိ သိရေအာင္ တရား (သီလ) ရွိတဲ့သူရဲ႕ ဆန္ထုပ္က ျပဳတ္ရင္ နပ္မွာပဲ ဆိုၿပီး ဆန္ထုပ္သံုးထုပ္ ျပဳတ္ၾက သတဲ့၊ ျပဳတ္ၿပီး အားလံုး ဆယ္ၾကည့္ၾကေတာ့ တစ္ထုပ္မွ မနပ္ဘူး ဆိုဘဲ”

❄“ဒီလိုဆို အစိုးရ ခံသာေသးတယ္ ဘုရား၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရခ်ည္း လႊဲခ် အျပစ္တင္ ခံေနၾကရ ပါတယ္ဘုရား”

❄ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားက “ခုကာလေတာ့ ဦးရာလူက ေျပာၾကစျမဲေပါ့” လို႔ ျပန္မိန္႔လိုက္ ပါတယ္။

❄ဆရာေတာ္ ဘုရားက တိုင္းျပည္တစ္ခု တိုးတက္ဖို႔ ဆိုရင္ မင္းေကာ၊ ရဟန္းေကာ၊ ျပည္သူေကာ တရား သီလရွိဖို႔ သိမ္သိမ္ ေမြ႔ေမြ႔ ဟာသဆန္ဆန္ ပံုျပင္ေလးနဲ႔ ဩ၀ါဒ ေပးထားတာပါ။

❄ကိုယ့္တိုင္းျပည္ တကယ္ တိုးတက္ ႀကီးပြား ေစခ်င္ရင္ ရဟန္းေကာ၊ မင္းေကာ၊ ျပည္သူေကာ သီလကို အထူး ေစာင့္ထိန္းရ မွာပါ။

❄သံုးဦးထဲက တစ္ဦးဦး သီလ ပ်က္ေနရင္ တိုးတက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ- မင္းက သီလ ျပည့္စံုၿပီး ရဟန္းနဲ႔ ျပည္သူက သီလ ပ်က္ေနရင္ ဘယ္လိုမွ တိုးတက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က သံုးဦးထဲက တစ္ဦးဦး ျဖစ္ေနတာ ဆုိေတာ့ တာ၀န္ တစ္ရပ္အေနနဲ႔ ေစာင့္ထိန္း ေပးရမွာပါ။

❄လူ႔ဘ၀ ေရာက္လာၿပီး လူ႔ဘ၀ရဲ႕ တန္ဖိုးတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ သီလေလးမွ ေစာင့္ထိန္း မသြားရဘဲ လူ႔ေလာက ထဲက ျပန္ထြက္ သြားရတယ္ ဆိုရင္ လူ႔ဘ၀ ရလာတာ အဓိပၸါယ္ မရွိေတာ့ ပါဘူး။

❄သီလကို ေစာင့္ထိန္း လိုက္တဲ့ အခါမွာ ပထမဆံုး ရရွိလိုက္တဲ့ အက်ိဳးကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကည္ညိဳ ျဖစ္သြားတဲ့ အက်ိဳးပါ။ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ၾကည္ညိဳေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘ၀က သိပ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေန ပါတယ္။ ဘ၀မွာ သူတစ္ပါး ၾကည္ညိဳျဖစ္ ဖို႔က ဒုတိယ ကိစၥပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကည္ညိဳဖို႔ ကိစၥက ပထမ ကိစၥပါ။

❄ခ်စ္တဲ့ စာဖတ္သူ ေတြကို သီလ လံုး၀မက်ိဳးတဲ့ ေဆာက္တည္နည္းကို ေပးခ်င္ပါတယ္။ ကဲ.. စာဖတ္သူေတြကို ေမးၾကည့္ရေအာင္ပါ။ သီလ က်ိဳးတယ္ က်ိဳးတယ္ဆိုတာ မနက္ပိုင္း၊ ေန႔လယ္ပိုင္း သြားလာ လွဳပ္ရွားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ိဳးတာလား၊ ညပိုင္း အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ိဳးတာလား။

❄ညပိုင္း အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သီလက မက်ိဳးပါဘူး။

❄စာထဲမွာ ကာလ ပရိယႏၱ သီလဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ကာလကို ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလပါ။ ေန႔ပိုင္း တစ္ေန႔တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ညပိုင္း တစ္ညတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ရက္လံုးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး တစ္ထိုင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကာလ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းတာပါ။

❄ဥပမာ ကိုယ္က ညမွာ ဆယ့္တစ္နာရီ အိပ္ၿပီး မနက္ ငါးနာရီ အိပ္ယာထတယ္ ဆိုပါစို႔။

❄ဒီေတာ့ ညအိပ္ယာ ၀င္ခါနီးမွာ ၈ ပါးသီလ၊ ၉ ပါးသီလ ယူလိုက္ၿပီး “ဘုရား တပည့္ေတာ္ ည ၁၁ နာရီကေန မနက္ ၅ နာရီ အထိ သီလ ေဆာက္တည္ ပါ၏” လို႔ ကာလ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းလိုက္ ရံုပါ။

❄ည ၁၁ နာရီကေန မနက္ ၅ နာရီအထိ ဆိုေတာ့ တစ္ေန႔ကို ၆ နာရီေလာက္ သီလ ေစာင့္ထိန္း ျဖစ္ေနတာပါ။ ၁၀ ရက္ဆိုရင္ နာရီေပါင္း ၆၀၊ တစ္လ ဆိုရင္ နာရီေပါင္း ၁၈၀၊ တစ္ႏွစ္ဆိုရင္ နာရီေပါင္း ၂၁၆၀ ပါ။

❄ဒါက ည ၁၁ နာရီကေန မနက္ ၅ နာရီအတြင္း ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းတာပါ။ တကယ္ေတာ့ မနက္ ၅ နာရီ ထိုးတာနဲ႔ သီလက တန္း မက်ိဳးေသး ပါဘူး။

❄ဒီနည္းကို စာေရးသူ သေဘာနဲ႔ ေရးျပတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မဟာ ဗုဒၶ၀င္မွာ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက သီလကို တစ္ေန႔လံုး မေဆာက္တည္ႏိုင္ ေသးရင္ေတာင္ ညမွာ တစ္ႏိုင္ တစ္ပိုင္ ေဆာက္တည္ဖို႔ အေသအခ်ာ ေရးျပထား လို႔ပါ။ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ၀တၳဳေလး ႏွစ္ပုဒ္ကို သာဓက ျပၿပီး အားေပးထား ပါတယ္။

❄ေပတ ၀တၳဳထဲက မိဂလုဒၵက ဆိုတဲ့ ၀တၳဳ ႏွစ္ပုဒ္ပါ။ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလာက္ ေရးျပရ ေအာင္ပါ။

❄ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က ရာဇၿဂိဳဟ္ ျပည္မွာ အလြန္ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အလြန္ ခ်စ္ၾကေပမယ့္ စရိုက္ အျပဳအမူ ခ်င္းက မတူပါဘူး။ တစ္ေယာက္က မုဆိုး အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး တစ္ေယာက္က ေကာင္းေရာင္း ေကာင္း၀ယ္ လုပ္ၿပီး ရတနာ သံုးပါးကို ဆည္းကပ္ပါတယ္။

❄မုဆိုး လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ၾကည့္ၿပီး ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းတဲ့့ သူငယ္ခ်င္းက စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းကို အကုသိုလ္ အလုပ္ေတြ မလုပ္ဖို႔ အျမဲ ေျပာပါတယ္။ မုဆိုး သူငယ္ခ်င္း ကလည္း သူငယ္ခ်င္းကို ခ်စ္ေပမယ့္ ၀ါသနာကို မစြန္႔ႏိုင္လို႔ လုပ္ျမဲ ပါပဲ။

❄ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ က်ေတာ့ ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းကို ဘာ ေတာင္းဆိုလာသလဲ ဆိုေတာ့ “သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ မင္း အလုပ္ကို မစြန္႔ႏိုင္ ရင္ေတာင္ ညမွာေတာ့ မေကာင္းမႈေတြ ေရွာင္ၿပီး သီလ ေစာင့္ေပးပါလား” လို႔ ေတာင္းဆို ပါတယ္။

❄မုဆိုး သူငယ္ခ်င္း ကလည္း ညမွာေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ထိန္းႏိုင္တာ ဆိုေတာ့ ေန႔မွာ မုဆိုး အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး ညမွာေတာ့ မေကာင္းမႈေတြ ေရွာင္ၿပီး သီလကို ေစာင့္ထိန္းပါတယ္။ သက္တမ္း ေစ့လို႔ ကြယ္လြန္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ အနီးမွာ ေ၀မာနိက ၿပိတၱာ သြားျဖစ္ ပါတယ္။

❄အက်ိဳးက ဘယ္လို ခံစားရသလဲ ဆိုေတာ့ ေန႔မွာ အကုသိုလ္ေတြ ျပဳခဲ့တဲ့ အတြက္ ေန႔႔ပိုင္းမွာ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြ ခံစားရၿပီး ညမွာ သီလ ေစာင့္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ညပိုင္းမွာ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ခံစားေနရ ပါတယ္။ ဒါကို အရွင္နာရဒ မေထရ္ ေတြ႔ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ေန႔ခံ ညစံ ခံစားေနရ သလဲဆိုတာ ေမးၾကည့္ ပါတယ္။

❄ျပိတၱာ ျဖစ္ေနရသူက “တပည့္ေတာ္ဟာ ေန႔ပိုင္းမွာ မုဆိုး အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ပါတယ္ ဘုရား၊ ညပိုင္း မွာေတာ့ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ တိုက္တြန္း မႈေၾကာင့္ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၿပီး သီလ ေစာင့္ခဲ့လို႔ အခုလို ေန႔ခံ ညစံ ျဖစ္ေနရ တာပါဘုရား” လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္ျပ ပါတယ္။

❄ေနာက္ ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္က ေရွး၀တၳဳနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ ပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ပါပဲ။ တစ္ေယာက္က မုဆိုး၊ တစ္ေယာက္က ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းသူ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းသူ သူငယ္ခ်င္းက မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းကို မေကာင္းမႈေတြ မလုပ္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ တားျမစ္ေပမယ့္ လံုး၀ နားမေထာင္ ပါဘူး။

❄ေျပာမရေတာ့ ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းသူ သူငယ္ခ်င္းက သူ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဆရာ ရဟႏၱာ တစ္ပါးကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းကို အကုသိုလ္ မျပဳဖို႔ ေျပာေဟာေပးပါ ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။

❄ဆရာ ရဟႏၱာက မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းဆီ သြားၿပီး တရား ေဟာေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းက ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ကို ၾကည္ညိဳေပမယ့္ ပါဏာတိ ပါတ အမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္လိုစိတ္ လံုး၀ မရွိပါဘူး။ သူ႔အေနနဲ႔ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ လံုး၀ ခက္ေနပါတယ္။

❄ဒါကို သိတဲ့ ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္က “ဒကာရယ္၊ တစ္ေန႔လံုး မေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ ရင္ေတာင္ ညအခါ ေလးေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္ေပး ပါေနာ္” လို႔ ကရုဏာ သံနဲ႔ ထပ္ေဟာပါတယ္။

❄ဒီေတာ့မွ မုဆိုးလည္း “ဒါျဖင့္ရင္လည္း ေကာင္းပါၿပီ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ညမွာေတာ့ ပါဏာတိ ပါတမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါမယ္ ဘုရား” လို႔ ျပန္ကတိ ေပးလိုက္ပါတယ္။ မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းလည္း ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ကို ကတိ ေပးထားတဲ့ အတိုင္း ေန႔ပိုင္းမွာ မေကာင္းမႈ ျပဳေပမယ့္ ညပိုင္းမွာေတာ့ သီလကို ေစာင့္ေပးပါတယ္။ ေသလြန္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ အနီးမွာပဲ ေ၀မာနိက ၿပိတၱာျဖစ္ၿပီး ေန႔ပိုင္းမွာ ဆင္းရဲ ဒုကၡကို ခံစားေနရ ေပမယ့္ ညပိုင္းမွာေတာ့ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးကို အျပည့္အ၀ ခံစားေနရ ပါတယ္တဲ့။

❄ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ဒီ၀တၳဳေလး ႏွစ္ပုဒ္ကို သာဓက ျပၿပီး ေန႔အခါမွာ မေစာင့္ႏိုင္ ေပမယ့္ ညမွာ ေစာင့္ထိန္းရင္ အက်ိဳးေပးႏိုင္တဲ့ အတြက္ မိမိ စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔ ကရုဏာ တရားနဲ႔ တိုက္တြန္းထား ပါတယ္။

❄ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ ဋီကာေတြ ထဲကထုတ္ၿပီး ေရးျပတယ္။ စာေရးသူက ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ေရးျပတာကို တစ္ဆင့္ ျပန္ေရးျပတယ္။ စာဖတ္သူ ေတြကလည္း ကိုယ္နဲ႔ နီးစပ္ရာ ဓမၼ မိတ္ေဆြေတြကို “သီလ ဆိုတာ ေန႔ပိုင္းမွာ မေစာင့္ႏိုင္ ရင္ေတာင္ ညပိုင္းမွာ ဒီလို ဒီလိုေစာင့္ရင္ သီလ မက်ိဳးဘူး” လို႔ ေဆာက္တည္နည္း ေလးေတြ တစ္ဆင့္ ျပန္ေျပာႏိုင္ရင္ တကယ့္ ဓမၼဒါန ကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါမွလည္း ေရးရ ဖတ္ရတာ တန္ပါတယ္။