Wednesday, 20 June 2018

"ေနတတ္ရင္....... မဆင္းရဲပါ"

Image may contain: text
 စိတ္ဆင္းရဲတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ
ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတဲ့ အျပင္အေၾကာင္းတရားက
သာမညပါ
ကိုယ့္အေတြးဆိုတဲ့ အတြင္းအေၾကာင္းတရားက
အဓိကပါ
ပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္းတရားဆိုတာက
ဖယ္ခ်င္တိုင္းလည္း ဖယ္လို႔မရဘူး
ျပင္ခ်င္တိုင္လည္းျပင္လို႔မရဘူး
ကိုယ့္အေတြးေတြကေတာ့
ဖယ္ခ်င္တိုင္းလည္းဖယ္လို႔ရတယ္
ျပင္ခ်င္တိုင္းလည္းျပင္လို႔ရတယ္
ကိုယ့္အတြက္ ခ်မ္းသာဆင္းရဲက
ကိုယ္ေပၚမွာပဲ အဓိကမူတည္တာ
တျခားဘယ္သူ႔အေပၚမွာမွဘယ္အရာေပၚမွာမွ
အဓိက မူမတည္ဘူး
ေနာက္တစ္ခုကသိရမွာက
မရလို႔ ဆင္းရဲတာမဟုတ္ဘူး
ရခ်င္ လို႔ဆင္းရဲတာ
မရလို႔ဆင္းရဲတာလို႔ ထင္ေနရင္ေတာ့
မရတိုင္းဆင္းရဲေနရမွာပဲ
ရခ်င္လို႔ဆင္းရဲတာလို႔သိမွ
အမွန္သိလို႔ ေခၚတာပါ
ရခ်င္စိတ္ကိုေလွ်ာ့လိုက္တာနဲ႔
ဆင္းရဲလည္းေလ်ာ့သြားတာပဲ
ဒါ သဘာဝ ပါ
သဘာဝတရားေတြဆိုတာ စက္ေတြလိုပဲ
ဒီခလုပ္နိပ္လိုက္ရင္ ဒီအလုပ္လုပ္မွာ
ကား ဆိုပါေတာ့-
လီဗာနင္းလိုက္ရင္ေတာ့
ေရွ႕မွာ ဘယ္သူရွိရွိ ဘာရွိရွိ တိုက္ပစ္လိုက္မွာပဲ
ကားေပၚမွာ ဘယ္လိုလူပဲပါပါ တိုက္ပစ္မွာပဲ
ဘယ္သူမွငဲ့ၫွာ ေထာက္ထားတဲ့သေဘာမရွိဘူး
သဘာဝတရားေတြဟာလည္း
ဒီတိုင္းပဲ ဒီအေၾကာင္းရွိရင္ ဒီအက်ိဳးျဖစ္မွာ
ဆင္းရဲစရာအေၾကာင္းရွိရင္ ဆင္းရဲမွာပဲ
ခ်မ္းသာစရာအေၾကာင္းရွိရင္ဘယ္သူမွမငဲ့ၫွာဘူး
ခ်မ္းသာမွာပဲ
စိတ္မဆင္းရဲေအာင္
ကိုယ့္စိတ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္သိၿပီး
ကိုင္တြယ္တတ္ဖို႔လိုတယ္
ေနတတ္ဖို႔လိုတယ္
ေနတတ္ရင္ခ်မ္းသာပါတယ္
(သစၥာေရႊစည္ဆရာေတာ္)
Share:

အမတ္ၾကီးရဲ႕ ပညာျမတ္ --------------------------

No automatic alt text available.
 ❀ အမတ္ႀကီးနဲ႕ဘုရင့္သားဟာ တစ္ေန႕ေတာ့ တိုင္းခန္းလွည့္လည္လာရင္းနဲ႕ေခ်ာင္းတစ္ခုနားကို ေရာက္ေတာ့ အ၀တ္ပံုတစ္ခုကိုေတြ႕သတဲ့။
အဲဒီအ၀တ္ပံုမွာ အေပၚ၀တ္အက်ီတစ္ထည္နဲ႕ ပုဆိုးအစုတ္နွစ္ထည္ကိုေတြ႕ပါတယ္။
ဘုရင့္သားက စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အ၀တ္ပံုကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့
- အမတ္ႀကီးၾကည့္ပါ ဒီအ၀တ္ပံုဟာ ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အ၀တ္ပံုျဖစ္ရမယ္။အ၀တ္ေတြဒီနားမွာ ထားသြားတာကိုၾကည့္ရတာ သူေရခ်ိဳးေနပံုရတယ္"
အမတ္ႀကီးက ၿပံဳးေနတယ္။
ဘုရင့္သားကပဲ
- အမတ္ႀကီး ဒီေရခ်ိဳးေနတဲ့ ဆင္းရဲသားရဲ႕ အ၀တ္ေတြကို ဖြက္ထားၿပီး ခ်ံဳပုတ္တစ္ခုထဲကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရရင္ မေကာင္းဘူးလား။
သူတက္လာလို႕ အ၀တ္ေတြေပ်ာက္သြားတာကို ျမင္ရင္ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ရုပ္ျဖစ္ေနမွာ "
❀ အမတ္ႀကီးက မင္းသားအား
- အရွင့္သား လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းပူေဆြးေနမႈကို ၾကည့္၍ ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာ သူေတာ္ေကာင္းေတြမဟုတ္ တကယ္လိုု႕ အရွင့္သားအေနနဲ႕
အရမ္းေပ်ာ္ခ်င္ေနတယ္ဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္"
အမတ္ၾကီးက ေရႊျပား ၂ ျပားအား မင္းသားကို ထုတ္ေပးေလသည္။မင္းသားက အမတ္ႀကီးအားနားမလည္သလိုၾကည့္၏။
အမတ္ႀကီးက
- အရွင့္သား ဒီေရႊ၂ျပားအား ထိုဆင္းရဲသားရဲ႕ အ၀တ္ပံုထဲက အိ္ပ္ကပ္ႏွစ္ခုမွာ တစ္ဖက္တစ္ျပားစီထည့္လိုက္ပါ"
မင္းသားလဲ သြားထည့္လိုက္၏။ထို႕ေနာက္ သူတို႕ႏွစ္ဦးသစ္ပင္အကြယ္တြင္ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
❀ မၾကာမီဆင္းရဲသားေရထဲမွျပန္တက္လာသည္။အရင္ဆံုး ပုဆိုးကို ေရလဲၿပီး၀တ္လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ အက်ီ္ၤကို ေကာက္၀တ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ အက်ီ္အိတ္ထဲတစ္ခုခုရွိေနသလို ခံစားမိသျဖင့္ လက္ႏႈိက္လိုက္ေလသည္။
❀ ထိုအခ်ိန္မွာ အိတ္ကပ္ထဲက ေရႊျပားကိုေတြ႕သည္။
သူအရမ္းေပ်ာ္ျမဴးသြားသည္။မယံုနိုင္သလိုထိုေရႊျပားကို ပြတ္ၾကည့္၏။ ကိုက္ၾကည့္၏။ ေနာက္အိတ္ကပ္တစ္ခု
ေလးေနသည္ကိုသတိထားမိ၏။
လဆင္းရဲသားကားေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေန၏။
ထို့​ေနာက္ျပန္လွည့္အထြက္မွာက္ႏႈိက္ၾကည့္ျပန္၏။ေရႊျပားတစ္ျပားထြက္ လာျပန္၏။
❀ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆင္းရဲသားက ေျမႀကီးေပၚဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီကာ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့၍
" အို အကၽြနုပ္အား ေဖးမကူညီက်ေသာ နတ္ေဒ၀ါအေပါင္းတို႕ အကၽြနု္ပ္အိမ္တြင္
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ုပ္အေမအား အသင္တို႕ေစာင့္ေရွာက္ေပး၏။စားစရာမရွိေသာေၾကာင့္ အားအင္ျပတ္လပ္ေနေသာ ညီမေလးအားလဲ အသင္တို႕ ေစာင့္ေရွာက္၏၊သင္တို႕အား အထူးေက်းဇူးတင္ပါ၏"
ဟုဆိုကာ ဦးသံုးၾကိမ္ခ်၍
ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပန္သြားေလသည္။
ထိုအျဖစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘုရင့္သားမ်က္ရည္က်၏။အမတ္ႀကီးကား ၿပံဳးေန၏။မင္းသားက
" အမတ္ႀကီးယေန႕ကၽြန္ေတာ့္အား မေမ့နိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို သင္ေပးလိုက္ၿပီ"
ဟုေျပာ၏။အမတ္ၾကီးက
"အရွင့္သား လူေတြကို ဒုကၡေပးၿပီးမွ ေပ်ာ္ရတာထက္ သုခေပးျခင္းဟာ တကယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအစစ္မည္ေပသည္ " အရွင့္သားအဖို႕မွတ္သားထားပါေလ"။
အညတရ ဘိကၡဳ
Share:

"ဘဝအေရး စိတ္ေအးရေလေအာင္ တရားေဒသနာေတာ္"

Image may contain: text
 ၂။ "ဘာလုပ္ရင္ ခ်မ္းသာမလဲ?"
ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုကို သူက ဆက္ၿပီးေတာ့ ေမးတယ္။
"ကႎသု သုစိေဏၰာ သုခမာဝဟတိ - ဘာလုပ္ရင္ ခ်မ္းသာမလဲ" တဲ့။
ေလာကလူေတြက ဘာလုပ္ရင္ ခ်မ္းသာမလဲလို႔ ေမးၾကတဲ့အခါ မင္း အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ေပါ့၊ ဥယ်ာဥ္စိုက္ေပါ့ကြာ၊ တခ်ဳိ႕က ႏွစ္လံုးထီ ထိုးဖို႔ေတာင္ ေျပာေသးတယ္၊ ခ်ဲထိုးဖို႔လည္းေျပာေသးတယ္၊ ခုေခတ္အေျဖေတြက ဒီလို မဟုတ္ဘူးလား။
ေလာကလူသားေတြရဲဲ႕ အေျဖက အေပၚယံေလး ၾကည့္ၿပီးေျပာတာ။ ဘာလုပ္ရင္ ခ်မ္းသာမတံုး။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ကြာ၊ ဘာအေရာင္းအဝယ္ လုပ္ကြာ၊ ခ်ဲထိုးကြာ၊ ဒီလိုပဲ ေျပာၾကမွာ မဟုတ္လား။
ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ဘယ္လိုေျဖတံုး
"ဓေမၼာ သုစိေဏၰာ သုခမာဝဟတိ - ဓမၼကို က်င့္သံုးလို႔ရွိရင္ ခ်မ္းသာမယ္" တဲ့။
ေဟာၾကည့္၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အေျဖနဲ႔ ေလာကလူသားေတြရဲ႕အေတြးနဲ႔ ကိုက္ရဲ႕လား၊ မကိုက္ဘူး။
ဓမၼကို က်င့္သံုးတယ္ဆိုေတာ့ ဓမၼဆိုတာ ဘာလဲေမးရင္ အားလံုးသိၿပီးသားျဖစ္လို႔ အက်ယ္မေျပာဘူး၊ ကုသလကမၼပထတရား ၁ဝ-ပါးကို ဓမၼလို႔ ေခၚတယ္။
ကာယသုစရုိက္ ၃-ပါး၊
ဝစီသုစရုိက္ ၄-ပါး၊
မေနာသုစရုိက္ ၄-ပါး၊
ေပါင္း ၁ဝ-ပါး။
မေနာသုစရုိက္ကစၿပီး ေျပာရေအာင္။
သူမ်ားပစၥည္းကို ကိုယ့္ပစၥည္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေလာဘမ်ဳိး မရွိရဘူး၊ ဒါကို အနဘိဇၥၽာလို႔ ေခၚတယ္။
အဘိဇၥၽာဆိုတာ သူမ်ားပစၥည္းကို မ်က္မုန္းက်ဳိးျခင္းလို႔ ေရွးက ဒီလို ေျပာတယ္၊ သူမ်ားပစၥည္းကို မ်က္မုန္းက်ဳိးတယ္ဆိုတာ သူမ်ားပစၥည္းၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ပစၥည္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေလာဘပဲ။ အဲဒီ အဘိဇၥၽာကို ေရွာင္ရမယ္တဲ့။ စိတ္ထဲမွာ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းရမယ္။
ၿပီးေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ကို ပ်က္စီးသြားေအာင္၊ ဆံုး႐ႈံးသြားေအာင္၊ ဒီေကာင္ ပ်က္စီးသြားရင္ ေကာင္းမွာပဲ၊ ဒီေကာင္ ဒုကၡေရာက္သြားရင္ ေကာင္းမွာပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိး မေတြးပါနဲ႔။
ဒီလူ ႀကီးပြားပါေစ၊ ဒီလူ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ပါေစ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိးပဲ ေတြးပါတဲ့၊
အဲဒါက အဗ်ာပါဒ။
ေလာကလူေတြမွာ စိတ္ေနသေဘာထားခ်င္း မတူဘူးမဟုတ္လား။ သူမ်ားပစၥည္း ကိုယ့္ပစၥည္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေနသေဘာထား ရွိတယ္၊ လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္သြားေစခ်င္တဲ့ အေတြးရွိၾကတယ္၊ အဲဒီ ေလာဘနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေတြးေတြ၊ ေဒါသနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေတြးေတြကို မေနာဒုစရုိက္ လို႔ေခၚတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ကံ,ကံရဲ႕အက်ဳိးကို လက္မခံဘဲ ျငင္းပယ္ထားတဲ့ မွားယြင္းတဲ့အျမင္ မိစၦာဒိ႒ိ၊ အဲဒါက မေနာဒုစရုိက္၊
အဲဒီ မေနာဒုစရုိက္က ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ကံ,ကံရဲ႕အက်ဳိးကို လက္ခံယံုၾကည္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့အျမင္ သမၼာဒိ႒ိ ရွိရမယ္တဲ့။
သူမ်ားပစၥည္းကို ကိုယ့္ပစၥည္း ျဖစ္လိုတယ္ဆိုတဲ့ ေလာဘနဲ႔ေတြးတဲ့ အေတြး, လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ေစခ်င္တဲ့ ေဒါသနဲ႔ေတြးတဲ့ အေတြး၊ အဲဒီအေတြးေတြ ကင္းရွင္းၿပီးေတာ့ ကံ,ကံရဲ႕အက်ဳိးကို ယံုၾကည္တဲ့, လက္ခံသိျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိ တဲ့၊
အဲဒါ ဓမၼပဲ။
အဲဒီ ဓမၼကို က်င့္သံုးရင္ ခ်မ္းသာမယ္တဲ့၊ ဒါ တစ္ခုေနာ္။
တစ္ဖန္ ဝစီသုစရုိက္ ၄-ပါးဆိုတာ ႏႈတ္၏ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ျဖစ္တယ္။ လိမ္မေျပာဘူး၊ မွန္တာပဲေျပာတယ္၊ ကုန္းမတိုက္ဘူး၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ညီညြတ္ေအာင္ပဲလုပ္တယ္၊ ႐ိုင္းပ်တဲ့စကားကို မေျပာဘူး၊ ခ်ဳိသာတဲ့စကားကို ေျပာတယ္၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာတယ္၊ အက်ဳိးမရွိတဲ့, တန္ဖိုးမရွိတဲ့ စကားေတြကို မေျပာဘူး၊ အက်ဳိးရွိၿပီး တန္ဖိုးရွိတဲ့စကားကိုသာ ေျပာတယ္။ အဲဒါက ဝစီသုစရုိက္ ၄-ပါး၊ အဲဒါ ဓမၼပဲ။
ဝစီဒုစရုိက္ ၄-ပါးက အဓမၼ၊
ဓမၼနဲ႔ အဓမၼကို ကြဲဖို႔လိုတယ္၊
ဓမၼကို က်င့္သံုးပါလို႔ ဒီလိုေျပာတယ္။
ေလာကလူေတြဟာ ကိုယ့္ႏႈတ္ကေလး ကိုယ္မထိန္းဘူး၊ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ အမွန္ေျပာရမယ့္အစား လိမ္ေျပာတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ညီညြတ္ေအာင္ ေစ့စပ္ေပးရမယ့္အစား မတည့္ေအာင္ လုပ္တယ္။ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေျပာရမယ့္အစား ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာတယ္၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း မေျပာဘူး။ အက်ဳိးမဲ့တဲ့ အတင္းအဖ်င္းေတြ ေျပာတယ္။ လူေတြဟာ ႏႈတ္နဲ႔မေကာင္းမႈ အဓမၼေတြကို ေလ့က်င့္ေနၾကတယ္။ အဲဒီလို ႏႈတ္နဲ႔ အဓမၼေတြ က်င့္သံုးရင္ ခ်မ္းသာသုခေဝးလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဓမၼကို က်င့္သံုးပါလို႔ ဒီလိုေဟာတာ။
ေနာက္ ကာယသုစရုိက္နဲ႔ ကာယဒုစရုိက္ ၃-ပါး။
သူ႔အသက္သတ္တာ၊
သူမ်ားပစၥည္းခိုးတာ၊
သူမ်ားဥစၥာ မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ ရယူတာ၊ ကာမကိစၥေတြမွာ ဓမၼနဲ႔ဆန္႔က်င္ၿပီး မွားမွားယြင္းယြင္း က်င့္သံုးတာေတြဟာ အဓမၼ။
သူမ်ားအသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္တယ္၊ သူမ်ားဥစၥာခိုးျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္တယ္၊ သူတစ္ပါး သားမယား က်ဴးလြန္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္တယ္၊
ဒါက ဓမၼ။
ေပါင္းလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဓမၼ ဆိုတာက အကုသလကမၼပထ တရား ၁ဝ-ပါး။
ဓမၼ ဆိုတာက ကုသလကမၼပထ တရား ၁ဝ-ပါး။
ေလာကမွာ ဒါပဲ အေျခခံအားျဖင့္ က်င့္စရာရွိတယ္။ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတာ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္ေနသလား၊ အဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေလွ်ာက္ေနသလား၊ ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ၾကည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ သိတယ္။
အဂၢမဟာပ႑ိတ အ႐ွင္နနၵမာလာဘိဝံသ
Share:

“ကုသုိလ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိေကာင္​းစရာ " ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆

 No automatic alt text available.
 ❀ ဗုဒၶဘာသာဝင္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ “ရဟႏၲာမျဖစ္ေသးသမွ်
ကာလပတ္လံုး မိမိတုိ႔သႏၲာန္၌ ကုသိုလ္ႏွင့္အကုသိုလ္
ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးျဖစ္ႏုိင္ၾကေပသည္”ဟု သိေနၾကေပသည္။
“ကုသိုလ္သည္ နိဗၺာန္ေရာက္သည့္ဘဝတိုင္ေအာင္
ေကာင္းက်ဳိးအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကို ရေစ၏။
❀ မိဘသဖြယ္၊ ေဆြမ်ဳိးရင္းသဖြယ္ မိမိတုိ႔ကုိ လုိက္၍
ေစာင့္ေရွာက္၏။အကုသုိလ္သည္ နိဗၺာန္ေရာက္သည့္
ဘဝတုိင္ေအာင္ မေကာင္းက်ဳိးမ်ားကုိ ရေစ၏။
ရန္သူသဖြယ္ မိမိတုိ႔ကို လိုက္၍ ႏွိပ္စက္တတ္၏”
ဟု သိေနၾကေပသည္။
❀ သုိ႔ျဖစ္၍ ကုသိုလ္တရားတုိ႔ကိုေတာ့ စြမ္းႏုိင္သမွ်
ျပဳလုပ္ေနၾကရေပသည္။ အကုသိုလ္တရားမ်ားကိုေတာ့
ကင္းႏုိင္သမွ်ကင္းေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္၍
ေနၾကရေပသည္။ ထိုကုသိုလ္ႏွင့္ အကုသိုလ္တုိ႔တြင္
ကုသိုလ္တရားမ်ားျဖစ္ႏုိင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းမွာ
(၅)ပါးရွိေပသည္။
(၁)။ ေယာနိေသာ မနသိကာရ - သင့္ေသာ
အေၾကာင္းအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းတတ္ျခင္း၊
(၂)။ သပၸဴရိသူပနိႆယ - သူေတာ္ေကာင္းကို အမွီရျခင္း။
(၃)။ သဒၶမၼႆန - သူေတာ္ေကာင္းတရားကို
နာၾကားရျခင္း၊
(၄)။ပတိရူပ ေဒသာဝါသ - သင့္ေလ်ာ္ေသာ အရပ္၌
ေနထိုင္ရျခင္း။
(၅)။ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ- ေကာင္းမႈအထူးျပဳခဲ့ဖူးျခင္း
ဟူေသာ (၅)ပါးတုိ႔ ျဖစ္ၾကေပသည္။
(အ႒သာလိနီ-႒-၁၁၇)
( ၁ ) ေယာနိေသာ မနသိကာရ - သင့္ေသာ
အေၾကာင္းအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းတတ္ျခင္းဟူသည္ -
အေၾကာင္းမွန္မ်ားကို ဆင္ျခင္၍ မိမိစိတ္ကို
ေကာင္းရာဘက္၌ ျပဳျပင္ကာထားျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
❀ မိမိတုိ႔မွာ တရားသျဖင့္ရွာေဖြ၍ ရရွိထားေသာ ပစၥည္း
ဥစၥာမ်ား ရွိေနသည့္အခိုက္၊ ၾကည္ညိဳထိုက္သည့္
သီလ သမာဓိ ပညာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္
ေတြ႕ၾကံဳရသည့္အခိုက္၊ စိတ္ ၊ေစတနာ၊သဒၶါ တရားမ်ား
ထက္သန္ေနသည့္အခိုက္တြင္ အလွဴဒါနျပဳလုပ္မွသင့္မည္
ဟု သင့္ေသာအေၾကာင္းအားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း
လိုက္ျခင္းသည္ မိမိတုိ႔သႏၲာန္၌ ဒါနကုသိုလ္ျဖစ္လာျခင္း
အေၾကာင္းတစ္ပါးပင္ ျဖစ္ေပသည္။
❀ မိမိတုိ႔သည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားတုိ႔ကို အားထုတ္
ႏုိင္သည့္ လူလည္းျဖစ္ေနရသည့္အခိုက္၊
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္တုိ႔ကို ရေစႏုိင္ေသာ သာသနာေတာ္ႀကီး
ႏွင့္လည္း ေတြ႕ၾကံဳေနရသည့္အခိုက္၊
အသက္လည္းရွင္ကာ အသင့္အတင့္က်န္းမာ
ေနသည့္အခိုက္၊ မဂ္ဖိုလ္ေရာက္ေၾကာင္း
သူေတာ္ေစာင့္ထိန္း၍ - သမထ၊ ဝိပႆနာ့တရားတုိ႔ကို
အားထုတ္သင့္သည္ဟု သင့္ေသာအေၾကာင္းအားျဖင့္
ႏွလံုးသြင္းလိုက္ျခင္းသည္ မိမိတုိ႔သႏၲာန္၌ သီလကုသိုလ္၊
သမထ ဝိပႆနာကုသိုလ္တုိ႔ျဖစ္လာျခင္း အေၾကာင္း
တစ္ပါးပင္ျဖစ္သည္။
(၂)။သပၸဴရိသူပနိႆယ = သူေတာ္ေကာင္းကုိ
မွီဝဲရျခင္းဟူသည္-
မိေကာင္းဖေကာင္းမ်ားႏွင့္ အတူတကြ ေနထိုင္ရျခင္း၊
ဆရာသမားေကာင္းမ်ားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနရျခင္း၊
ေဆြမ်ဳိးမိတ္သဂၤဟေကာင္းမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ
ေနရျခင္းတုိ႔သည္ သူေတာ္ေကာင္းကို မွီဝဲရျခင္းပင္
ျဖစ္ေပသည္။
❀ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာကုသိုလ္မ်ားကို ျပဳလုပ္
အားထုတ္၍ ေနေလ့ရွိၾကကုန္ေသာ မိဘ၊ ဆရာသမား၊
ေဆြမ်ဳိးမိတ္သဂၤဟဟူေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားႏွင့္
အတူတကြ ေနထိုင္ၾကရ၊ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၾက
ရေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ထိုသူေတာ္ေကာင္းမ်ားကို
မွီဝဲရ၍ ဒါနကုသိုလ္ကိုလည္း ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကေပသည္။
သီလကုသိုလ္ကိုလည္း ေဆာက္တည္ႏုိင္ၾကေပသည္။
သမထ၊ ဝိပႆနာကုသိုလ္တုိ႔ကိုလည္း ပြားမ်ား
အားထုတ္ႏုိင္ၾကေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍
သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကို မွီဝဲရျခင္းသည္လည္း မိမိတုိ႔
သႏၲာန္၌ ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္းတစ္ပါးပင္
ျဖစ္ေပသည္။
(၃)။ သဒၶမၼႆန - သူေတာ္ေကာင္းတရားကို
နာၾကားရျခင္းဟူသည္-
ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာဟူေသာ သူေတာ္ေကာင္း
တရားတုိ႔ကို နာၾကားရျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
❀ ဒါနကုသိုလ္ကို ျပဳထားျခင္းျဖင့္ ယခုဘဝ၊
ေနာင္ဘဝမ်ား၌ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊
ခ်မ္းသာမ်ားျခင္း၊ အစိုးရျခင္းဟူေသာ
အက်ဳိးမ်ားကို ရရွိႏုိင္သည္။
သီလကို- လံုျခံဳေအာင္ ေဆာက္တည္ထားျခင္းျဖင့္
ယခုဘဝ၊ ေနာင္ဘဝမ်ား၌ ပစၥည္းဥစၥာရလြယ္ျခင္း၊
ဂုဏ္သတင္း ေကာင္း ေက်ာ္ၾကားျခင္း၊
ပရိသတ္အလယ္ မ်က္ႏွာမငယ္ျခင္း၊
မေတြမေဝ ေသရျခင္း၊ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ရျခင္း
အက်ဳိးမ်ားကို ရရွိႏုိင္သည္။
သမထ၊ဝိပႆနာတရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားႏုိင္ျခင္း အက်ဳိးကို
ရရွိႏုိင္သည္ဟူေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရားတုိ႔ကို
နာၾကားရျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
❀ ဒါနအက်ဳိးတရားကို နာၾကားရေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္
ဒါနကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကေပသည္။
သီလအက်ဳိးတရားကို နာၾကားရေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္
သီလကုသိုလ္မ်ားရေအာင္ ေဆာက္တည္ႏုိင္ၾကေပသည္။
သမထ၊ ဝိပႆနာ အက်ဳိးတရားတုိ႔ကို နာၾကားရေသာ
ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ သမထ၊ ဝိပႆနာ ကုသိုလ္တုိ႔ကို
ပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္ၾကေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍
သူေတာ္ေကာင္း တရားနာၾကားရျခင္းသည္လည္း
မိမိတုိ႔ သႏၲာန္၌ ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္းတစ္ပါးပင္
ျဖစ္ေပသည္။
(၄)။ ပတိရူပ ေဒသာဝါသ - သင့္ေလ်ာ္ေသာ အရပ္၌
ေနထိုင္ရျခင္း။
- အေအးအပူ ဥတုရာသီကလည္း မွ်တသည့္အရပ္ေဒသ၊
- ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကိုလည္း တရားသျဖင့္ရွာေဖြ၍
ရလြယ္ေသာအရပ္ေဒသ၊
- သာသနာကလည္း ထြန္းကားသည့္ အရပ္ေဒသ၌
ေနထိုင္ရျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
❀ ထိုသင့္ေလ်ာ္ေသာ အရပ္ေဒသ၌ ေနထိုင္ၾကရေသာ
ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ဒါနကုသိုလ္ကိုလည္း ျပဳလုပ္
ႏုိင္ၾကေပသည္။ သီလကုသိုလ္ကိုလည္း ေဆာက္တည္
ႏုိင္ၾကေပသည္။ သမထ၊ ဝိပႆနာ ကုသိုလ္မ်ားကိုလည္း
ပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္ၾကေပသည္။ သင့္ေလ်ာ္ေသာ
အရပ္ေဒသ၌ ေနထိုင္ၾကရေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္
အပါယ္တံခါးကို ပိတ္ေစႏုိင္သည့္ အရိယာမဂ္ကုသိုလ္
မ်ားကိုပင္ ရရွိသြားႏုိင္ၾကေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍
သင့္ေလ်ာ္ေသာ အရပ္ေဒသ၌ ေနထိုင္ရျခင္းသည္လည္း
မိမိတုိ႔ သႏၲာန္၌ ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္းတစ္ပါးပင္
ျဖစ္ေပသည္။
(၅)။ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ = ေရွးဘဝမ်ားက
ေကာင္းမႈ အထူးျပဳခဲ့ဖူးျခင္းဟူသည္ -
❀ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ေရွးေရွးအတိတ္ဘဝမ်ားက သီလ၊
သမာဓိ၊ ပညာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ထံ၌ ဒါနကုသိုလ္
အထူး၊ သီလကုသိုလ္အထူး စေသာ ကုသိုလ္အထူးတုိ႔ကို
ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
❀ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာျကားေတာ္မူသည့္ အနမတဂၢသုတၱန္
ေဒသနာေတာ္အရ ထိုထိုပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ဘဝမ်ားသည္ အစကို
ရွာ၍မရေအာင္ ၾကာေညာင္းခဲ့ၾကေပသည္။
မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ ဘဝတုိ႔၌ ျဖစ္ခဲ့ၾကရေပသည္။
ထိုထိုျဖစ္ခဲ့ၾကရေသာဘဝတုိ႔တြင္ အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ
ဘဝတုိ႔၌ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ
ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ၾကရေပသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္တုိ႔ထံ၌
ဒါန၊ သီလစေသာ ေကာင္းမႈအထူးမ်ားကို
ျပဳခဲ့ဖူးၾကေပသည္။ ယင္းကုသိုလ္အထူးမ်ားကို
(ပုေဗၺစ ကတပုညတာ) ေရွးဘဝမ်ားက ျပဳခဲ့ဖူးေသာ
ေကာင္းမႈအထူးဟု ဆိုရေပသည္။
❀ ေရွးေရွးဘဝမ်ားက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအထူးမ်ားကို
ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ယခုမ်က္ေမွာက္
ပစၥဳပၸန္ဘဝသုိ႔ ေရာက္လာၾကေသာအခါ ကုသိုလ္
ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္လိုသည့္ စိတ္ဆႏၵမ်ား
မ်ားေနတတ္ၾကေပသည္။ စိတ္ဆႏၵမ်ား ရွိၾကသည့္အတိုင္း
ဒါနကုသိုလ္ကိုလည္း ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကေပသည္။
သီလကုသိုလ္ကိုလည္း ေဆာက္တည္ႏုိင္ၾကေပသည္။
သမထ၊ ဝိပႆနာကုသိုလ္မ်ားကိုလည္း ပြားမ်ား
အားထုတ္ႏုိင္ၾကေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ေရွးဘဝမ်ားက
ေကာင္းမႈအထူး ျပဳခဲ့ဖူးျခင္းသည္လည္းမိမိတုိ႔ သႏၲာန္၌
ကုသုိလ္ျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္းတစ္ပါးပင္ျဖစ္ေပသည္။
❀ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ = ေရွးဘဝမ်ားက ေကာင္းမႈအထူး
ျပခဲ့ဖူးျခင္းသည္ ကုသိုလ္ျဖစ္ျခင္း၏ (၅)နံပါတ္
ေဝးေသာအေၾကာင္းပင္ျဖစ္ပါေသာ္လည္း
အားအႀကီးဆံုးေသာ အေၾကာင္းျဖစ္ေပသည္။
❀ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ = ေရွးဘဝမ်ားက ေကာင္းမူအထူး
ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ယခုမ်က္ေမွာက္ ပစၥဳပၸန္
ဘဝ၌ ပတိရူပ ေဒသာဝါသ = သင့္ေလ်ာ္ေသာ
အရပ္ေကာင္း၊ေဒသေကာင္းမ်ား၌ ျဖစ္ရၿပီး
ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားကို ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကေပသည္။
❀ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ - ေရွးဘဝမ်ားက ေကာင္းမႈ
အထူးျပဳခဲ့ဖူးေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ယခုမ်က္ေမွာက္
ပစၥဳပၸန္ဘဝ၌ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာဟူေသာ
သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကို နာၾကားခ်င္ေသာ
စိတ္ဓာတ္မ်ား ရွိေနတတ္ၾကေပသည္။ နာၾကားခ်င္ေသာ
စိတ္ဓာတ္မ်ား ရွိေနၾကသည့္အတိုင္း သူေတာ္ေကာင္း
တရားမ်ားကိုလည္း နာၾကားေနၾကရေပသည္။
❀ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ = ေရွးဘဝမ်ားက ေကာင္းမႈအထူး
ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ယခုမ်က္ေမွာက္ ပစၥဳပၸန္
ဘဝ၌ မိေကာင္းဖေကာင္း၊ဆရာသမားေကာင္းမ်ား
ႏွင့္လည္း ေတြ႕ၾကရေပသည္။
ေဆြမ်ဳိးမိတ္သဂၤဟေကာင္းမ်ားႏွင့္လည္း ေတြ႕ၾက
ရေပသည္။
❀ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ - ေရွးဘဝမ်ားက ေကာင္းမႈအထူး
ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ ယခုမ်က္ေမွာက္ ပစၥဳပၸန္ဘဝ၌
အေၾကာင္းမွန္တုိ႔ကို ရွာေဖြဆင္ျခင္၍ မိမိတုိ႔၏စိတ္ကို
ေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ကာ ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္လည္း
ႏွလံုးသြင္းတတ္ၾကေပသည္။
❀ မိမိတုိ႔သည္ ယခုမ်က္ေမွာက္ ပစၥဳပၸန္ဘဝ၌ ဒါန၊သီလ၊
သမထ၊ ဝိပႆနာ ကုသိုလ္ေကာင္းမူမ်ားကို ျပဳလုပ္
ႏုိင္ၾကျခင္းသည္ ေရွးေရွး အတိတ္ဘဝမ်ားက
ေကာင္းမႈအထူးမ်ား ရွိခဲ့ၾကလုိ႔ပင္ ျဖစ္ၾကေပသည္။
ယခုပစၥဳပၸန္ဘဝ၌ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္ျခင္းကို
ေထာက္ထား၍ ေရွးေရွးအတိတ္ဘဝမ်ားက
ကုသိုလ္ေကာင္းမူအထူးမ်ားကိုလည္း သိၾကရေပသည္။
ယခုမ်က္ေမွာက္ ပစၥဳပၸန္ဘဝ၌ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ
အထူးမ်ားကို ျပဳလုပ္ထားျခင္းျဖင့္ ေနာင္အနာဂတ္
ဘဝမ်ား၌ ေကာင္းျမတ္ရာေကာင္းျမတ္ရာဘံုဘဝမ်ားသုိ႔
ေရာက္သြားၾကရမည္ကိုလည္း သိၾကရေပသည္။
အေကာင္းျမတ္ဆံုး နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသုိ႔
ေရာက္သြားၾကရမည္ကိုလည္း သိၾကရေပသည္။
❆ ေဆာင္ပုဒ္။ ။ “ေရွးကေကာင္းလုိ႔ ၊ ခုေကာင္းပါသည္။
ခုေကာင္းရင္ ၊ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္။”
❀ ကုသိုလ္၏ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားကိုသိၾက၍
ကုသိုလ္တရားမ်ားကို အလိုရွိၾကေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသား၊
အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတုိ႔သည္ ကုသိုလ္ျဖစ္ေၾကာင္း
(၅)ပါးတုိ႔ကို ဆည္းပူးရယူႏုိင္ၾကၿပီးလွ်င္ အျမတ္ဆံုး
အရိယာမဂ္ကုသိုလ္မ်ားကို ရသည့္အထိ ဝိပႆနာ
တရားကို အားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ။
-【မဟာစည္နာယက၊အဂၢမဟာ
ကမၼ႒ာနာစရိယ၊အရွင္ကု႑လာဘိဝံသ-
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး】
Share:

ေလးစားထုိက္သူ ===========

No automatic alt text available.
 တစ္ခါက ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ေနာက္ပါ ရဟန္းငါရာတို႔ဗိဗၺိသာရမင္းႀကီးရဲ႕အင္ပါယာျဖစ္တဲ့ အဂၤတိုင္းမွာေဒသစာရီလွည့္လည္ရင္း စမၸာဆိုတဲ့ တိုက္နယ္ၿမိဳ႕ေလးေရာက္တဲ့အခါ အဲဒီၿမိဳ႕ ကိုအပုိင္စား ရတဲ့ ေသာဏဒ႑ ဆိုတဲ့ ပုဏၰားႀကီးနဲ႔ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါ လူပရိတ္သတ္ေတြႏွင့္တကြျမတ္စြာဘုရားကို ခရီးဦးႀကိဳဆို ၾကပါတယ္။
ထိုေသာဏဒ႑ပုဏၰားဟာလည္း သူအမ်ိဳးသူ႔ဇာတ္မွာဆို အၿခံအရံပရိတ္မ်ားနဲ႔ အေလးဂရု အျပဳခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ခရီးႀကိဳဆိုကာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ စကားဆို ႏုတ္ဆက္တဲ့ အခ်ိန္ၾကေတာ့ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကအသင္ပုဏၰားဘာမ်ားေလွ်ာက္စရာရွိလည္းလို႔လမ္းဖြင့္ေပး လိုက္ေတာ့ဒီလူေတြဘုရား သူ႔အနား ၿခံရံကာ ပါလာတဲ့ သူေတြကို ညႊန္ျပကာ
ေလွ်ာက္ထားေလေတာ့သည္။ တပည့္ေတာ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုမသြားသင့္ဘူးဟုပဲေျပာၾကပါတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းလို႔ ျပန္ေမးေတာ့…ဘာျဖစ္ လို႔မသြားသင့္သလဲဆိုရင္ေသာဏဒ႑ပုဏၰားဟာ
၁။ ရုပ္လည္းေခ်ာတယ္၊
၂။ ေဗဒင္သုံးပုံလည္းတက္တယ္၊
၃။ အမ်ိဳးျမတ္တယ္၊
၄။ သီလလည္းရွိတယ္၊
၅။ ပညာလည္းတက္တယ္။
အရည္အခ်င္း(၅)ပါးရွိတဲ့ ဆရာပုဏၰားကို ဘုရားဆီမသြားသင့္ဘူးတဲ့။ေဂါတမဗုဒၶဆီသြားရင္ ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာ က်ကုန္မယ္ အဲဒီလိုအမ်ိဳးဇာတ္ကိုခြဲျခားၿပီေတာ့ဘုရားဆီမသြားနဲ႔လို႔၀ိုင္းတားတဲ့ၾကားကေနတပည့္ေတာ္ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံအေရာက္လာခဲ့တာပါဘုရား ။
အဲဒီလိုေလွ်ာက္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သင္ပုဏၰား ေျပာတဲ့ အခ်က္ငါးခ်က္ထဲက ပထမဆုံးရုပ္ေခ်ာပါတယ္ဆုိတာကိုဖယ္ထုက္လိုက္တဲ့က်န္တဲ့အဂၤါေလးခ်က္ႏွင့္ျပည့္စုံေနရင္မေလးစားထိုက္ဘူူးလား၊ေျပာလုိက္ေတာ့ ေလးစားထိုက္ေနေၾကာင္း ပုဏၰားက ေျဖလိုက္ သည္။ နံပါတ္သုံး အခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေဗဒင္သုံးပုံ တာကိုေရာ ဖယ္ထားလုိက္ရင္။
ေလးစားထိုက္သူဟု မဆိုထိုက္ဘူး လားလို႔ ျမတ္စြာဘုရားကေမးေတာ့၊ေလးစားထုိက္ေနေၾကာင္း ပုဏၰားက ေျဖလိုက္သည္။
အဲဒီေလာက္အထိေတာ့ပုဏၰားေနာက္ပါလာတဲ့အၿခံအရံပရိတ္သက္မ်ားကဘာမွေစာကဒ မျပၾကေသးေပ။ေနာက္အမ်ိဳးျမတ္တာကိုေရာ ဖယ္ထားလုိက္မယ္ဆိုရင္ ေလးစားထုိက္ သူမဟုတ္ဘူးလားဆုိလိုက္ေတာ့အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးဇာတ္ခြဲျခားမႈက ႀကီးထြားေနေတာ့ စပ္စပ္ထိမခံႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။ အဲဒီေတာ့မွ ေသာဏဒ႑ပုဏၰားကအမ်ိဳးဇာတ္ျမတ္ေပမယ့္သူမ်ားအသက္သတ္ျဖတ္ေနရင္သားသတ္သမားျဖစ္ေနမွာေပ့ါ။ သူမ်ားဥစၥာခိုးေနမယ္ သူမ်ားသားမယားက်ဴးလြန္ဖ်က္စီးေနမယ္ဆိုရင္ အမ်ိဳးျမတ္သူေလးစားထုိက္သူဟု မဆိုႏိုင္ ဘူး၊ဒါ့ေၾကာင့္သီလနဲ႔ပညာသာအေရးႀကီးဆုံးပါလို႔ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့မွ အားလုံး ေစာဒက မတက္လာေတာ့ေပ။
ဒီႏွစ္မ်ိဳးထဲထပ္ေလွ်ာ့လို႔ရေသးလားလို႔ေမးလိုက္ေတာ့၊
“မေလွ်ာ့ႏိုင္ေတာ့ပါဘုရားသီလနဲ႔သုတ္သင္မွ ပညာအေရာင္တတ္ပါတယ္၊ပညာနဲ႔သုတ္သင္ေပးမွ သီလျဖဴစင္ပါတယ္ သီလရွိသူမွာ ပညာရွိႏိုင္တယ္၊ပညာရွိသူမွာသီလရွိႏိုင္တယ္ သီလနဲ႔ပညာဟာ လက္ႏွစ္ဖက္ လိုပါပဲ တစ္ဖက္စင္ၾကယ္မွတစ္ဖက္ကေဆးေၾကာေပးႏိုင္မွာပါ၊ သီလနဲ႔ ပညာဟာ ေလာက မွာအျမတ္ဆုံးပါပဲ လို႔ေျဖၾကား လိုက္ေတာ့”
ျမတ္စြာဘုရား ရွင္က ဟုတ္တယ္ပုဏၰားႀကီး ဒီအတိုင္းမွန္တယ္လို႔ငါဘုရားလည္းခံယူေဟာၾကားတယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူ လိုက္ပါတယ္။
"ေလးစားထုိက္သူဟူသည္ ဘယ္လိုလူျဖစ္မလဲဆုိတာအထက္ပါဇာတ္ေတာ္ကိုဖက္ရႈ႔ေသာအားျဖင့္သိျမင္ေလာက္ပါတယ္။စာရႈသူတို႔၀န္းက်င္တြင္ေတြ႔ျမင္ေနရေသာေလးစားထိုက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကားအဘယ္စံခ်ိန္ျဖင့္ တိုင္းတာသတ္မွတ္ထားပါသနည္း၊ သူ႔ေနရာေဒသႏွင့္သူေတာ့မိမိၪာဏ္မွီသေလာက္တိုင္းတာစံထားေနၾကမည္။မိမိတို႔ႏိႈင္းယွဥ္ထားသည့္ ေလးစားထိုက္ သူကိုလည္း အျပစ္မဆိုလိုပါ။ မိမိတို႔နႈိင္းခ်ိန္သည့္ စံကား တို႔သူပိုင္သည့္စီးစိမ္ျဖင့္လား၊ေဆြမ်ိဳးမ်ားျခင္းဟူေသာအမ်ိဳးဂုဏ္ေၾကာင့္လား၊ရာထူးအာဏာေၾကာင့္လား၊ ဆန္းစစ္ဖို႔ လိုသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကေတာ့ သီလႏွင့္ပညာ ထိုသူ႔ထံ၌ (Balance) ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကဲ့သို႔ ညီမွ်ေနရမည္၊ထိုသူကိုသာေလးစားထုိက္သူဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ထို႔ေၾကာင့္ မိမိမွာရွိေနသည့္ ေလးစားထုိက္သည့္ ဂုဏ္သည္အဘယ္အခ်က္လက္မ်ားေၾကာင့္ပါလဲ၊ မွားေနသလား မွန္သလားဆုိတာ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ ဖို႔လိုေပသည္။ ေလးစား ထိုက္သူမျဖစ္ေသးေသာ္လည္းျဖစ္ႏိုင္ေသာနည္းလမ္းမ်ား ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ သည္ကိုေလးစားလိုက္နာႏိုင္ၾကၿပီးေလးစားထိုက္သူျဖစ္ေအာင္ က်င့္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
"သီလကၡႏၶ၀ဂၢ ေသာဏဒ႑သုတ္"ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာတုိင္းျပည္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္
MS
Share:

Saturday, 16 June 2018

ပါရမီဆိုတာဘာလဲ ++++++++++

Image may contain: text
 ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ပါရမီဆိုတဲ့စကားနဲ႔
အေတာ္ ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္သူေတြ ျဖစ္ၾကပါ
တယ္။ ဘုရားေလာင္းေတာ္ အဂၢသာ၀က၊
မဟာသာ၀က အေလာင္းေတာ္ႀကီးမ်ား ပါရ
မီ ျဖည့္ေတာ္မူခဲ့ၾကေၾကာင္း ၾကားဖူးၾကသူ
မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ပါရမီဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို
လည္း ေဖာေဖာသီသီ ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းတတ္
ၾကပါတယ္။ ဥပမာ ပါရမီျဖည့္ဖက္၊ ပါရမီရွိ
သူ ပါရမီရွင္စသည္ျဖင့္ေပါ့။ က်မ္းဂန္ေတြမွာ
ျပဆိုတဲ့ ပါရမီက
၁။ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲလွဴဒါန္းမႈဆိုတဲ့ ဒါနပါရမီ။
၂။ ငါးပါး ရွစ္ပါး ဆယ္ပါး စသည္ျဖင့္ သိကၡာ
ပုဒ္ေတြကို ေစာင့္ထိန္းမႈဆိုတဲ့ သီလပါရမီ။
၃။ သက္ရွိသက္မဲ့ပစၥည္း၀တၳဳႏွင့္ အဲဒီပစၥည္း
၀တၳဳအေပၚ လိုခ်င္ တက္မက္တာကို စြန္႔ခြါမႈ
ေတာထြက္မႈဆိုတဲ့ ေနကၡမပါရမီ။
၄။ အရာရာမွာ တတ္သိနားလည္ေအာင္လုပ္
ေဆာင္မႈဆိုတဲ့ ပညာပါရမီ။
၅။ ကုသုိလ္ေရး ကိစၥေတြမွာ မေၾကာက္မရြ႕ံ
သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း ထမ္းေဆာင္မႈဆိုတဲ့၀ီရိယ
ပါရမီ။
၆။ အေအးအပူစတဲ့ဒဏ္၊ သူတစ္ပါးၫွင္းပန္း
ႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ စသည္ကိုသည္းခံမႈဆိုတဲ့ ခႏၱီ
ပါရမီ။
၇။ တရားနည္းလမ္းအတိုင္း ေျဖာင့္မတ္မွန္
ကန္စြာ လုပ္ေဆာင္မႈဆိုတဲ့ သစၥာပါရမီ။
၈။ ကုသိုလ္ေရးကိစၥေတြမွာ ရည္မွန္းဆံုးျဖတ္
ထားသည့္ အေျခအေနသို႔ မေရာက္ မခ်င္း
မယိမ္းမယိုင္ ႀက့ံႀကံ့ခံမႈဆိုတဲ့ အဓိ႒ာန္။
၉။ မခ်စ္ မမုန္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ ဆိုတဲ့ ဥေပကၡာ
ရယ္လို႔ ဆယ္မ်ဳိးရွိတယ္ဆိုတာ သိၾကၿပီးျဖစ္ပါ
တယ္။
ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားစရာတစ္ခုရွိပါတယ္။
ေပးကမ္း လွဴဒါန္းမႈကို ဒါနလို႔ ေျပာဆို သံုးႏႈန္း
တတ္ၾကသလို ဒါနပါရမီလို႔လည္း ေျပာဆို သံုး
ႏႈန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါနနဲ႔ ဒါနပါရမီတူသလား။
ဘာေၾကာင့္ ပါရမီဆိုတဲ့ အထူးျပဳ စကားလံုးကို
ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းရသလဲ။ ဒါစဥ္းစားစရာပါ။ သိသင့္
နားလည္သင့္တဲ့ ကိစၥပါ။ ပါရမီဆိုတဲ့ အထူးျပဳ
စကားလံုးႏွင့္ ပါတ္သတ္လို႔ သံသရာ တစ္ဖက္
ကမ္းျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေစႏိုင္ေၾကာင္း
ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ကို ပါရမီ ေခၚတယ္လို႔ ဇိနာ
လကာၤရဋီကာမွာ မိန္႔ဆိုထားပါတယ္။
ဋီကာဆရာရဲ႕ဆိုလိုခ်က္ကို နားလည္ၾကမယ္ထင္
ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ လူရြယ္ေတြအဖို႔ ေမး
စရာရွိေကာင္းရွိႏုိင္ပါတယ္။ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေစ
ႏိုင္တဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈဆိုတာဘယ္လိုကုသိုလ္
ေကာင္းမႈလဲ ဆိုတဲ့ေမးစရာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္က အထူးအေရးပါတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဒီအ
တြက္ နိဗၺာန္ကိုရည္မွန္းျပဳလုပ္တဲ့ကုသိုလ္ေကာင္း
မႈသည္သာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ ကုသိုလ္
ေကာင္းမႈျဖစ္တယ္လို႔ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မိန္႔ဆို
ထားတာ အမ်ားအျပားရွိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ပါရမီဆိုတာ နိဗၺာန္ကိုရည္စူး နိဗၺာန္ကို
ရည္မွန္း ျပဳလုပ္လို႔မို႔ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့
ကုသိုလ္ကို ေခၚတယ္လို႔ သိႏိုင္ပါတယ္။ တစ္
နည္းေျပာရရင္ ေလာကီက်ဳိးသက္သက္ေမွ်ာ္ကိုး
ေတာင့္တျပဳလုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ႏွင့္ ေလာကုတၱရာ
က်ဳိးေမွ်ာ္ကိုး ေတာင့္တျပဳလုပ္တဲ့ကုသိုလ္ႏွစ္မ်ဳိး
မွာေလာကီက်ဳိးသက္သက္ကို ေမွ်ာ္ကိုး ေတာင့္
တျပဳလုပ္တဲ့ကုသိုလ္က ပါရမီႏွင့္မဆုိင္ဘူး။
သာမာန္ကုသိုလ္သာျဖစ္တယ္။ ေလာကုတၱရာ
ရည္မွန္းျပဳလုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ကို ပါရမီေခၚတယ္
လို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ႏိုင္ပါၿပီ။ ဒါက
ပါရမီဆိုတာ ဘာလဲဆိုတဲ့ အပိုင္းကို ေလ့လာ
ၾကည့္တာပါ။
ဒီေတာ့ ျပဆိုခဲ့တဲ့ႏွစ္ပိုင္းကို ေလ့လာလိုက္တာ
နဲ႔ပဲ ဒါနမႈ သီလမႈစတဲ့ ကုသိုလ္ေရးအလုပ္တိုင္း
ကို ပါရမီလို႔ေခၚသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖ
ကို စာဖတ္သူမ်ား သေဘာေပါက္နားလည္ၿပီ
လို႔ ယူဆပါတယ္။ လိုရင္းကိုေျဖရရင္ ကုသိုလ္
ေရးအလုပ္တိုင္းကို ပါရမီ မေခၚႏိုင္ဘူးလို႔ေျဖရ
မွာပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ တစ္ဆက္တည္း ေျပာခ်င္တာက
ကုသိုလ္လုပ္တဲ့အခါ ျပဆိုခဲ့သလို ထားတတ္တဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ပါရမီ သေဘာကို သတိထား
ၾကည့္ရင္ ငါ ပါရမီကုသိုလ္ ဘယ္ေလာက္စုမိၿပီ
လည္း၊ သာမာန္ ကုသိုလ္ေတြပဲ လုပ္မိေနသ
လား၊ မိမိကိုယ္မိမိ ဆန္းစစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ မိမိ
အေျခအေနကို သံုးသပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါတင္
မကပါဘူး။ ေနာင္အခါလုပ္ဦးမယ့္ ကုသိုလ္ေရး
ကိစၥေတြကို ဘယ္လို ရည္ရြယ္ခ်က္ ဘယ္လို
ဦးတည္ခ်က္ေတြနဲ႔ လုပ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အသိ
ကိုပါ တစ္ခါတည္းရရွိၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီအသိ ဒီအျမင္ ဒီအေတြဒအေခၚဟာ စာဖတ္
သူမ်ားအဖို႔ သံသရာ ခရီးအတြက္ တန္ဖိုးႀကီး
မားတဲ့ အရာေတြပါဘဲ။
အရွင္နႏၵေသနာလကၤာရ
ဘာသာေရးအႏွစ္သာရမ်ား
Share:

သံသရာလြတ္ေျမာက္ေအာင္ေနနည္းနဲ႔ ေနထိုင္သူမ်ား ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆

 ❀ သူေတာ္ေကာင္းတို႔တေတြကေတာ့ ကံေကာင္းလို႔ လူ႕ဘ၀ ရလာၾကၿပီ။ လူ႕ဘ၀ေရာက္ဖို႔
ဆိုတာ အလြန္မတန္မွ ခဲယဥ္းတယ္။ ရခဲတဲ့ လူ႕ဘ၀ကို ရထားၿပီးၿပီဆိုေတာ့ သက္တမ္းတစ္ခုမွာ
ဘယ္လိုေနၾကမလဲ။ တခ်ိဳ႕ကေျပာၾကတယ္ ေငြေၾကးစီးပြားဥစၥာေတြ တိုးတက္ေအာင္လုပ္မယ္။
ရာထူးဂုဏ္ျမင့္မားေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္။ ပညာ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။
အၿခံအရံ ေပါၾကြယ္ေအာင္လုပ္မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေငြေၾကးစီးပြားဥစၥာေတြ တိုးတက္လို႔၊ ေအာင္ျမင္
ေက်ာ္ၾကားလို႔၊ ရာထူးရာခံေတြ ျမင့္မားလို႔၊ အၿခံအရံေတြ ေပါမ်ားေနရင္ ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္ပါၿပီလို႔
ေျပာၾကတယ္။ ဒါက .. တကယ့္ ဘ၀ေနနည္း ဟုတ္ရဲ႕လား။
❀ ဆရာေတာ္ ဥဴးသုမဂၤလ ေဟာၾကားတာက “လူ႕ဘ၀မွာ ေနနည္း သံုးနည္းရွိတယ္။
၁။ ယုတ္ညံ့ေသာေနနည္း။ ။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးတို႔ အေပၚမွာ ယံု
ၾကည္သက္၀င္မွဳ အားနည္းၿပီး လိုက္နာက်င့္သံုးမွဳ မရွိသူ။ ရွာေဖြရရွိထားတဲ့ ဥစၥာပစၥည္းတို႔ကို
လည္း ေပးျခမ္းလွဴဒါန္းျခင္း မရွိသူ။ ကာမဂုဏ္တို႔မွာ ေမြ႕ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပါးလိုက္စား၍ အက်ိဳးေက်း
ဇူးမဲ့ ဘ၀ကို အခ်ီးႏွီး ကုန္လြန္ေစတဲ့သူ။ မိမိကိုယ္တိုင္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာအက်ိဳးမဲ့၊ သူတစ္ပါး အ
တြက္လည္း အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ေသာ ေနနည္းကို ယုတ္ညံ့ေသာေနနည္းႏွင့္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားလို႔
ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
၂။ ျမင့္ျမတ္ေသာေနနည္း။ ။ ရတနာသံုးပါးအေပၚမွာ ရိုေသကိုင္းရွိဳင္းၿပီး မိဘဆရာသမား
ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြတို႔အေပၚမွာ ေလးစားအားကိုးေလာက္ေစျခင္း၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေသာ
အက်ိဳးေက်းဇူးျဖင့္ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ အက်ိဳးကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းဟာ ျမင့္ျမတ္
ေသာေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
၃။ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ေနနည္း။ ။ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေသာေလာကမွ လြတ္ေျမာက္
ေအာင္ ၀ိပႆနာတည္းဟူေသာ သံသရာလြတ္ေၾကာင္းတရားတို႔ကို ႀကိဳးစားအားထုတ္သျဖင့္ ယခု ပစၥကၡ ဘ၀မွာပင္လွ်င္ အရဟတၱမဂ္ေရစင္တို႔ကို ေသာက္သံုးႏ္ုင္တဲ့ ၀ီရိယ စြမ္းအားတို႔
ေၾကာင့္ ေနာင္တဖန္ ခႏၶာမလာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏိုင္လွ်င္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ေန
နည္းနဲ႔ ေနထိုင္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
လူေတြမွာ တစ္သံသရာလံုးကပါတဲ့ အက်င့္ဆိုးေတြရွိသလို အက်င့္ေကာင္းေတြလည္း ရွိ
ၾကတယ္။ အက်င့္ဆိုး ၀ါသနာဆိုးဆိုတာ စြန္႔ႏိုင္ခဲတယ္။ က်င့္ဖန္မ်ားလာရင္ စရိုက္လို ျဖစ္လာ
တယ္။ အဲဒီ စရိုက္ကေန မလုပ္ရရင္ မေနႏိုင္ မေျပာရရင္ မေနႏိုင္တဲ့ ၀ါသနာအျဖစ္ကို ေျပာင္း
လဲသြားတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ တရားဘက္ကိုလွည့္ႏိုင္ဖို႔ မိမိတို႔ရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ အက်င့္မွ စရိုက္
ေကာင္း ၀ါသနာေကာင္းေတြကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ေအာင္ ခႏၶာအရွိကို ဉာဏ္အသိနဲ႔ျမင္ေအာင္ အက်င့္
စရိုက္ ၀ါသနာကို ဉာဏ္ပညာနဲ႔ ေျပာင္းႏိုင္မယ္။
ဘုရားအဆံုးအမ ကိန္းေအာင္က်င့္ရမယ္။ ဘုရားအဆံုးအမေတြက အရွိအမွန္ တရားေတြ
သာသနာတြင္းသား ျဖစ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္သီလကို ကိုယ္တိုင္စစ္ေဆး။ ကိုယ့္မွာရွိေနတဲ့ စရိုက္ဆိုးေတြ
ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ခ်ိဳးႏွိမ္ႏိုင္ျခင္းျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ မျဖစ္ စစ္ေဆးကာ ျမတ္ေသာ၊
လြန္ေျမာက္ေသာ၊ လြတ္ေျမာက္ေသာ ေနနည္းနဲ႔ ေနထိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။
{ ၂၅.၁၂.၂၀၀၈ ေန႔၊ မတၱရာၿမိဳ႕၌ အရွင္နႏၵာမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ လူျဖစ္က်ိဳး
နပ္ပါေစ တရားေတာ္ႏွင့္ ၄.၇.၂၀၀၉ ေန႔၊ မဂၤလာတိုက္(ေမွာ္ဘီ)၌ ဆရာေတာ္ဥဴးသုမဂၤလ
ေဟာၾကားေတာ္မူေသာေရႊၾသ၀ါဒ အႏွစ္ခ်ဳပ္တရားမွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
(မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
ဦးသိန္းေ၀။
Share:

က်ီးကန္းတစ္ေကာင္မွ ေပးေသာ သင္ခန္းစာ 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

 No automatic alt text available.
 အရမ္းပူတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေရဆာေနတဲ့ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ဟာ ေရဘယ္ေနရာမွာ ရွိႏုိင္သလဲဆုိတာကုိ သိႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ လယ္ကြင္းေတြရဲ႕အေပၚကေန ပ်ံသန္းျပီး ရွာေဖြေနပါတယ္။ အခ်ိန္သာ ကုန္လာတယ္ ေရရွိမယ့္ ေနရာကုိ
မေတြ႔ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ေရမေသာက္ရေသးတဲ့အျပင္ ေမာဟုိက္ေနတာေၾကာင့္ ပ်ံသန္းဖုိ႔ေတာင္ အားမရွိေတာ့ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ေနတဲ့ အေျခအေနကုိ ေရာက္ေနျပီ။
ေမာဟုိက္လြန္းျပီး မပ်ံနိုင္ေတာ့လုိ႔ လယ္ကြင္းထဲတစ္ခုထဲမွာ နားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ရုတ္တရက္ လယ္ကြင္းရဲ႔ တစ္ေနရာ သစ္ပင္ေအာက္မွာ အရာတစ္ခုကို သူလွမ္းေတြ႔လုိက္တယ္။
ေသခ်ာသြားျပီ အဲဒါကေတာ့ ေရခရားတစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ေရခရားအဖုံးကုိ ႏႈတ္သီးနဲ႔ ထုိးၾကည့္ျပီး ေရရွိ မရွိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခရားထဲမွာ ေရတစ္ဝက္ေလာက္ရွိေသးတယ္။ ေသာက္မယ္လည္းၾကံေရာ ခရားရဲ႔အဝနဲ႔
သူ႔ေခါင္းနဲ႔ မဆံ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒါနဲ႔ က်ီးကန္းလည္း ေရခရားကုိ ေစာင္းၾကည့္လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရခရားက အရမ္းေလးေနတယ္။ ဘယ္လုိမွ မလုိ႔မရဘူး။ ဘယ္လုိလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ၾကည့္လုိက္တယ္။ ေက်ာက္ခဲေလးေတြကို ေတြ႔လုိက္ေတာ့ သူ အၾကံတစ္ခု ရသြားတယ္။
အဲဒါနဲ႔ ေက်ာက္ခဲတစ္ခုကို ခရားထဲကို ထည့္လိုက္တယ္။ အေျခအေနက
မထူးေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္ေက်ာက္ခဲေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ထပ္လည္း
ထည့္လုိက္ေရာက္ ေရမ်က္ႏွာျပင္ျမင့္တက္လာလုိက္တာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔ႏႈတ္သီးနဲ႔ ေသာက္လုိ႔ရတဲ႔ အေျခအေနကုိ ေရာက္ရွိသြားေတာ့တာေပါ့။ က်ီးကန္းေလးလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေသာက္လုိ႔ရသြားပါေတာ့တယ္။
ဒီပုံျပင္ထဲက က်ီးကန္းေလးလုိပါပဲ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔လည္း ဘဝမွာ မိမိလုိခ်င္တာေတြကုိ ရွာေဖြတဲ့အခါမွာ အဆင္ေျပတာ ရွိသလုိ အဆင္မေျပ ဒုကၡေရာက္ရတာလည္း ရွိမွာပါ။ အဆင္မေျပတဲ့အခါမွာ ဘယ္ေတာ့မွ အရႈံးမေပးပါနဲ႔။
ျမန္မာစကားပုံတစ္ခု ရွိပါတယ္ "လိုလွ်င္္ၾကံဆ နည္းလမ္းရ"တဲ့ သင့္ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ေရာက္ဖို႔အတြက္ေတာ့ သင့္ရဲ႕ လုံလဝီရိယေတြကုိ ေတြးေခၚဆင္ျခင္းစဥ္းစားမႈ ဆိုတာေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးျပီးေျဖရွင္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့
သင္လိုခ်င္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ဟာလည္း မလဲြမေသြ ေရာက္ရွိမွာပါ။
ျမနန္းဆရာေတာ္
Share:

စိတ္ေသာကႀကံဳတဲ့အခါ သတိရသင့္တဲ့စကားႀကီး ၃ ခြန္း ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★

 Image may contain: text
 ❀ အသက္တစ္ရာမေနရေပမဲ့ အမူတစ္ရာေတြ႔ရပါတယ္လို႔ လူႀကီးသူမေတြေျပာဆိုတာကို ခဏခဏၾကားဖူးပါတယ္။ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်လို႔ စိတ္အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္္ေသာကအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ျဖန္ေျဖတတ္ဖို႔ အလြန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ေအာက္ပါစကား ၃ ခြန္းကိုသတိရဖို႔လိုပါတယ္။
၁။ ရိွပါေစေတာ့
❀ စြန္႔စားတိုင္းအက်ဳိးအျမတ္ရတာမဟုတ္သလို ႀကိဳးစားတိုင္းလည္း ေအာင္ျမင္ခ်င္မွ ေအာင္ျမင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အေနအထားမွာ ကိုယ္ေမ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့အတိုင္း ျဖစ္မလာခဲ့ရင္ ေနပါေစေတာ့၊ ရိွပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ေျဖလို႔ရပါတယ္။
၂။ အေရးမႀကီးပါဘူး
❀ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာနဲ႔ပဲ ႀကံဳေနပါေစ အေရးမႀကီးပါဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားနဲ႔ ရင္ဆိုင္သင့္ပါတယ္။ ျပႆနာကို ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ သေဘာထားခိုင္းျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ထင္ျမင္လြန္းရင္ ေခါင္းပူသြားတတ္ပါတယ္။ ေခါင္းေအးေအးထားႏိုင္ျခင္း၊ အေကာင္းျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ျခင္းနဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္ေအာင္ေတြးေတာတတ္ျခင္းဟာ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏုိင္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးေျခလွမ္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဘ၀ကံၾကမၼာဟာ လူတစ္ဦးအတြက္ အခြင့္အေရးတံခါး တစ္ေပါက္ ပိတ္ဆို႔လိုက္ေပမဲ့ အျခားတေနေနရာမွာ ျပဴတင္းတစ္ေပါက္ ျပန္ဖြင့္ေပးေလ့ရိွတတ္ပါတယ္။
၃။ ၿပီးဆံုးသြားမွာပါ။
❀ သန္ေခါင္ယံထက္ညဥ္မနက္ပါဘူး၊ အခိ်န္ဟာ ေ၀ဒနာကိုကုစားဖို႔ အေကာင္းဆံုးေဆး၀ါးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ မိုးႀကီးေလႀကီး ဘယ္ေလာက္ပဲ သဲႀကီးမဲႀကီး ျဖစ္ေနပါေစ မၾကာမွီ ေနသာမယ္ဆိုတာ ခန္႔မန္းၾကည့္ရံုနဲ႔ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပီးဆံုးသြားမွာပါ။
ေလးစားစြာျဖင့္

Share:

ရွက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ = = = = = = ===

Image may contain: 1 person, text 

































တစ္ခါက ဓါးမကူး ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးသည္ ေက်ာင္းေပၚ၌ ဘုရားဝတ္တက္ေနသည္။ ဘုရားဝတ္တက္လို့ ခဏအျကာ
ေက်ာင္းေအာက္မွ ေခြးနွစ္ေကာင္က ဆူညံ႕စြာ တစ္ေကာင္နွင့္တစ္ေကာင္ ကိုက္ၾကသည္။ အစာ လုၾကသည္။
ဘုရားအာရံုျပဳသည္။ မရ။
ျကိုးစား အာရံုျပဳသည္။ မရ။
ေခြးနွစ္ေကာင္ ကိုက္ျဖတ္ေအာ္ဟစ္သံမ်ားဆီသို႔သာ စိတ္က ေရာက္ေရာက္သြားသည္။ မေနနိုင္သည့္အဆံုး ေတာင္ေဝွးကိုင္ကာ ေက်ာင္းေအာက္သို့ ဆင္း၍
ေခြးမ်ားကို ေမာင္းသည္။
ေခြးမ်ားက ေမာင္း၍မရ။
ကိုက္ျမဲကိုက္သည္။
ဒါနဲ႕ေဒါသထြက္ကာ
ေတာင္ေဝွးနွင့္ ေခြးမ်ားသို႔
ရိုက္မယ္ျပင္ျပီးမွ သတိဝင္လာကာ
နုတ္မွ စကားဆိုသည္။
!!ငါနွယ္''
ေတာင္ေဝွးနွင့္ ဝင္ရိုက္လိုက္လို့
ငါနဲ႕ဆို သံုးေကာင္ျဖစ္ေတာ့မယ္တဲ႕!!
ဆရာေတာ္ျကီး ေတြးပံုေလးကို ႀကိဳက္သည္။ ငယ္ငယ္ထဲက အသည္းစြဲေနမိသည္။
ဟုတ္ပါသည္။
အသိဥာဏ္မ မရွိ၍ ကိုက္ေသာေခြးမ်ားကို
မိမိက အသိဥာဏ္မဲ႕စြာ
ေဒါသနွင့္ ဝင္ရိုက္လိုက္လ်ွင္
မိမိလည္း ေခြးနွင့္ ဘာထူးေတာ့မည္လဲ။
သူတို႔ အသိဥာဏ္မရွိလို႔ ကိုက္တာကို
မိမိက အသိဥာဏ္မဲ႕စြာ မျပဳမႈသင့္။
ဆရာေတာ္ျကီးက ပညာဥာဏ္ျကီးျကီးနွင့္
ေရနဲ႕ ပက္လိုက္ရာ ေခြးမ်ားထြက္ေျပးသြားသည္။
ယခုလည္း facebook မွာ ဆဲျခင္း
''အလကၤာတန္ဆာဆင္ထားေသာ
video မ်ားကို ေတြ႕ေတြ႕ေနရသည္။
သူဟာသူ ေက်ာင္းေအာက္က
ေခြးနွစ္ေကာင္ကိုက္သလို ဆဲေနတာကို
မိမိက ဝင္ဆဲလ်ွင္ မိမိလည္း
ေခြးျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။
မဆဲပါနဲ႕ ေခြးကိုက္ရင္ ေခြးကိုနိုင္တဲ႕
ေရနဲ႕ပက္ရသလို သူတို့ဆဲေရးျခင္းကို
မိမိတို့က ပညာဥာဏ္ရွိရွိ တုန့္ျပန္လိုက္ပါ။
ဗုဒၶဘာသာေတြမွာ ဒါမ်ိဳးမရွိဘူးဆိုတာ သက္ေသျပလိုက္ပါ။
ဆရာျကီးဦးေအာင္သင္း
စကားေလး သတိရမိသည္။
ပညာတတ္ရင္ ဆဲစရာမလိုဘူး စကားလံုးနဲ႕ေသေအာင္သတ္လို႔ ရတယ္တဲ႕။
ဆဲေနမဲ႕အစား တိတိက်က်
ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႕ သမိုင္းအေထာက္အထား
မွန္စြာ ပညာရွိရွိတုန့္ျပန္သင့္သည္။
တဆက္ထဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဆဲလာသူကို
တုန္႔ျပန္နည္းေလး သတိရမိျပန္သည္။
တခါက ပုဏၰားတစ္ေယာက္ဟာ
ဘုရားရွင္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးဆဲေရးတိုင္းထြာပါသည္။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနပါသည္။ ပုဏၰားလည္း ဆဲတာ
အခ်ိန္ျကာလာေတာ့
ေမာလာ၍ ဘုရားရွင္ကလည္း
သူဆဲသည္ကို မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္တာ
မေတြ႕ရေတာ့ ဆဲရတာ
ဖီးလ္မလာဘူးထင္ပါရဲ႕။
အဆဲရပ္ျပီး ဘုရားရွင္ကို ေမးပါတယ္။
!!ရဟန္းေဂါတမ သင့္ကို ငါဆဲေနပါလ်က္ ဘာလို႔ ၿငိမ္ေနတာလဲတဲ႕!!
ဘုရားရွင္က ထိုအခါမွ!!
ပုဏၰား ငါေမးပါရေစဦး။
သင္ဟာ သင့္မိတ္ေဆြေတြအတြက္
လက္ေဆာင္မုန့္ေတြ ျပဳလုပ္ေပးပို့တဲ႕အခါ သင့္မိတ္ေဆြေတြက
အဲဒီလက္ေဆာင္ကို မယူရင္
ဘယ္သူရမလဲလို့ ေမးလိုက္ပါတယ္။!!
ပုဏၰားကလည္း သူတို့မယူမွေတာ့
ငါ​ေပးတာ ငါျပန္ယူလာရတာေပါ့လို့ ေျဖပါတယ္။
ထိုအခါ ဘုရားရွင္က ေအး အဲဒိီအတိုင္းပဲ သင္ပုဏၰားရဲ႕ဆဲေရးျခင္းေတြကို ငါမယူဘူး။ သင့္ရဲ႕ဆဲေရးျခင္းေတြဟာ သင့္ထံသို့ အကုသိုလ္အျဖစ္နဲ႕သာ ျပန္သြားလိမ့္မယ္တဲ႕!!
စဥ္းစားျကည့္ပါ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕တပည့္သားေျမးေတြျဖစ္ျပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕နည္းကို ဘာလို့
မက်င့္သံုးျကတာလဲ။
သည္းခံလိုက္ပါ။
ဆဲတာဟာ အသားပဲ႕မပါသြားပါဘူး။
ဗုဒၶဘာသာေတြက
သူ့ဆဲေရးျခင္းကို မယူတဲ႕အခါ
သူ့ဟာသူ သူဆဲေရးျခင္းေတြကို
ျပန္ယူ သြားပါလိမ့္မယ္။
ခုေတာ့ ဘုရွားရွင္ရဲ႕ အဆဲတုန့္ျပန္နည္းကို
မက်င့္သံုးပဲ video တင္ကာ
ဆဲေရးေနတာေတြျကည့္၍
ဗုဒၶဘာသာေတြ ေကာင္းပါသည္။
ဘာေကာင္းသလဲဆိုလ်ွင္
ရွက္ဖို့ေကာင္းပါသည္ ဟူ၍ သာ - - - ။
ဇိနပုတၱ(ဂႏၳဝင္)
Share:

ေကသမုတၱိသုတၱန္ ☸☸☸☸☸

 Image may contain: 1 person, text
 ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူေသာ စကားႀကီးဆယ္ခြန္း
ျမန္မာျပည္က ရဟန္း ႐ွင္ လူ ျပည္သူအေပါင္း နာ ဖက္ၾကားသင့္ေသာ တရားေတာ္ပါ
ကာလာမရြာသားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဤကဲ႔သို႔
ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။ အရွင္ဘုရား...အယူဝါဒေတြ
အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ေနၾကပါသည္ဘုရား။
အျခားေသာ သမဏ ျဗဟၼဏတို႔သည္ မိမိ၏ အယူဝါဒ
ကိုသာလွ်င္ ထင္စြာျပကုန္၏။ သူတစ္ပါး၏ အယူဝါဒကို
ထိပါးပုတ္ခတ္ကုန္၏။ မထီမဲ့ျမင္ျပဳကုန္၏။ ကဲ႔ရဲ႕ရႈတ္ခ်
ကုန္၏။
အရွင္ဘုရား ဤသမဏ ျဗဟၼဏတို႔တြင္ ဘယ္သမဏ
ျဗဟၼဏသည္ မွန္ေသာစကား မမွန္ေသာစကားကို ဆို
ပါသနည္း။ တပည့္ေတာ္တို႔ ယုံမွားျခင္း ေတြးေတာျခင္း
ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္ဘုရား။
=============================
ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားႀကီးဆယ္ခြန္း
====================
၁။ ငယ္စဥ္ဘဝ အခါတုန္းက မိမိမွတ္သားထားသည့္
အရာကို အမွန္ပဲဟူ၍ မယူနဲ႔ဦး။
၂။ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္တုန္းက ထိန္းသိမ္း ေစာင့္
ေရွာက္ၿပီး ယူလာတဲ႔ အယူဝါဒကိုလည္း အမွန္ပဲဟူ၍
မယူနဲ႔ဦး။
၃။ သူမ်ားတကာ ေျပာဆိုတိုင္းလည္း အမွန္ပဲဟူ၍
မယူနဲ႔ဦး။
၄။ မိမိေလ့လာထားသည့္ က်မ္းစာနွင့္ ကိုက္ညီသည္
ဆိုၿပီး ကိုက္ညီတိုင္းလည္း အမွန္ပဲဟူ၍ မယူနဲ႔ဦး။
၅။ မိမိႀကံစည္ေတြးေတာ၍ ရလာသည့္ အရာဟူသမွ်
ကိုလည္း အမွန္ပဲဟူ၍ မယူနဲ႔ဦး။
၆။ သာဓကယုတၱိ= သက္ေသသာဓကအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္၎။
အာဂမယုတိၱ= က်မ္းစာအာဂုံေဆာင္၍ ရြတ္ျပျခင္းျဖင့္
၎။ သဘာဝယုတိၱ= သဘာဝက်က် ဥပမာအမ်ဳိးမ်ဳိး
နွင့္ ျပဆိုျခင္းျဖင့္၎။ ဓမၼယုတိၱ= တရားနည္းလမ္းက်
က်ျဖင့္ ေထာက္ထားျပျခင္းျဖင့္၎။ ထို အေထာက္
အထားခိုင္လႈံတိုင္းလည္း အမွန္ပဲဟူ၍ မယူနဲ႔ဦး။
၇။ အျခားအျခားေသာ တိုင္းနိုင္ငံေတြနဲ႔ နည္းလမ္းေတြ
အယူဝါဒေတြ တူညီၾကသည္ဆိုၿပီး နည္းလမ္း အယူ
ဝါဒေတြ တူညီတိုင္းလည္း အမွန္ပဲဟူ၍ မယူနဲ႔ဦး။
၈။ သူတစ္ပါးအယူဝါဒနွင့္ မိမိအယူဝါဒတို႔သည္ တူညီ
တာပဲဆိုၿပီး အယူဝါဒတူညီတိုင္းလည္း အမွန္ပဲဟူ၍
မယူနဲ႔ဦး။
၉။ ငါတို႔ေလးစား ကိုးကြယ္ထိုက္ေသာ ရဟန္းေတြပဲဟု
ရဟန္းေျပာတိုင္းလဲ အမွန္ပဲဟူ၍ မယူနဲ႔ဦး။
၁၀။ ငါတို႔ကို အျပစ္ႀကီး အျပစ္ငယ္ကို ၾကည့္ရႈမျပတ္
ဆိုဆုံးမတတ္ေသာ ဆရာပဲ။ ဘယ္အခါမွ လြဲမည္
မဟုတ္ဆိုၿပီး အမွန္ပဲဟူ၍ မယူနဲ႔ဦးဟု ေဟာေတာ္မူ
ခဲ႔ေလသည္။
=============================
စကားႀကီးဆယ္ခြန္း လကၤာ
===============
ငယ္စဥ္မွတ္သား ဘိုးဘြားစဥ္လာ သူငါအေျပာ က်မ္း
သေဘာနွင့္ မေနာႀကံစည္ တစ္လီေထာက္ထား တိုင္း
ျခားနည္းတူ သူ႔အယူကိုယ့္အယူ ရဟန္းဟူ၍ တစ္ဆူ
ဆရာ ျဖစ္တိုင္းသာလည္း မွန္ရာကပ္တတ္ မယူအပ္။
=============================
ဒါျဖင့္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား မွန္ကန္ေသာ အယူဝါဒကို
ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ သိနိုင္ပါသလဲဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထား
သည့္အခါ....
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကာလာမရြာသားတို႔။ ဤ
တရားကား အကုသိုလ္တရား။ ဤတရားကား အျပစ္ရွိ
ေသာတရား။ ဤအက်င့္တရားကား ပညာရွိ သူေတာ္
ေကာင္းတို႔သည္ ကဲ႔ရဲ႕ရႈပ္ခ်အပ္ အျပစ္တင္အပ္ေသာ
အက်င္းတရားပါပဲဟု သင္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဆင္ျခင္ဉာဏ္
ျဖင့္ သိၾကကုန္၏။
ထိုတရားတို႔ကို နွလုံးသြင္းအပ္ က်င့္သုံးေဆာက္တည္
အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးစီးပြါး မရွိျခင္းငွါ၎။ ကိုယ္
ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ျခင္းငွါ၎ ျဖစ္ကုန္၏ဟု သင္တို႔
သည္ မိမိကိုယ္ပိုင္ဆင္ျခင္ဉာဏ္ျဖင့္ သိေသာအခါ ပယ္
စြန္႔အပ္ကုန္၏။
==============================
ကာလာမရြာသားတို႔ ဤတရားကား ကုသိုလ္တရား။
ဤတရားကား အျပစ္ကင္း၍ သန္႔ရွင္းေသာတရား။
ဤအက်င့္တရားကား ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔
ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ အက်င့္တရားတို႔
ပါပဲဟု သင္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဆင္ဉာဏ္ျဖင့္ သိၾကကုန္၏။
ထိုတရားတို႔ကို နွလုံးသြင္းအပ္ က်င့္သုံးေဆာက္တည္
အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးစီးပြါး ျဖစ္ထြန္းျခင္းငွါ၎။
ကိုယ္ခ်မ္းသာ စိတ္ခ်မ္းသာ ျဖစ္ျခင္းငွါ၎ ျဖစ္ကုန္၏
ဟု သင္တို႔သည္ မိမိကိုယ္ပုိင္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ျဖင့္ သိ
ေသာအခါ ဤအက်င့္တရားတို႔ကို လိုက္နာက်င့္သုံး
ကုန္ရာ၏။
============================
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆင္ျခင္တုန္ဉာဏ္တရားႏွင့္
ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္စဥ္းစားရမည့္တရားကို
အမ်ားႀကီး အားေပး၍ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
တစ္စုံတစ္ခုေသာ အမွန္တရားကို မိမိကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္
ျဖင့္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီးေနာက္ ထိုတရားသည္ မွန္ကန္
၍ မိမိအတြက္သာမက တေလာကလုံးအတြက္လည္း
ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ ျဖစ္ေစနိုင္သည္ဟုသိလွ်င္ ထို
တရားကို လက္ခံ၍ က်င့္ၾကကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
=============================
ဤသုတၱန္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ မိန္႔ခြန္းသံမ်ားသည္
ဘာသာေရး၌ ဉာဏ္မ်က္စိမွိတ္ေနၾကသည့္ ပုဂၢဳိလ္
ေတြကို ဉာဏ္မ်က္စိပြင့္ေစသည့္ စြမ္းအားတစ္မ်ဳိး
ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဝါတြင္ မ်က္ကန္းယုံၾကည္ လိုက္နာမႈ မရွိေၾကာင္း
ထင္ရွားလွေပ၏။ ထိုသုိ႔ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ ဗုဒၶသည္
လူ၏ဂုဏ္အဂၤါမ်ားကို က်မ္းစာအထင္အျမင္ အယူ
အဆမ်ားနွင့္ ေရွးရိုးစဥ္လာ စကားမ်ား၏ ဆုပ္ကိုင္မႈမွ
လြတ္ေျမာက္ေစခဲ႔သည္။
=============================
ဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘာလဲ။ ဘာကိုရည္မွန္း၍
ဗုဒၶဘာသာကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ျခင္းျဖစ္တာလဲ။
၎ဗုဒၶဘာသာ၏ ရည္မွန္ခ်က္ပန္းတိုင္ဆိုတာ ဘာလဲ။
ထိုပန္းတိုင္ေရာက္ရန္ ဘယ္တရား ဘယ္အက်င့္မ်ား
သည္ ဗုဒၶဘာသာ၏ တာဝန္ျဖစ္တာလဲ။ ေလာကီအေန
ျဖင္႔ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ ေလာကုတၱရာအေနျဖင့္ မည္
သို႔ ရွိတာလဲဟု မိမိကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္အပ္၏။
=============================
ဗုဒၶဘာသာသည္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ကိုယ့္ဒုကၡ
အသီးသီးမွ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ အားထုတ္ရေသာ လုပ္
ငန္းသာလွ်င္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာသည္
ပုဂၢဳိလ္စြဲ အားထုတ္မႈမရွိ။ ဓမၼသက္သက္သာျဖစ္သည္။
ရုပ္ နာမ္ ခႏၶာတို႔၏ ကုန္ဆုံးရာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာျဖစ္ေသာ
နိဗၺာန္ကိုသာလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၏ ပန္းတိုင္ျဖစ္သည္။
Share:
Image may contain: text
 ❀ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေက်ာင္းႀကီးေတြ ေဆာက္ေဆာက္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘုရားႀကီးေတြ တည္ထားထား ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့တရား ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီဆိုရင္ သာသနာကြယ္တယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ုတုန္းဆိုရင္ ၾကည့္ေလ- ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံမွာ ဘုရားပုထိုးေတြ ရိွတယ္ေလ၊ ျပတိုက္ထဲမွာ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ေတြရိွတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ပါကစၥတန္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကလူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ ဘုရားတရားမရိွေတာ့ဘူးေနာ္။
❀ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးခဲ့တဲ့ေနရာေတြ ေက်ာင္းေနရာေဟာင္းေတြ ရိွတယ္ေလ။ သို႔ေသာ္ လူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ တရားမရိွေတာ့ဘူးဆိုရင္ သာသနာကြယ္တာပဲေပါ့။
❀ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္းပဲ အခု ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြက ထိုက္သင့္သေလာက္ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ကို နာၾကတယ္၊ ေလ့လာၾကတယ္၊ သင္ယူၾကတယ္။ ဟို ရန္ကုန္တို႔မွာဆိုလို႔ရိွရင္ အဘိဓမၼာသင္တန္းေတြ၊ မႏ ၱေလးမွာလည္း အခု အဘိဓမၼာသင္တန္းေတြ စသင္လာတယ္၊ ဝိသုဒၶိမဂ္သင္တန္းေတြတို႔ သံယုတ္ပါဠိေတာ္ သင္တန္းေတြတို႔ ဒီလို သင္ယူလာၾကတာဟာ ဒါက မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္လာတယ္လို႔ပဲ ဒီလိုေျပာရမယ္။ အဲဒီလို သင္ယူျခင္းဟာ သာသနာတည္တံ့ျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ မသင္ယူျခင္းဟာ သာသနာပ်က္ျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းလို႔ ဒီလိုပဲ ေျပာရမွာပဲ။
❀ ေအး- ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မွန္ကန္တဲ့တရားကို သိဖို႔အတြက္ မွန္ကန္တဲ့စာေပကို သင္ရမယ္။ အဲဒီလို မသင္ဘူးဆိုို႔ရိွရင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က `ဒါ ဘုရားေဟာပါ´လို႔ လက္ခံၿပီးေတာ့ မမွန္ကန္တဲ့တရားတစ္ခုကို အမွန္အကန္တရားလို႔ ထင္ၿပီးေတာ့ လိုက္နာက်င့္သံုးလို႔ရိွရင္ ကိုယ္က်ိဳးနည္းသြားမယ္။အမ်ားႀကီး လမ္းမွားၿပီးေတာ့ ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။
❀ ဒီကေန႔ေခတ္မွာ လမ္းဆိုတာ လမ္းအစစ္လိုလိုနဲ႔ အတုအေယာင္ေတြက အင္မတန္မွ မ်ားလွသည့့္အတြက္ေၾကာင့္ မမွန္ကန္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္သြားလို႔ရိွရင္ မမွန္ကန္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္သြားလို႔ရိွရင္ မမွန္ကန္တဲ့ ခရီးဆံုးနဲ႔ ေတြ႔သြားမွာပဲေပါ့။ အဲဒီေတာ့ လမ္းမွားသြားၿပီဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဟာ သြားလိုတဲ့ ေနရာလည္း ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မမွန္ကန္တ့ဲ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္မိသည့္အတြက္ ဒုကၡေရာက္ႏိုင္တယ္ေပါ့။
ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသဆရာေတာ္
Share:

ဒု - သ - န - ေသာ ==========

Image may contain: text
  ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ သာ၀တၳိျပည္ရွင္ ေကာသလဘုရင္ဟာ တုိင္းခန္းလွည့္လည္ရင္း မထင္မရွား ဆင္းရဲသား အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးကုိ ႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့ပါတယ္။ နန္းေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီး အဲဒီအမ်ိဳးသမီး အေၾကာင္းကုိ စုံးစမ္းခုိင္းတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္ရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဆုိတာ သိခဲ့ရေပမယ့္ ဘုရင္ေကာသလဟာ အမ်ိဳးသမီး အေပၚစဲြလန္းေနမိတဲ့ အတြက္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကုိ အရယူဖုိ႔ သူမရဲ႕ ေယာက်္ားကုိေခၚၿပီး နန္းေတာ္မွာ အလုပ္ခန္႔ခဲ့ပါတယ္။ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ အမ်ိဳးသမီးဟာ လင္ရိွမယား ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒီလင္ေယာက်္ားကုိ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ အျပစ္ရွာၿပီး အျပစ္အတုိင္း အဆုံးစီရင္ကာ က်န္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကုိ သိမ္းပုိက္မယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူဆင္းရဲသား လင္ေယာက်္ားကုိ နန္းေတာ္မွာ တာ၀န္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
လင္ရွိမယားကုိ သိမ္းပုိက္လုိတဲ့ ဘုရင္ဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္အတုိင္း တစ္ေန႔ေတာ့ သူဆင္းရဲသား ေယာက်္ားကုိ တာ၀န္တစ္ခုကုိ ေစခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးက “အခ်င္းေယာက်္ား… ငါ့ဘုရင္နန္းေတာ္ကေန တစ္ယူဇနာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ရွိတဲ့ ျမစ္တစ္ခုကုိသြားၿပီး အဲဒီမွာရွိတဲ့ ကုမုျဒာၾကာပန္းနဲ႔ အ႐ုဏ၀တီေျမကုိ ငါဘုရင္ ေရးခ်ိဳးခ်ိန္အမီ ေဆာင္ယူကာ ဆက္သရမယ္၊ အခ်ိန္မီ ေရာက္မလာရင္ သင့္ကုိမင္းျပစ္မင္းဒဏ္ ေပးမယ္၊ အျမန္သြားၿပီး ေဆာင္ယူခဲ့ေလာ့”လုိ႔ မင္းအမိန္႔နဲ႔ ေစခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ မျဖစ္ႏုိင္တာကုိ တမင္အျပစ္ရွာၿပီး ခုိင္းတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေပမယ့္ မင္းခေယာက်္ား သူဆင္းရဲသားကေတာ့ အမိန္႔အတုိင္း သြားေရာက္ ေဆာင္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ သူဆင္းရဲသားလည္း ဇနီးမယားကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာကာ ထမင္းရိကၡာျပင္ေစၿပီး တစ္ယူဇနာခရီးကုိ အၿပီးႏွင္ခဲ့ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ ထမင္းစာခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ထမင္းစားၿပီးတဲ့အခါ ပါလာတဲ့ ထမင္းဟင္းမ်ားရဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကုိ ခရီးသြား ေယာက်္ားကုိလည္း လွဴကာ က်န္တဲ့အစားအစာေတြကုိလည္း ျမစ္ထဲမွာ ရွိတဲ့သတၱ၀ါေတြကုိ ေကၽြးေမြးလွဴဒါန္းၿပီး သစၥာျပဳလုိက္ပါတယ္။ တုိတုိေျပာရရင္ ဒီကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ပဲ မရႏုိင္တဲ့ ကုမုျဒာၾကာနဲ႔ အ႐ုဏ၀တီေျမကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္အမိန္႔အတုိင္း လုိအပ္တာကုိ ယူေဆာင္ၿပီး နန္းေတာ္သုိ႔ အခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခဲ့ေပမယ့္ အႀကံႀကီးတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူဆင္းရဲသား မေရာက္ခင္ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕တံခါးကုိ ေစာေစာ အပိတ္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ ဆင္းရဲသားေယာက္်ားဟာ ၿမိဳ႕တံခါး ပိတ္ထားတဲ့အတြက္ အဲဒီည အိပ္စရာမရွိတဲ့အခါ ေနာက္ဆုံး သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း ဒုကၡေရာက္မွ ဘုရားေက်ာင္းကန္ကုိ သတိရကာ ျမတ္စြာဘုရားေက်ာင္းေတာ္မွာ သြားေရာက္အိပ္စက္ခဲ့ရပါတယ္။
ေကာသလဘုရင္ဟာ အဲဒီညမွာ ဆင္းရဲသားေယာက်္ားကုိ မင္းဒဏ္နဲ႔ အဆုံးစီရင္ၿပီး သူ႔မယားကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔အေရး၊ သူမနဲ႔အတူ ေနထုိင္ႏုိင္ေရး စတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ကိေလသာမီး ေတာက္ေလာင္ကာ အိပ္မရ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အိမ္မေပ်ာ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘုရင္ဟာ ညဥ့္နက္နက္အခ်ိန္မွာ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ငရဲခံေနရတဲ့ ငရဲသားေလးေယာက္ရဲ႕ အသံကုိ ထူးထူးျခားျခား ၾကာလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီငရဲသား ေလးေယာက္ဟာ ငရဲခံရင္း သူတုိ႔မွားခဲ့တဲ့ အမွားအတြက္ ခံရတဲ့ ဒုကၡေတြကုိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကားရေအာင္ ေအာ္ဟစ္ညဥ္းညဴ ေျပာၾကားဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရင္း အျပည့္အစုံ မေျပာႏုိင္ဘဲ တစ္ေယာက္က “ဒု”၊ တစ္ေယာက္က “သ”၊ တစ္ေယာက္က “န”၊ တစ္ေယာက္က “ေသာ”လုိ႔ တစ္လုံးစီေလာက္ပဲ ေအာ္ေျပာႏုိင္ၾကၿပီး ငရဲအုိးထဲ ျပန္ျမဳပ္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ အဲဒီအသံႀကီးေတြကုိ ၾကားၿပီး အရမ္းထိတ္လန္႔ကာ ဘယ္လုိမွ အိပ္မရေတာ့ဘဲ တစ္ညလုံး မုိးလင္းခဲ့ရပါတယ္။
မနက္လင္းေတာ့ ေကာသလဘုရင္ဟာ ညကအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေတြးေတာေၾကာက္လန္႔ၿပီး ပညာရွိပုေရာဟိတ္ကုိ ေမးျမန္းတဲ့အခါ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားက “အရွင္မင္းႀကီး ဒါဟာ အရွင္မင္းႀကီး အသက္အႏၲရအတြက္ စုိးရိမ္စရာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီအႏၲရာယ္ေတြကင္းဖုိ႔ သဗၺသတဆုိတဲ့ ယဇ္ကုိ ပူေဇာ္ရပါမယ္၊ ဒီယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔အတြက္ ဆင္၊ ျမင္း၊ ႏြားလဥသဘ၊ ႏုိ႔ညႇစ္ႏြားမ၊ ဆိတ္၊ အာဇာနည္ျမင္း၊ ၾကက္၊ ၀က္၊ သတုိးသား၊ သတုိးသမီး စသျဖင့္ သတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ တစ္ရာစီျပဳကာ သတ္ၿပီး ပူေဇာ္ရပါမယ္၊ အဲဒါဆုိ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အသက္အႏၲရာယ္အတြက္ စုိးရိမ္စရာ မရွိပါ အရွင္မင္းႀကီး”လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ပါတယ္။ ေကာသလဘုရင္ဟာ ဉာဏ္အျမင္နည္းပါးၿပီး ကုိယ့္အသက္ရွင္ေရးဆုိ ဘာမဆုိလုပ္ႏုိင္တဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုေရာဟိတ္ေျပာတဲ့အတုိင္း စီရင္ေစပါတယ္။ ဘုရင္ရဲ႕ ယဇ္ပူေဇာ္မႈအစီအစဥ္ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံး အုပ္အုပ္က်က္က်က္ျဖစ္ၿပီး သားသမီးပါသြားတဲ့ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးပူေဆြး ငုိေၾကြးၾကပါတယ္။
ဒီအသံေတြေၾကာင့္ ေကာသလမင္းႀကီးရဲ႕ မိဘုရားျဖစ္တဲ့ ပညာရွိ မလႅိကာမိဘုရားဟာ ဘုရင္ႀကီးကုိေတြ႕ၿပီး ဒါဟာ လမ္းမွန္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မွာ ဘုရားရွင္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ၾကားဖုိ႔ အေၾကာင္း အႀကံျပဳလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ မိဘုရားႀကီးရဲ႕ အႀကံအတုိင္း ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ထံ ေရာက္တဲ့အခါ ေကာသလမင္းႀကီးက ညကၾကားခဲ့ရတဲ့ အသံေတြအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ျမတ္ဗုဒၶက အဲဒီအသံေတြဟာ တျခားမဟုတ္ မေကာင္းတဲ့ ကာေမသုမိစၧာစာရ ကံေၾကာင့္ ေလာဟကုမၻီငရဲမွ က်ေရာက္ေနတဲ့ ငရဲသား ေလးေယာက္တုိ႔ရဲ႕ အသံပဲျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူကာ အဲဒီ ငရဲသားေတြရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္းကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶက “ဒီငရဲသားေတြဟာ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက အတူသြားအတူလာ အတူေပ်ာ္ပါး စားေသာက္ၾကတဲ့ ခ်မ္းသားတဲ့ သူေ႒းသားေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ သူေ႒းသားေလးေယာက္ဟာ ေငြေၾကး ခ်မ္းသာၾကတဲ့အတြက္ အေပ်ာ္အပါး အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေပ်ာ္ပါးၾကရင္း ေနာက္ဆုံးသူတုိ႔ ေလးေယာက္တုိင္ပင္ကာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ေပးကာ သူတုိ႔နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးတဲ့ အခါ အသုံးျပဳၾကဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေခ်ာေမာလွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမွန္သမွ် အိမ္ေထာင္ရွိရွိ မရွိရွိ စည္းစိမ္ေပးၿပီး ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ကႆပဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ အခ်ိန္ဟာ အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္းတမ္းမွာ ပြင့္တဲ့အတြက္ သူေ႒းသားေလးေယာက္ဟာ ကာေမသုမိစၧာစာရ အမႈကုိ ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ဒီအကုသုိလ္ေၾကာင့္ပဲ သူတုိ႔ေလးေယာက္ ေသတဲ့အခါ အ၀ီစိငရဲမွာ က်ေရာက္ကာ အ၀ီစိငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ခံစားၿပီး အခုတစ္ခါ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ထပ္ၿပီး ခံေနရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မင္းႀကီးၾကားတဲ့ အသံေတြဟာ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ခံစားေနရတဲ့ အဲဒီ သူေ႒းသား ေလးေယာက္ရဲ႕ အသံပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ အတိတ္ေဆာင္ကာ ေကာသလမင္းၾကားခဲ့တဲ့ အသံႀကီးေလးခုရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ထပ္မံရွင္းလင္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေကာသလမင္းႀကီး ၾကားခဲ့တဲ့ အသံေတြထဲက
“ဒု” ဆုိတဲ့ အသံဟာ ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ ငရဲသား အေနနဲ႔
“ဒုဇၨီ၀ိတ မဇီ၀ိမွိ၊ ေယသေႏၲ န ဒဒမွေသ။ ၀ိဇၨမာေနသု ေဘာေဂသု၊ ဒီပံ နာကမွ အတၱေနာ။ ငါတုိ႔အား စည္းစိမ္ဥစၥမ်ား ထင္ရွားရွိကုန္ပါလ်က္ မေပးမလွဴမိၾကကုန္၊ မိမိ၏မွီရာ ကုိင္းကၽြန္းသဖြယ္ ျဖစ္သည့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ မျပဳမိၾကသည့္ ငါတုိ႔သည္ မေကာင္းသျဖင့္ အသက္ေမြးျခင္းကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကကုန္၏” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
“သ” ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ငရဲသား အေနနဲ႔
“သ႒ိ၀ႆ သဟႆာနိ၊ ပရိပုဏၰာနိ သဗၺေသာ။ နိရေယ ပစၥမာနာနံ၊ ကဒါ အေႏၲာ ဘ၀ိႆတိ။ ေလာဟကုမၻီ ငရဲမွ ခံစားေနရသည့္ ငါအားတုိ႔ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းတုိ႔ ျပည့္ကုန္ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိငရဲခံရမႈသည္ မည္သည့္အခါတြင္ အဆုံးသတ္မည္နည္း” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
“န” ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ ငရဲသား အေနနဲ႔
“နတၳိ အေႏၲာ ကုေတာ အေႏၲာ၊ န အေႏၲာ ပဋိဒိႆတိ။ တဒါ ဟိ ပကတံ ပါပံ၊ မမ တုယွဥၥ မာရိသာ။ ငါတုိ႔အား အဆုံးအပုိင္းအျခားသည္ မရွိခဲ့၊ ငရဲ၏ အဆုံးကား အဘယ္မွာ ရွိအံ့နည္း၊ ငရဲခံရျခင္း၏ အပုိင္းအျခားသည္ မထင္ရွား၊ ငါတုိ႔သည္ လူျဖစ္စဥ္က မေကာင္းမႈ အမ်ားအျပားကုိ ျပဳမိခဲ့ေလၿပီ” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
“ေသာ” ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံပုိင္ရွင္ အေနနဲ႔
“ေသာဟံ ႏူန ဣေတာဂႏ႖ာ၊ ေယာနႎ လဒၶါန မာႏုသႎ။ ၀ဒညဴ သီလသမၸေႏၷာ၊ ကာဟာမိ ကုသလံ ဗဟုံ။ ငါသည္ ဤသံပူရည္ ငရဲမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး လူ႔ဘ၀ကုိ ရပါမူကား အလွဴခံသူ လူပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ စကားကုိ သိေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍၊ သီလႏွင့္ျပည့္စုံသည္ ျဖစ္၍၊ မ်ားစြာေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ ျပဳပါေတာ့အ့ံ” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ အသံေတြရဲ႕ ဆုိလုိရင္း အက်ယ္ကုိ ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူပါတယ္။
အသံပုိင္ရွင္ေတြရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဆုိလုိရင္း အဓိပၸါယ္ေတြကုိ ၾကားနာလုိက္ရတဲ့ ေကာသလဘုရင္ဟာ အရမ္းေၾကာက္လန္႔သြားၿပီး သူမ်ားသားမယားကုိ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္လုိတဲ့ စိတ္ေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္ပါေတာ့တယ္။
ဒီေဖာ္ျပခ်က္ေတြကေတာ့ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ တရားစကားကုိ ေဟာၾကားျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဒု - သ - န - ေသာ ဆိုတဲ့ စကားအဓိပၸါယ္နဲ႔ ဒီစကားပုိင္းရွင္ေတြရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွ အဓိက ေျပာခ်င္တာက အမ်ားသိထားၾကတဲ့ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြ အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီအသံေတြကုိ ျပဳၾကတဲ့ ငရဲသားေတြရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ အေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီငရဲသားေတြရဲ႕ အတိတ္က လုပ္ခဲ့တဲ့ သူတပါး သားမယားကုိ ဖ်က္စီးခဲ့တဲ့ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အက်ိဳးေပးရဲ႕ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းပုံကုိ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိနဲ႔ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတဲ့ အကုသုိလ္ ကံတစ္ခုဟာ ႏွစ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ခံရတတ္တဲ့ သေဘာကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုိ အကုသုိလ္မ်ိဳး မျပဳျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္က်င့္သီလကုိ အထူးလုံၿခဳံေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္ အဓိပၸါယ္ေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီး ရခဲတဲ့ လူ႔ဘ၀ကုိ ရထားကာ ဘုရားသာသနာနဲ႔လည္း ႀကံဳေနၾကတဲ့ အခုိက္မွာ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရင္း ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈမ်ားကုိပါ ရသမွ် စုေဆာင္းႏုိင္ၾကဖုိ႔ ဒီစာစုေလးနဲ႔ အသိေပးရင္း ဒု သ န ေသာမွ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လည္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
စာေရးသူ = အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပဒါယီ)
Share:

Blog Archive

Powered by Blogger.

Blog Archive

Recent Posts

Unordered List

Pages

Theme Support