ကိုယ္တိုင္ျပဳမူခဲ႔သည့္ ကံ ေစတနာ @@@@@@@@@@@@@

 
အညတရ ဘိကၡဳ
 ကံျပဳတဲ့ေနရာမွာ ဘာအေရးႀကီးဆံုးလဲဆိုရင္ ေစတနာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက "ေစတနာဟံ ဘိကၡေဝ ကမၼံဝဒါမိ၊ ရဟန္းတို႔ ေစတနာကို ကံလုိ႔ ငါဘုရား ေဟာတယ္"လုိ႔ မိန္႔ၾကားထားတာပါ။ အဲဒီ ေစတနာနဲ႔ကံ၊ ကံနဲ႔ ေစတနာ ဘာထူးသလဲေမးရင္ ျပဳလုပ္ဆဲ အမႈေတြဟာ ေစတနာပါ။
ျပီးျပီးသြားတာက ကံပါ။

ဥပမာ - ဝက္တစ္ေကာင္ကို သတ္ေနတယ္။ သတ္ေနဆဲကာလဟာ ေစတနာပါ။ သတ္ျပီးလုိ႔ ေသသြားတဲ့အခါ၊ သတ္ျခင္းကိစၥ ျပီးသြားတဲ့အခါဟာ ကံပါ။ ဒီလုိပါပဲ ... ရဟန္းတစ္ပါးကို ဆြမ္းေလာင္းေနဆဲဟာ ေစတနာပါ၊ ဆြမ္းေလာင္း ျပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ကံပါ။ ဒါကို ေယာဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႔ "ျပဳလုပ္ဆဲမွာ ေစတနာ၊ ျပီးခါ ကံဟုသိ" ဆုိတဲ့ လကၤာေလးနဲ႔ ကပ္မွတ္ထားလုိ႔ ရပါတယ္။
ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ဆဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ေနဆဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာေလးေတြ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီ ေစတနာေလးေတြက အၾကာႀကီး တည္မေနပါဘူး။ ဥပါဒ္-ဌီ-ဘင္ = ျဖစ္ တည္ ပ်က္ ဆိုျပီး ပ်က္ပ်က္သြားပါတယ္။ စာလုိ ေျပာရင္ေတာ့ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္သြားတာပါ။ ေကာင္းတာ ျပဳေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းတဲ့ ေစတနာေလးေတြက ျဖစ္ တည္ ပ်က္ ဆုိျပီး ခဏေလး တည္ျပီး ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္သြား၊ အဲဒီလုိ ခ်ဳပ္သြားေပမယ့္ ဘာေလးေတြ က်န္ခဲ့သလဲဆုိေတာ့ ကမၼသတၱိေလးေတြပါ။
ေစတနာေလးေတြ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္သြားလိုက္၊ ကမၼသတၱိေလးေတြ က်န္ခဲ့လုိက္၊ ၾကာလာေတာ့ ကမၼသတၱိေလးေေတြက မ်ားလာပါတယ္။ ကမၼသတၱိေလးေတြဟာ ေကာင္းတာျပဳခဲ့ရင္ ေကာင္းတဲ့ ကမၼသတၱိေလးေတြ၊ မေကာင္းတာ ျပဳခဲ့ရင္ မေကာင္းတဲ့ ကမၼသတၱိေလးေတြ က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို အက်ဳိးေပးတယ္ဆုိတာလည္း အဲဒီကမၼသတၱိေလးေတြက အက်ဳိးေပးတာပါ။
အဲဒီကမၼသတၱိေလးေတြက ခ်က္ခ်င္းထ အက်ဳိးေပးသလားဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ထ အက်ဳိးမေပးေသးပါဘူး။ အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္တဲ့အခါမွသာ ထ အက်ဳိးေပးတာပါ။
ဒါကို စာမွာ ဘယ္လုိ ဥပမာေပးထားသလုိဆုိေတာ့ သရက္သီးမွည့္ကို စားျပီး သြားတဲ့အခါ သရက္ေစ့ေလး က်န္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ သရက္ေစ့မွာ အပင္ေပါက္ႏုိင္တဲ့ ဗီဇသတၱိေလး ရိွေနပါတယ္။ အပင္ေပါက္ႏုိင္တဲ့ ဗီဇ သတၱိေလး ရိွေနတဲ့ သရက္ေစ့ဟာ ေျမႀကီးနဲ႔လည္း ထိေတြ႔ခြင့္ ရမယ္၊ မုိးဥတုနဲ႔လည္း ထိေတြ႔ခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ သရက္ပင္ေလး ထေပါက္လာပါတယ္၊ အဓိကေတာ့ ေျမႀကီးရယ္၊ မိုးဥတုရယ္နဲ႔ ၾကံဳႀကိဳက္ဖုိ႔ပါပဲ။ အဲဒီ အဂၤါႏွစ္ ခ်က္နဲ႔ မညီေသးရင္ သရက္ေစ့ေလးဟာ အပင္ေပါက္ႏုိင္တဲ့ သတၱိေလး ရိွေနေပမယ့္ မေပါက္ႏုိင္ေသးပါဘူး။
အဲဒီ သရက္သီးမွည့္နဲ႔ သရက္ေစ့ေလးရဲ႔ ဥပမာ အတုိင္းပါပဲတဲ့။ သရက္သီးမွည့္ကို စားေနဆဲ စားေနတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ေစတနာပါတဲ့၊ စားျပီး အပင္ေပါက္ႏုိင္တဲ့ သရက္ေစ့ က်န္ခဲ့တာဟာ ကမၼသတၱိပါတဲ့။သရက္ေစ့ဟာ ခ်က္ခ်င္းထျပီး အပင္မေပါက္ႏုိင္ေသးဘဲ ေျမႀကီး မုိးဥတုနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရမွ အပင္ေပါက္ႏိုင္သလုိ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ကမၼသတၱိ ဟာလည္း ခ်က္ခ်င္း အက်ဳိးမေပးႏုိင္ေသးပါဘူး။
ေကာင္းတဲ့ ကမၼသတၱိေတြက ေယာနိေသာမန သိကာရ-ဆုိတဲ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းတဲ့အခါ၊ ကလ်ာဏ မိတၱ-ဆိုတဲ့ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ ရဟႏၲာ၊ ဆရာေကာင္း-စတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုတဲ့အခါမွ ထအက်ဳိး ေပး တာပါ။
ဒီလုိပါပဲ ... မေကာင္းတဲ့ ကမၼသတၱိေလးေတြကလည္း အေယာနိေသာမနသိကာရ အကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုး သြင္းတဲ့အခါ ပါပမိတၱ မိတ္ေဆြဆိုး မိတ္ေဆြယုတ္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုတဲ့အခါက်မွ ထအက်ဳိးေပးမွာပါ။
အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ ရိွေနတဲ့ ကမၼသတၱိေတြဟာ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ထအက်ဳိးမေပးေသးပါဘူး။ ေျခာက္လၾကာမွ အက်ဳိးေပးခ်င္ ေပးမယ္၊ ဆယ္ႏွစ္ၾကာမွ အက်ဳိးေပးခ်င္ ေပးမယ္၊ ေနာက္ဘဝက်မွပဲ အက်ဳိးေပး ခ်င္ ေပးမယ္။ ႏွစ္ဘဝေျမာက္၊ သံုးဘဝေျမာက္၊ ဆယ္ဘဝေျမာက္ က်မွလည္း အက်ဳိးေပးခ်င္ ေပးမယ္။ ေပးမွာေတာ့ ဧကန္မုခ်ပါ။
ေကာင္းတဲ့ ကမၼသတၱိပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတဲ့ ကမၼသတၱိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ ကမၼသတၱိ ေျမာက္သြားျပီ ဆိုရင္ေတာ့ ဘဝတစ္ခုမွာ ဧကန္မုခ် အက်ဳိးေပးေတာ့မွာပါ။ အက်ဳိးေပး နီးတာနဲ႔ ေဝးတာပဲ ကြာမွာပါ။
ေကာင္းတာျပဳျပီး အက်ဳိးမေပးေသးလုိ႔ ဘာမွ စိတ္အားေလ်ာ့စရာ မလုိသလုိ၊ မေကာင္းတာ ျပဳျပီး အက်ဳိး မေပးေသး ဘူး ဆုိျပီး ကံကို အထင္ေသးေနလုိ႔လည္း မရပါဘူး။
ကံဆုိတာ ျပဳျပီးသြားရင္ ကမၼသတၱိ ေျမာက္သြားတာဆုိေတာ့ ေကာင္းတဲ့ ကံအတြက္ ျပႆနာ မရိွေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ ကံအတြက္က်ေတာ့ မျပဳခင္ ေသခ်ာစဥ္းစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘဝေတြက က်င္လည္ရဦး မွာပါ။ တစ္ဘဝထဲနဲ႔ မျပီးေသးပါဘူး။ တစ္ဘဝထဲနဲ႔ ျပီးျပတ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့ေလ။
ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကံဆိုတာ လုပ္ျပီးရင္ ကမၼသတၱိကေတာ့ ေျမာက္သြားတာပါပဲ။ မလုပ္ခင္ ေသခ်ာစဥ္းစားဖုိ႔ပဲ လုိတာပါပဲေလ။
က်မ္းကိုး -
၁။ ဓမၼပဒ အ႒ကထာ (ဒု)တြဲ ဥဂၢေသနဝတၳဳ။
၂။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဓမၼေဒသနာ ေပါင္းခ်ဳပ္ အတြဲ (၁)။

Read More

"မေသခင္ျဖည့္ဆည္းရမည့္ ဘ၀အရည္အေသြးမ်ား" •••••••••••••••••••••••••••••••

 

သားေလး ဟိန္း 

 ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “မေသခင္သုတၱန္”လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ “ပုရာေဘဒသုတၱန္”မွာ မေသခင္ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ ဘ၀အရည္အေသြးေတြကို တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း ေဟာၾကားထားပါတယ္။

ျမင့္ျမတ္တဲ့လူ...သားတုိင္းနဲ႔ ျမင့္ျမတ္လုိတဲ့လူသားတုိင္း မျဖည့္မျဖစ္ ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြး၊ ဘ၀အရည္အေသြးေတြျဖစ္လုိ႔ အက်ဥ္းဆံုးခ်ဳပ္ျပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
♦ မေသခင္မွာ တဏွာကင္းေအာင္ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ လံုး၀မကင္းေတာင္ နည္းႏုိင္သမွ် နည္းရပါမယ္။ အစြန္းထြက္တဲ့ တဏွာမ်ိဳး၊ လြန္ကဲေဖာက္ျပန္တဲ့ တဏွာမ်ိဳး လံုး၀မျဖစ္ေအာင္ သတိနဲ႔ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ရပါမယ္။
♦ျပီးဆံုးခဲ့တဲ့ အတိတ္အေၾကာင္း၊ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အနာဂတ္အေၾကာင္းေတြကို မလုိအပ္ဘဲ ေတြးေတာေနျပီး စိတ္ပင္ပန္းမေနသင့္ပါဘူး။ မေသခင္ ကိုယ္တကယ္ပိုင္တဲ့ ပစၥဳပၸန္တစ္ခဏေလးမွာပဲ စိတ္ကို တည့္တည့္ခ်ထားျပီး လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။
♦မေသခင္မွာ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ " ေဒါသမီး" မေလာင္ျမိဳက္ေအာင္ တိမ္းေရွာင္ႏုိင္ရပါမယ္။ ထစ္ကနဲရွိ ေဒါသထြက္ တာမ်ိဳး၊ ကိုယ္မေက်နပ္တဲ့လူကို ရန္ျငိဳးဖြဲ႕ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔ ၾကိဳးစားတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ သူလည္း တစ္ေန႔ေသ၊ ကိုယ္လည္း တစ္ေန႔ေသမယ့္ကိစၥ၊ ဘာလုိ႔ ေဒါသထြက္ေနဦးမွာလဲ။
♦ေနရာတကာမွာ စိတ္ပူပန္တတ္တဲ့သူလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ တုိေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀ေလးကို စိတ္ပူေလာင္မူေတြနဲ႔ ဘာလုိ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းပစ္မွာလဲ။ စိတ္ေအးေအး၊ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ အရာရာကို ေယာနိေသာမနသိကာရ ထားတတ္ဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္။
♦ရွိတဲ့ဂုဏ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မရွိတဲ့ဂုဏ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကြားတတ္၀ါတတ္၊ ဂုဏ္ျပိဳင္တတ္တာမ်ိဳးလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။ ကိုယ္လုပ္တာ၊ ကိုယ္ပိုင္တာ လူတကာလွည့္ၾကြားေနရတဲ့ အရသာက ေသရင္ ကိုယ့္အတြက္ ဘာမ်ား အက်ိဳးျပဳႏုိင္မွာမုိ႔လဲ။
♦လုပ္သင့္တာ မလုပ္ခဲ့မိေလျခင္း၊ မလုပ္သင့္တာ လုပ္ခဲ့မိေလျခင္းလုိ႔ ေနာင္တရ စိတ္ပူပန္ေနတာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အသိမွန္၊ သတိမွန္ရတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး လုပ္သင့္တာလုပ္၊ မလုပ္သင့္တာ မလုပ္ဘဲေနရင္ မေသခင္ ကိုယ့္ဘ၀ဟာ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းေနပါျပီ။
♦ႏူတ္ေစာင့္စည္းသူ၊ စကားကို ဉာဏ္နဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ေျပာသူလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။ အပိုစကားေတြ၊ အက်ိဳးမဲ့စကားေတြကို စိတ္ထင္တုိင္းေလွ်ာက္ေျပာေနလုိ႔ ကိုယ့္ပါးစပ္လည္း က်က္သေရရွိမလာႏုိင္သလုိ၊ မေသခင္ ကိုယ့္ဘ၀လည္း က်က္သေရ ရွိမလာႏုိင္ပါဘူး။
♦မေသခင္ကာလေလးက တုိတုိေလးမုိ႔ စိတ္ပ်ံ႕ လြင့္ေတြးေတာျပီးလည္း အခ်ိန္မျဖဳန္းသင့္ပါဘူး။ ကုန္သြားတဲ့အခ်ိန္က ျပန္မရႏုိင္တဲ့အတြက္ လက္ထဲေရာက္လာသမွ် အခ်ိန္တုိင္းကို စိတ္တည္ျငိမ္းမူအျပည့္နဲ႔ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်တတ္ရပါမယ္။
♦ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ရွိဘ၀ကို မေက်နပ္ဘဲ မေရရာ မေသခ်ာတဲ့ အနာဂတ္ဘ၀ကို ပံုေဖာ္တပ္မက္ေနတာမ်ိဳးလည္း လံုး၀မျဖစ္ေစသင့္ပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ ထုိက္တန္လို႔ရလာတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံျပီး ေနတတ္ေအာင္ ေနရပါမယ္။ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ကို ဖန္တီးေပးလုိက္တဲ့ အတိတ္ကံရဲ႕ ျဖစ္တည္ရာ ဘ၀ေတြကိုလည္း စိတ္နာေန လို႔အပိုပါပဲ။
♦ကံ၊ ကံရဲ႕ အက်ိဳးမရွိ၊ ေရွးဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀မရွိ အစရွိတဲ့ အယူမွား မိစၦာဒိ႒ိေတြလည္း ကင္းရွင္းေနရပါမယ္။ အယူမွားရင္ အလုပ္မွားမယ္၊ အလုပ္မွားရင္ အက်ိဳးတရားလည္း မွားျပီ ပစၥဳပၸန္မွာေရာ၊ သံသရာမွာပါ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေ၀ရပါလိမ့္မယ္။
♦ကိေလသာျဖစ္မယ့္ကိစၥ၊ အကုသိုလ္ျဖစ္မယ့္ကိစၥေတြမွာ တြန္႔ဆုတ္တဲ့သူ ျဖစ္ရပါမယ္။ ကိေလသာစိတ္ မျဖစ္ရဲ၊ အကုသိုလ္အလုပ္ မလုပ္ရဲတဲ့သူဟာ သူရဲေကာင္းအစစ္ပါ။
♦ကိုယ့္ကို သူတပါးေတြ အထင္ၾကီးေအာင္ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ၾကံလူံ႕ေဆာ္တာမိ်ဳး လံုး၀မျပဳလုပ္ရပါဘူး။ အံ့ဖြယ္ထူးဆန္းေတြ လိမ္ညာဖန္တီးျပျပီး နာမည္ၾကီး၊ လာဘ္ေပါ၊ ပရိသတ္မ်ားေအာင္ လုပ္ျခင္းဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ မေသခင္ဘ၀ကို အမည္းေရာင္ဆုိးေနတာပါပဲ။
♦လူသားေတြရဲ႕ မေသခင္ဘ၀ကို အရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ေစတဲ့ မနာလုိ၀န္တုိ၊ ၀န္တုိမူ (ဣႆာ၊ မစၦရိယ) ကိုလည္း တြန္းလွန္ႏုိင္ရပါမယ္။ ကိုယ့္ထက္သာ မနာလုိတဲ့စိတ္၊ ကိုယ့္လုိျပည့္စံုမွာ ၀န္တုိတဲ့စိတ္ လႊမ္းမုိးေနတဲ့သူဟာ "မေသခင္က ပုပ္ေနတဲ့ သက္ရွိအေလာင္းေကာင္" ပါပဲ။
♦ကိုယ္အျပဳအမူၾကမ္းတမ္းသူ၊ ႏူတ္အေျပာအဆုိ ၾကမ္းတမ္းသူ၊ စိတ္ေနသေဘာထား ၾကမ္းတမ္းသူ မျဖစ္ေစရဘူး။
♦ကိုယ္က်င့္တရား မေကာင္းသူ (သီလမရွိသူ) ကို ပတ္၀န္းက်င္က ရြံရွာစက္ဆုပ္ၾကပါတယ္။ မေသခင္မွာ ပတ္၀န္းက်င္က ရြံရွာစက္ဆုပ္တဲ့ "ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္သူ" မျဖစ္ပါေစနဲ႔။
♦ ခ်စ္ခင္ေနသူအခ်င္းခ်င္း၊ အဆင္ေျပေနသူအခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားေအာင္ လူံ႕ေဆာ္သူ၊ ကုန္းတုိက္သူ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။
သူ႔ေရစက္နဲ႔သူ၊ သူ႔အေၾကာင္းဆက္နဲ႔သူ ခ်စ္ၾက၊ ခင္ၾက၊ အဆင္ေျပေနၾကတာကို မနာလုိ၀န္တုိျဖစ္ျပီး ကြဲျပားေအာင္ ကုန္းတုိက္တဲ့သူ ေလာက္ က်က္သေရယုတ္တဲ့သူ ေလာကမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။
♦မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္လို႔ ေခၚတဲ့ တံခါးေျခာက္ေပါက္ကေန အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႕၊ သေဘာတရားလို႔ေခၚတဲ့ အာရုံေျခာက္ပါးဆီကို တဏွာေလာဘ အစရွိတဲ့ ကိေလသာေရအလ်ဥ္ေတြ စီးဆင္းမသြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရပါမယ္။ ျမင္-ျမင္ကာမွ်၊ ၾကား-ၾကားကာမွ်နဲ႔ ျပီးေအာင္ သတိပ႒ာန္တရား ကို ပြားမ်ားႏုိင္ရင္ ကိေလသာေရ စီးဆင္းမူ ရပ္တန္႔သြားမွာပါ။
♦မာနလြန္ကဲျပီး ေအာက္ေျခလြတ္ ဘ၀င္ျမင့္ေနတဲ့ သူလည္း မျဖစ္ေစရပါဘူး။ မာနၾကီးတယ္ဆုိတာ အထင္ၾကီးတာပါ။ ပစၥည္း၊ ရုပ္ရည္၊ ပညာ၊ အာဏာ၊ သူမ်ားထက္သာတယ္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ “အထင္”ၾကီးေနတာပါ။ အထင္ဟာ အထင္ပါပဲ။ တကယ္မဟုတ္ပါဘူး။
♦မေသခင္မွာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဉာဏ္ပညာ ၾကီးမားသူျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားေနရပါမယ္။ ေလာကီဉာဏ္ သာမက ေလာကုတၱရာဉာဏ္ပါရမွ လူ႔ဘ၀ ျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္။
♦ဘယ္အရာမ်ိဳးကိုမဆုိ ကိုယ္ေတြ႕အသိမပါဘဲ သူတစ္ပါးအေျပာနဲ႔ ယံုတတ္တဲ့သူလည္း မျဖစ္ေစရပါဘူး။ သိသင့္သိထုိက္တာမွန္သမွ် သူတစ္ပါး အေျပာနဲ႔ ယံုတတ္တဲ့သူလည္း မျဖစ္ေစရပါဘူး။ သိသင့္သိထုိက္တာ မွန္သမွ် သူတစ္ပါးပါးစပ္မွာ လမ္းဆံုး၊ သူတစ္ပါးေျပာတာ ယံုေနရုံေလာက္နဲ႔ မျပီးဘဲ ကိုယ္တုိင္သိ၊ ကိုယ္တုိင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးပမး္အားထုတ္ရပါမယ္။
♦ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာ ကုသိုလ္ေကာင္းမူေတြ ျပဳလုပ္တဲ့အခါမွာလည္း လာဘ္ေမွ်ာ္တဲ့စိတ္နဲ႔ မျပဳလုပ္ရပါဘူး။ လူမူေရးလာဘ္ လာဘလုိ႔ေခၚတဲ့ ထင္ေပၚေက်ာ္ေစာမူ၊ စီးပြားရာထူးတုိးတက္မူ၊ သံသရာ ေကာင္းစားမူေတြကို လံုး၀မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္လုိတဲ့စိတ္၊ သတၱ၀ါအမ်ား ေကာင္းစားေစလုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ျပဳလုပ္ၾကပါမယ္။
♦အေကာင္း၊ အဆုိး ေလာကဓံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့အခါ မွာလည္း စိတ္မတက္၊ စိတ္မပ်က္ဘဲ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ ခံႏုိင္ရည္ရွိရပါမယ္။
♦သက္ရွိ သက္မဲ့တစ္ခုခုအေပၚ တပ္မက္စြဲလမ္းတဲ့ တဏွာကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဘယ္သူနဲ႔မွ ဆန္႔က်င္ဘက္ မျဖစ္ေစရပါဘူး။ တဏွာတစ္ခုခုရဲ႕ ေနာက္မွာ ဆင့္ပြားအကုသိုလ္စိတ္ေတြ၊ မေကာင္းမူ ဒုစရုိက္ေတြ တြဲပါမလာေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ျခင္းဟာ အဆင့္ျမင့္ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းတစ္ခုပါပဲ။
♦အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့လည္း ဒါ မစားရ မေနႏုိင္၊ ဒါ မေသာက္ရ မေနႏုိင္ တမ္းတမ္းစြဲ မက္ေမာမူ ကင္းရွင္းရပါမယ္။ ရသတဏွာကို ထိန္းခ်ဳပ္ေစာင့္စည္းႏုိင္ရပါမယ္။ ကိုယ္အျပဳအမူျဖစ္သမွ်၊ စိတ္အေနအထားျဖစ္သမွ်ကို အျမဲသတိကပ္ ရူမွတ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၾကံဳလာသမွ် အာရုံေကာင္းဆိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို မခ်စ္၊ မမုန္းဘဲ ဥေပကၡာျပဳ အညီအမွ် ရူႏုိင္တဲ့သူ ျဖစ္ရပါမယ္။
♦ကိုယ့္အထက္လူနဲ႔ ႏူိင္းယွဥ္တဲ့မာန၊ ကိုယ့္တန္းတူလူနဲ႔ ႏူိင္းယွဥ္တဲ့မာန၊ ကိုယ့္ေအာက္တန္းစားလူနဲ႔ ႏူိင္းယွဥ္တဲ့မာန၊ မာန သံုးမ်ိဳးလံုးလည္း ကင္းရွင္းရပါမယ္။
♦ေသျပီးရင္ အသက္ေကာင္၊ ၀ိညာဥ္ေကာင္ေလး ေနာက္ဘ၀လုိက္တယ္ဆုိတဲ့ သႆတဒိ႒ိ၊ ေသျပီးျပတ္တယ္၊
ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ ဥေစၦဒဒိ႒ိ၊ ဒီ ဒိ႒ိႏွစ္ပါးလည္း ကင္းရွင္းရပါမယ္။ ဒီ ဒိ႒ိႏွစ္ပါးရွိေနရင္ မေသခင္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္ျပီး သံသရာမွာ ေခ်ာက္က်ရပါလိမ့္မယ္။
♦ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သက္ဆက္စပ္ေနတဲ့ သားသမီးစတဲ့ သက္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အိမ္၊ ေျမစတဲ့ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳေတြကို ငါ့သား၊ ငါ့သမီး၊ ငါ့အိမ္၊ ငါ့ေျမးဆုိျပီး ငါစြဲၾကီးၾကီး၊ ငါ့ဥစၥာအစြဲၾကီးၾကီးနဲ႔ သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ စိတ္မ်ိဳး ကင္းရွင္းရပါမယ္။
♦ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိေလသာကို ေရွ႕တန္းတင္တဲ့ အလုပ္၊ ကိေလသာကို ဆရာတင္တဲ့အလုပ္မ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ သတိထားရပါမယ္။
♦ကိေလသာအရင္းမခံဘဲ အလုပ္လုပ္ေနပါရက္နဲ႔ သူတစ္ပါးတုိ႔က ကိေလသာ အရင္းခံတယ္လုိ႔ ထင္မွား စြပ္စြဲလာရင္လည္း မတုန္မလူပ္ သည္းခံႏုိင္ရပါမယ္။
♦“တစ္ေလာကလံုးမွာ ကိုယ္ပိုင္တာ ဘာမွမရွိပါလား”ဆုိတဲ့ အသိ စြဲစြဲျမဲျမဲ ရွိေနရပါမယ္။ အဲဒီအသိ စြဲစြဲျမဲျမဲရွိေနျပီဆုိရင္ ရွိခ်င္တာ မရွိလုိ႔လည္း မပူပန္ေတာ့ပါဘူး။ ရွိျပီးေတာ့ မရွိလို႔လည္း မဆူညံေတာ့ပါဘူး။
♦ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းစတဲ့ ကိေလသာကို အရင္းခံျပီး မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္တာလုပ္တဲ့ အဂတိလုိက္စားမူလည္း ကင္းရွင္းရပါမယ္။ အဂတိရဲ႕ လားရာဟာ ဒုဂၢတိပါ။
♦ေလာကမွာ လူသားေတြ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္တာလုပ္၊ လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တာမလုပ္ ျဖစ္ေနၾကတာဟာ အရင္းခံကေတာ့ ကိေလသာပါပဲ။ ကိေလသာေခါင္းပါးလာတာနဲ႔အမွ် မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္တာေတြလည္း ေရွာင္ၾကဥ္နုိင္လာပါလိမ့္မယ္။ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာေတြလည္း ေဆာင္ႏုိင္လာပါလိမ့္မယ္။
♦မလုပ္သင့္တာအားလံုး အၾကြင္းမဲ့ ေရွာင္ႏုိင္ျပီး လုပ္သင့္တာအားလံုး အၾကြင္းမဲ့ေဆာင္ႏုိင္ျပီဆုိရင္ေတာ့ ဘ၀လြတ္ေျမာက္မူကို ရပါျပီ။ ေသျခင္းတရားက အျပီးတုိင္ လြတ္ေျမာက္ပါျပီ။
ထပ္တလဲလဲ တစ္ေသတည္း ေသေနရတဲ့အျဖစ္ဆုိး၊ ဒုကၡဆုိးေတြက ထာ၀ရ လြတ္ေျမာက္ပါျပီ။ အႏူိင္းမဲ့နိဗၺာန္မွာ အၾကြင္းမဲ့ ေပ်ာ္စံႏုိင္ပါျပီ။
♦ဒါ့ေၾကာင့္ မေသခင္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြထဲမွာ အေရးအၾကီးဆံုး၊ ပဓာနအက်ဆံုးကေတာ့ ကိေလသာ ေခါင္းပါးေရးအလုပ္၊ ကိေလသာအျမစ္ျပတ္ေရးအလုပ္ပါပဲ။
[ အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)]
(မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲစာအုပ္မွ-)
Credit to U Myomyat Thu.

Read More

ထူးျခားေသာ စကားလက္ေဆာင္ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Aye Aye Khine

October 3 at 5:00pm ·

အခါတပါး၌ ျမိဳ႔တျမိဳ႔တြင္ ကုေဋၾကြယ္ ကံုလံုၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာ သူေဌးႀကီးတဦးရွိ၏။ တေန႔ေသာအခါ ထိုသူေ႒းႀကီး ေနေသာျမိဳ႔သို႔ ရေသ့တပါးၾကြလာသည္။ ရတနာသံုးပါး ရိုေသဆည္းကပ္သူ သူေ႒းႀကီးသည္ ထိုသတင္းကိုၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္း ရေသ့ဆရာႀကီးအား မိမိေနအိမ္သို႔ ပင့္ဖိတ္ျပီး ဆြမ္းကပ္သည္။ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျပီး၍ ရေသ့ႀကီး ျပန္ၾကြမည္အျပဳတြင္ ကုန္သည္သူေ႒းႀကီးက ရေသ့ႀကီးအား

အရွင္ရေသ့၊ ျပန္မၾကြမီ တပည့္ေတာ္အား တန္ဖိုးရွိေသာ အဆံုးအမၾသ၀ါဒ စကားေလးမ်ား ေျပာၾကားေတာ္မူပါ-ဟု ပန္ၾကားသည္။
ရေသ့ႀကီးက-သူေ႒းမင္း၊ ေနာက္တပတ္ ဒီလိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္က္ုိ ေစာင့္ပါ၊ ထိုအခါ သင္လိုခ်င္ေသာ တရားအဆံုးအမစကားကို ကၽြႏ္ုပ္ျမြက္ၾကားမည္။ ယခုေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ ခရီးဆက္ရန္ တာ၀န္ရွိ၍ ခြင့္ျပဳေပဦးေလာ့-ဟု ဆိုကာ ၾကြသြားေလသည္။
ထိုေန႔မွစ၍ သူေ႒းႀကီးလည္း ရေသ့ႀကီး မွာၾကားသည့္ရက္ကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္၍ ေစာင့္၏၊ တပတ္ၾကာေသာ္ ရေသ့ႀကီးသည္ သူေ႒းႀကီးအိမ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္လာသည္၊ သူေ႒းႀကီးလည္း ေကာင္းမြန္ေသာ ခ်ိဳခ်ဥ္ခဲဘြယ္ ေဘာဇဥ္မ်ား ေလာင္းလွဴရန္ အထူးစီစဥ္ထားသည္။
ရေသ့ႀကီးၾကြလာေသာ္ ဆြမ္းေလာင္းရန္ သပိတ္ကို ဖြင့္လိုက္၏၊ ထိုအခါ ရေသ့ႀကီး၏ သပိတ္ထဲတြင္ ႏြားေခ်းေျခာက္မ်ား၊ အမႈိက္သရိုက္မ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြး ညစ္ေပေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ သူေ႒းႀကီးက ရြံရွာလ်က္-
ရွင္ရေသ့၊ သပိတ္ထဲမွာ အမႈိက္သရိုက္နဲ႔ အညစ္အေၾကးမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနလို႔ပါလား-ဟု ဆို၏။
ထိုအခါ ရေသ့ဆရာႀကီးက-သူေ႒းႀကီး၊ သင့္ရဲ႔ ဆႏၵအရ ေလာင္းလွဴစရာရွိတာကိုသာ ေလာင္းလွဴပါ၊ က်န္သည့္အေရးအတြက္ သင္မွာ တာ၀န္မပိုသင့္ပါ-ဟု ဆို၏။
သူေ႒းႀကီးက အို-ဒီလိုအညစ္အေၾကးေတြနဲ႔ ျပည့္နက္ေနတဲ့ သပိတ္ထဲကို တပည့္ေတာ္ အလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ ဆြမ္းခဲဘြယ္ေတြ ေလာင္းလွဴလိုက္လွ်င္ အညစ္အေၾကးေတြ ျဖစ္သြားမွာေပါ့၊ အရွင္ဘုရား သပိတ္ေတာ္ကို ေဆးေၾကာသုတ္သင္ျပီးမွ တပည့္ေတာ္ရဲ႔ ဆြမ္းခဲဘြယ္ကို ေလာင္းလွဴပါရေစ-ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ရေသ့ဆရာႀကီး၏ သပိတ္ကို ေရျဖင့္စင္ၾကယ္စြာ ေဆးျပီး ဆြမ္းခဲဘြယ္ ခ်ိဳခ်ဥ္မ်ားကို ေလာင္းလွဴလိုက္သည္။
သူေ႒းႀကီး ဆြမ္းေလာင္းလွဴျပီးေသာအခါ ရေသ့သည္ သူ၏သပိတ္ကိုပိုက္ကာ ၾကြသြားမည္ျပဳ၏။ သူေ႒းႀကီးက အရွင္ရေသ့ႀကီး၊ ဟိုတခါက ဆိုခဲ့ေသာစကားကို ေမ့ေလ်ာ့ေနျပီ ထင္ပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္ကို အဆံုးအမစကား ေျပာမယ္ဆိုလို႔ တပည့္ေတာ္ေစာင့္ေနတာ တပတ္တိတိ ရွိေနပါျပီ-ဟု ဆို၏။
ေၾသာ္-ဒါမ်ားလား၊ သင့္ကို ကၽြႏ္ုပ္ေပးခဲ့တဲ့ စကား အဆံုးအမလက္ေဆာင္ မရေသးဘူးလား၊ ကၽြႏ္ုပ္ သင္လိုခ်င္တဲ့ အဆံုးအမ စကားလက္ေဆာင္ကို မၾကာေသးခင္ေသာအခ်ိန္ကပဲ ေပးခဲ့ျပီးပါျပီ၊ အသင္ သတိမမူ၍ ဂူမျမင္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႔ သပိတ္မွာ အညစ္အေၾကး အမႈိက္သရိုက္ေတြရွိလို႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဆြမ္းခဲဘြယ္မ်ားကို သင္မေလာင္းခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။ ဒီလိုပဲ သင့္ရဲ႔အတြင္းစိတ္မွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မာန္မာနေတြ ျပည့္လွ်ံေနတယ္၊ ဒါေတြကို အရင္ စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္ပါ၊ ဒါမွ သင္-ေကာင္းက်ိဳးေတြ ရလိမ့္မယ္။
ဤသို႔ဆိုကာ ရေသ့ႀကီး ထြက္ခြါသြားပါေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ သူေ႒းႀကီးသည္ ရေသ့ႀကီး၏ အဆံုးအမကို ေကာင္းစြာနားလည္သေဘာေပါက္သြားသည္၊ ရေသ့ႀကီးအား မ်ားစြာ ၾကည္ညိဳေလးစားသြားေလသည္။
ျပန္လည္မၽွေဝပါသည္

Read More

မိတ္ေဆြေကာင္း၏ တန္ဖုိး *******************

 
 အညတရ ဘိကၡဳ

October 2 at 10:38am  

 

 ဗာရာဏသီျပည္၌
ျဗဟၼဒတ္မင္းၾကီးစုိးစံစဥ္္ ဘုရားေလာင္းသည္ သူေဌးသားျဖစ္ေနသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သူအပါအ၀င္ သူေဌးသား ေလးေယာက္တုိ႔ ့သည္ ျမိဳ ့အျပင္ဘက္မွ လမ္းဆုံတစ္ေနရာ၌ ၀ုိင္းဖြဲ ့ကာ စကားေျပာဆိုေနၾကစဥ္ မုဆုိးတစ္ေယာက္ ေမာင္းႏွင္လာေသာ အမဲသား လွည္းတစ္စီးသည္ သူတို ့အနီးသုိ ့ ေရာက္လာသည္။

ပထမဆုံး သူေဌးသားတစ္ေယာက္က ဟယ္မုဆိုး ငါ့အား အမဲသားတစ္တုံးေပးပါဟု ေတာင္းလုိက္သည္။ မုဆုိးက မိတ္ေဆြ ေတာင္းရမ္းသူသည္ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားကို ဆိုတတ္ရသည္။ သင့္စကားသည္ အသားမပါ။ အေျမွးတုံးႏွင့္သာ တူေပသည္ဟု ဆိုျပီးလ်ွင္ အသားမပါေသာ အေျမွးတုံးတစ္တုံးကို ေပးသည္။
ဒုတိယတစ္ေယာက္က အစ္ကုိၾကီး ငါ့အား အမဲသားတစ္တုံးပါးပါဟု ေတာင္းျပန္ရာ ထုိသူူအား ကုိယ္သား တစ္တုံးေပးသည္။
တတိယတစ္ေယာက္က အဘ ငါ့အားလည္း အမဲသားတစ္တုံး ေပးပါဟု ေတာင္းျပန္ရာ ႏွလုံးသားအပါအ၀င္ အသားေကာင္းမ်ားကို ေပးလိုက္သည္။
ေနာက္ဆုံး သူေဌးသားကမူ မိတ္ေဆြ ငါ့အားလည္း အမဲသားတစ္တုံး ေပးခဲ့ပါဟု ေတာင္းေသာအခါ၌ကား မုဆိုးသည္ လွည္းေပၚပါေသာ အမဲသားအားလုံးကို ေပးအပ္ရုံမ်ွမက အိမ္အေရာက္ လိုက္ပို ့ေပးသည္။ ထုိသူေဌးသားသည္ မုဆိုးႏွင့္ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာ ျဖစ္သြားျပိးေနာက္ မုဆိုးအား မုဆိုးလုပ္ငန္းကို စြန္ ့ေစကာ ရင္းႏွီးစားေသာက္ရန္ ေငြေၾကားမ်ား ထုတ္ေပးသည္။ ထုိမ်ွမက မုဆိုးမိသားစုမ်ားကိုလည္း မိမိအိမ္သုိ ့ ေခၚယူထားသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြေကာင္း၏ တန္ဖုိးသည္ အတိုင္းမသိထုိက္တန္၏။
ျမတ္ဗုဒၶက ပဌမမိတၱသုတ္ေတာ္တြင္ မိတ္ေဆြေကာင္း အဂၤါ(၇)ပါး ေဟာၾကားထားခဲ့၏။
၁။ ေပးႏုိင္ခဲေသာ အရာကို ေပးျခင္း။
၂။ ျပဳႏုိင္ခဲေသာ အမႈကို ျပဳျခင္း။
၃။ သည္းခံႏုိင္ခဲေသာ အရာကို သည္းခံျခင္း။
၄။ မိမိ၏ လ်ွိဳ ့၀ွက္အပ္ေသာ အရာကို အေဆြခင္ပြန္းအား ထင္စြာျပဳျခင္း။
၅။ အေဆြခင္ပြန္း၏ လ်ွိဳ ့၀ွက္အပ္ေသာ အရာကို လ်ွိဳ ့၀ွက္ျခင္း။
၆။ ေဘးရန္တို ့ေၾကာင့္ မစြန္ ့ပစ္ျခင္း။
၇။ ပစၥည္းဥစၥာ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ မထီမဲ့ျမင္ မျပဳျခင္း။
အားလုံးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္းတုိ ့သည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကို ယုံၾကည့္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္၊ သဒၶါတရားရိွေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ သီလရိွေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ေလာကီေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ ဗဟုသုတရိွေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ စြန္ ့ၾကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းေလ့ရိွ၍ စာဂတရားႏွင့္ ျပည္စုံေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ေလာကီေလာကုတၱရာနွစ္ျဖာေသာ အမွားနွင့္ အမွန္၊ ကုသုိလ္တရားနွင့္ အကုသိုလ္တရားကိုခြဲျခားေ၀ဖန္ႏုိင္ေသာ ပညာရိွေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ အရွက္အေၾကာက္ရိွေသာ မိတ္ေဆြေကာင္းတို ့ႏွင့္ ဘ၀ဆုံးတုိင္ ေပါင္းသင္းႏုိင္၍ မိသားစုအက်ိဳး၊ ဘာသာ၊သာသနာ့အက်ိဳးထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။

 

 

 

 

Read More

ဗုဒၶဘာသာ (၅)မ်ိဳးအေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ ********************************

 
 ဉာဏေရာင္ျခည္ အရွင္ဉာဏာဝုဓ

August 17 ·

ယေန႔ေခတ္လူေတြဟာ ဘာသာအသိတရား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေခါင္းပါးလာျပီ။ ဘုရားေတာင္မွ ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ဦးခ်ရေကာင္းမွန္း မသိႀကေတာ႔ပါဘူး။

ဒီလိုအေျခအေနေတြကိုသိလို႔ ျမတ္စြာဘုရားက “ေနာင္္အနာဂတ္မွာ ဗုဒၶဘာသာ (၅)မ်ိဳး ကြဲျပားလိမ့္မယ္”ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီ ဗုဒၶဘာသာ(၅)မ်ိဳးကေတာ့
(၁) ကုလ ဗုဒၶဘာသာ
(၂) လာဘ ဗုဒၶဘာသာ
(၃) ဘယ ဗုဒၶဘာသာ
(၄) သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ
(၅) ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ
(၁)ကုလ ဗုဒၶဘာသာ
ကုလ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရိုးရာဗုဒၶဘာသာ ကိုေျပာတာပါ။ အေမအေဖက ဗုဒၶဘာသာမို႔ သားသမီးက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာ ရတာပါ။ မိဘက ခရစ္ယာန္ဆိုရင္ သားသမီးကလည္း ခရစ္ယာန္။ဒါကို မိရိုးဖလာ ကုလဗုဒၶဘာသာေပါ့။
မိဘကဗုဒၶဘာသာမို႔သာ သားသမီးက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာရတာ ဘုရားရွင္ဘာလို႔ပြင့္မွန္းမသိ။ ဘုရားဘာတရား ေဟာမွန္း လည္းမသိ။ ကိုးကြယ္ ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ရမွန္း လည္းမသိ။ တရားေတာ္ကို ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ရမွန္းမသိ။
ဘုရားကိိိုဦးခ်တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဦးခ်မွန္းမသိ။ဘာေႀကာင့္ဒီေလာက္ ရုိရိုေသေသနဲ႔ အေလးျပဳေနမွန္းကို မသိတာ။ လုပ္ေတာ့လုပ္ ေနတာပဲ အသိပညာ ဘာမွမပါတာ။ကုလ ဗုဒၶဘာသာပါ။
(၂)လာဘ ဗုဒၶဘာသာ
လာဘ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ လာဘ္လာဘလိုလို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာာသာကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒီဘဝ စီးပြားေရးေလးတက္မလားဆိုျပီးမွ ဘုရားကိုးကြယ္တာမွာေရြးျပီးကိုးကြယ္တယ္။ ဒီဘုရား ကိုးကြယ္ရင္ေတာ့ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားတယ္ ဟိုဘုရား ကိုးကြယ္ရင္ေတာ့ စီးပြားေရးတက္တယ္ဆိုျပီး ေရြးကိုးကြယ္တာ လာဘ ဗုဒၶဘာသာပါ။ဘုရားကိုးကြယ္မွ လာဘ္ေပါမ်ား မယ္ဆိုရင္ ဘုရားမကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ေတြ ဘာလို႔ လာဘ္ရႊင္ေနလဲ။
အဓိက စီးပြားေရးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘုရားေႀကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ ကံ၊ဥာဏ္၊ဝီရိယ သတၱိေႀကာင့္ပါ။ အိမ္ျခံ ဝယ္မယ္။ ေရာင္းမယ္။ အိမ္ေနရာေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ရက္ရာဇာ ျပႆဒါး ေရြးေနတာေတြ။
ဘုရား ေက်ာင္းေဆာင္ ေပၚမွာ ဘုိးေတာ္ ဘြားေတာ္ပံုေတြ တင္ထားတာေတြ။ကိုႀကီးေက်ာ္ ၊ မႏွဲေလး အစရွိတဲ့ နတ္ေတြ ကုိးကြယ္တာေတြ။ ေဗဒင္ ယံုႀကည္ျပီး ယႀတာေတြ ေခ်လိုက္ႀက စတဲ့ လာဘ္လာဘ လိုခ်င္လို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာမ်ားကို လာဘဗုဒၶဘာသာလို႔ ေခၚပါတယ္။
(၃)ဘယ ဗုဒၶဘာသာ
ဘယ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ေဘးကိုေႀကာက္္္္္္လို႔ ကိုးကြယ္တာကိုေခၚပါတယ္။အႏၱရာယ္ကင္းဖို႔၊ ေဘးရွင္းဖို႔၊အသက္ရွည္ဖို႔၊ က်န္းမာဖို႔၊ဒီလိုအေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ဘုရား ကိုးကြယ္တာကို ဘယဗုဒၶဘာသာဟုေခၚပါသည္။
ဒီဘုရား ကိုးကြယ္မွ အသက္ရွည္ မယ္ဆိုရင္ ဘုရားမကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ အစၥလာမ္ေတြ အသက္ရာေက်ာ္
ရွည္ေနႀကတာ ဘာလို႔ပါလဲ။ ဘာမွမသိဘဲ ရမ္းကိုးကြယ္္္္္္တာ ကုလ ဗုဒၶဘာသာ၊ လာဘ္လာဘ လိုခ်င္လို႔ကိုးကြယ္တာ လာဘဗုဒၶဘာသာ။ ေဘးေႀကာက္ျပီး အကုိးအကြယ္ မွားေနတာ ဘယ ဗုဒၶဘာသာ။
ဒီ ကုလ၊လာဘ၊ဘယ ဗုဒၶဘာသာ(၃)မ်ိဳးကို အနိမ့္တန္းစားဗုဒၶဘာသာဟုေခၚပါသည္။
ခႏၶာမွာ အသိ၊ဘာသာေရးအသိ ဓာတ္ခံနည္းေတာ့ လိမ္စားေနတဲ့သူေတြက လိမ္လို႔ေကာင္း ေနပါတယ္။ဘုရားလည္းကိုးကြယ္ရေသး၊တရား
လည္းကိုးကြယ္ရေသး၊ ဆြမ္းဦးကိုလည္း ေလာင္းလွဴရေသး၊ သာသနာေတာ္ကိုလည္း ပစၥည္းေလးပါး နဲ့ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ဆက္ကပ္ရေသး။
ဘာအတြက္ ဒါေတြ လုပ္ေနရတာလည္း ဘာအတြက္ သာသနာကိုခ်ီးေျမွာက္ေနတာလည္း
ဘာအတြက္ ေက်ာင္းေဆာက္ေနတာလည္း။ စဥ္းစားပါ။ေဝဖန္ပါ။သံုးသပ္ပါ။
(၄)သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ
သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ သဒၶါတရားကို အရင္းခံပါတယ္။သဒၶါတရားဆိုတာ
ယံုႀကည္ခ်က္္္္္္္ပါ။ဘုရား၊တရား၊သံဃာကို တကယ္သက္ဝင္္္္ယံုႀကည္တာကို ေခၚပါတယ္။
ယံုႀကည္တဲ့ေနရာမွာလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ယံုႀကည္တဲ့ သမၼာသဒၶါ နဲ႔ မွားမွားယြင္းယြင္း ယံုႀကည္တဲ့ မိစၦာသဒၶါဆိုျပီး (၂)မ်ိဳးရွိပါတယ္။
သမၼာသဒၶါ
မွန္မွန္ကန္ကန္ ယံုႀကည္ခ်က္ ဆိုတာ သစၥာတရား သိေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုုရားဟာ ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကို သူသိသကဲ့သုိ႔ ေမတၱာ ဂရုဏာေတာ္အျပည့္နဲ႔ သစၥာေလးခ်က္ နက္ကိုေဟာႀကားေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။
ဒီတရားေတာ္ အနက္ ေတြကိုပိုင္ပိုင္္ႏုိင္ႏုိင္သိေတာ္မူသြားႀကတဲ့ အရိယာသူေတာ္စင္ႀကီးေတြဟာ နိဗၺာန္ဝင္စံသြားႀကပါတယ္။ နိဗၺာန္ဆိုတာ အို ၊ေသ၊ နာ လြတ္ရာပါ။အေသလြတ္ရာ ျပတတ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားအား ကိုးကြယ္ပါ၏ ဆိုတဲ့ ယံုႀကည္ခ်က္ဟာ မွန္ကန္ေသာယံုႀကည္ခ်က္။
တရားေတာ္ကို ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ရသလဲ
ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္ကို ႀကိဳစားအားထုတ္လိုက္လို႔ တရားလမ္းေႀကာင္းအတိုင္းသာ ေလွ်ာက္သြားႏုိင္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါမည္။ ထိုအေသလြတ္ရာ ပို႔ေဆာင္တာ တရားက ပို႔ ေဆာင္တာပါ။ ပုဂၢိဳလ္က ပို႔ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘူး။
ထိုတရားေတြ မကြယ္မေပ်ာက္ေသးတာ ဘယ္သူ႔ေက်းဇူးပါလဲ ဆိုရင္ သံဃာေတြရဲ့ ေက်ဇူးပါ။ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူေသာ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ သုတ္ဝိနည္း အဘိဓမၼာတရားေတြ သံဃာေတာ္ေတြက ေဆာင္ထားတာပါ။
ပိဋကသံုးပုံကိုသံဃာေတာ္ေတြကေစာင့္ရွာက္ထားတာပါ။ သံဃာေတာ္ကို ယံုႀကည္မႈ။ဒါေတြက ရတနာျမတ္သံုးပါးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ယံုႀကည္တဲ့ သမၼာသဒၶါယံုႀကည္မႈ။
မိစၦာသဒၶါ
ယံုႀကည္မႈကလာဘ္လာဘေပါတယ္။ အႏၱရာယ္ကင္းတယ္ဆိုျပီး ကိုးကြယ္ယံုႀကည္ေနတာ မိစၦာသဒၶါ။ လာဘ္လာဘ ေပါတယ္ဆိုတဲ့ လာဘ ဗုဒၶဘာသာယံုႀကည္ခ်က္၊အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ဆိုျပီး ဘယဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ ယံုႀကည္ခ်က္၊ ဗုဒၶရဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ဘာမွနားမလည္ဘဲ သူမ်ားဦးတုိက္လို႔သာ ရမ္းဦးတိုက္ရတဲ့ ကုလ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ ယံုႀကည္မႈ ဒါေတြဟာ မိစၦာသဒၶါေတြပါ။
အေသလြတ္ရာလမ္းကို ျပတတ္လို႔ ၊ အေသလြတ္ရာ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္လို႔၊ အေသလြတ္ရာ တရားကိုေဆာင္ထားႏုိင္လုိ႔ ရတနာ သံုးပါးကို ကုိးကြယ္ပါ၏ ဆိုတဲ့ သမၼာသဒၶါ။
အႏွစ္သာရမရွိတာကို မရွိဘူးလို႔ သိပါတယ္။ အႏွစ္သာရ ရွိတာကိုု ရွိတယ္လို႔သိပါ တယ္။ မွားတာကို မွားတယ္လို႔ သိတယ္။ မွန္တာကို မွန္တယ္လို႔သိတယ္။ သိတဲ့ အျပင္၊ အမွားလမ္းကို ေရွာင္၊ အမွန္လမ္းကို ေဆာင္တာသည္ သမၼာသဒၶါ ရွိတဲ့ သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာပါ။
(၅)ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ
သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ပညာဓိက ဟုေခၚသည္။ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဟာ တရားေတာ္ကို ယံုႀကည္တယ္။ တရားေတာ္ကို ဘယ္လိုယံုႀကည္ တာလည္းဆိုေတာ့ ရမ္းယံုႀကည္တာမဟုတ္ဘဲ ခႏၶာအသိနဲ့ အေသအခ်ာသိျပီး ယံုတယ္။ထိုသို႔ သိတာကို ပညာ ဟုေခၚပါသည္။
သစၥာေလးပါးကို အေသအခ်ာ ပညာနဲ႔သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြကို သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာ ခႏၶာက ျမင္တာလား ပညာကျမင္တာလားဆိုေတာ့ ပညာကျမင္တာပါ။ပညာဓိကဗုဒၶဘာသာပါ။
ဘုရားက မင္းတုိ႔ခႏၶာထဲမွာ ျဖစ္္တာနဲ့ ပ်က္္တာပဲ ရွိတာလို႔ေဟာခဲ့ပါတယ္။ဒါကို
ကိုယ္တိုင္ သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိျပီး က်င့္ႀကည့္ လိုက္ေတာ့ ျမင္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတာ့ ယံုႀကည္လာတယ္။ယံုႀကည္ေတာ့သဒၶါ၊ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာက ပညာ။
ထိုေႀကာင့္ သဒၶါနဲ႔ပညာ သြားျပီး တြဲေနပါတယ္။သဒၶါနဲ႔ ပညာဟာ တြဲလ်က္ပါတဲ့။
သဒၶါတရား မွန္မွန္ကန္ကန္ နဲ႔သာ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ အပါယ္ေလးပါးမွ လြတ္ေျမာက္္္ႏိုင္၏။
တို႔မွာ အပါယ္မ်ိဳးေစ့ေတြ၊အပါယ္က် ေႀကာင္းကံေတြ လုပ္ထာတာရွိတယ္။ဒါေတြကို ဘယ္သူမွ ဝင္တားလို႔ မရပါဘူး။
သူ႕ကိုတားခ်င္ရင္၊ သူ႕ကိုအက်ိဳးမေပးေစခ်င္ရင္ ဘာနဲ့ျဖတ္ရမလဲ ဆိုေတာ့ ဥာဏ္နဲ႔
ျဖတ္ရမယ္။ဥာဏ္နဲ႔ ျဖတ္လိုက္လို႔ ျဖစ္ပ်က္မဂ္ဆိုက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ သဒၶါလည္းပါတယ္၊ ပညာလည္းပါတယ္။ ဒါသည္ သဒၶါဓိက ႏွင့္ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။
သဒၶါဓိက ႏွင့္ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဟာ အထက္္္္္တန္း ဗုဒၶဘာသာပါ။ သဒၶါႏွင့္ ပညာ balance (ဟန္ခ်က္ညီ)ဖို႕လည္း လုိပါတယ္၊
သဒၶါလြန္ကဲ ပညာနည္းျပန္ရင္ (ႏွလုံးလွ လူမုိက္ၾကီး)သူေတာ္ေကာင္းလူအၾကီးျဖစ္
သြားပါတယ္၊
ဆင္ျခင္တုံတရားနည္းပါးသူေတြက (superstitious rites, scarified, prayer,) အက်ိဳးမရွိတဲ့ေနရာေနမွာ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြ ကို အသုံးခ်ေနၾကပါတယ္။
သဒၶါနည္းျပီး ပညာကဲေနျပန္ရင္လဲ ပညာရွိလူမိုက္ၾကီး ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ဘယ္အရာမဆုိ အစြန္းမေရာက္ေစဖို႕ပါဘဲ။
________________________________________

Read More

သဘာဝတရား

 

Q:; ေလာကမွာ..
ဘာသာယုံျကည္သူေတြ မ်ားလာရင္
ျငိမ္းခ်မ္းလာနိုင္မလားဘုရား???
*ေကာင္းမႈ႔/ မေကာင္းမႈ႔ေတြကို
ဘာသာေရးလုပ္တ့ဲလူတုိင္းဟာ..
ေဆာင္နိုင္/ ေရွာင္နိုင္ျကပါသလား
ဘုရား???

A:; ဘာသာေရး'ဆိုတာ..
ကိုယ့္မ်ိဳးရိုး..
မိဘ,ေဆြမ်ိဳး..
ပတ္ဝန္းက်င္..
'အသိုင္းအဝိုင္း'ေတြအလိုက္!
ကြဲျပားေနတတ္ျကပါတယ္။
'ဘာသာယုံႀကည္မႈ႔' အစြဲေတြ..
ကြဲျပားျကတာနဲ႔..
လုပ္ေဆာင္ျကတ့ဲ,
'ကံအလုပ္' ေတြဟာလည္း..
*ကြဲသြားျကတာပါပဲ။
'သူ႔!ယုံျကည္ခ်က္'
'ကိုယ့္! ယုံျကည္ခ်က္'
'သူ႔! အစြဲ'
'ကိုယ့္! အစြဲ'
သူနုိင္! ငါနိုင္!
'အင္အားျပိဳင္လာ..'
တတ္ျကတာေျကာင့္!
*ဘာသာယုံျကည္သူေတြ,
မ်ားလာတိုင္း..
'ျငိမ္းခ်မ္း ေအးခ်မ္းမႈ႔' ေတြကို..
မရနိုင္ျကပါဘူး။
"ကိုယ္ခ်င္းစာမ်ွတ"တတ္တ့ဲ..
*စိတ္ဓာတ္*ရွိသူေတြ..
'မ်ားျပား'လာနိုင္ျကပါမွသာ..
"ျငိမ္းခ်မ္း ေအးခ်မ္းမႈ႔" ေတြက္ို!
ရလာနိုင္ျကမွာပါ။
*မ်ွတမႈ႔ေတြရွိပါမွ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ႔"ေတြ,
ရွိလာနိုင္ျကမွာပါ။
'ဘာသာေရးတိုင္း' မွာ..
ေကာင္းမႈ႔/ မေကာင္းမႈ႔ေတြဟာ..
'မတူညီ" နိုင္ျကပါဘူး။
သူ႔ဘာသာ..
သူ႔!ယုံျကည္မႈ႔အစြဲနဲ႔ သူကေတာ့၊
'အမွန္' ျဖစ္ေနတတ္ျကတာေျကာင့္!
သူ႔ ရႈ႕ေထာင့္!
ကိုယ့္ ရႈ႕ေထာင့္!
'ကြဲျပား'ေနျကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္ဟာက 'မွန္တယ္'။
ဘယ္ဟာကေတာ့..
'မွားေနတယ္'လို႔!
ေျပာဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။
'သမုတိသစၥာ'
ေလာကအမွန္တရားေတြ..
ဆိုတာဟာ!
'အဓိပၸါယ္ေဖာ္..'
'ပညတ္'သတ္မွတ္ခ်က္ေတြရဲ႕၊
အေပၚမွာသာ..
တည္မွီထားတတ္ျကတာေျကာင့္၊
'အင္အား' မ်ားသြားခ့ဲရင္၊
'အမွန္'
ျဖစ္သြားတတ္ျကပါတယ္။
ဥပမာ!
*ျမန္မာနိုင္ငံမွာဆို..
ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဟာ!
'အမွန္ဆုံး'ျဖစ္သလို..
*အိႏၵိယနိုင္ငံမွာဆို..
ဟိႏၵဴဘာသာကသာ!
'အမွန္ဆုံး'ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
*ဥေရာပမွာဆို..
ခရစ္ယာန္ဘာသာ
အယူဝါဒဟာ!
'အမွန္ဆုံး'ျဖစ္ေနသလို..
*အေရွ႔အလယ္ပိုင္ကို
ေရာက္သြားရင္!
အစၥလာမ္ဘာသာ..
အယူဝါဒဟာ..
'အမွန္ဆုံး' ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။
'ေရ'မ်ားေနရင္..'ေရ'န္ိုင္မယ္။
'မီး'ေတြမ်ားရင္ေတာ့ 'မီး'ေတြကပဲ,
အနိုင္ရသြားျကပါလိမ့္မယ္။
ဒါ့ေျကာင့္!
'ဘာသာေရး'လုုပ္ျကတ့ဲ သူတိုင္း..
'ေကာင္းတာ'ေတြလုပ္ေနျကတယ္လို႔!
ေျပာလို႔ မရသလို...
'မေကာင္းတာ'ေတြကို..
'ေရွာင္' ေနျကျပီလို႔လည္း..
ျကိမ္းေသ ဧဝ!
ေျပာလို႔မရနိုင္ပါဘူး။
*ကိုယ့္ဘာသာနဲ႔ ကိုယ္ကေတာ့!
'အေကာင္းဆုံး'ပဲလို႔!
ျမင္ေနျကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
*ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္!
*ဘယ္လို ဘာသာတရားကိုပဲ,
'ကိုးကြယ္ယုံျကည္..'
ယူစြဲထားျကသည္ပဲ,
ျဖစ္ပါေစ..
လူမ်ိဳးတိုင္း!
'ဘာသာတရားတိုင္း' ဟာ…
'အဓိက' အေနနဲ႔ကေတာ့!
ကိုယ့္ရဲ႕ျကံေျပာလုပ္သမ်ွ..
တစ္ပါးသူေတြကို
*မထိခိုက္၊
*မနစ္နာ၊
*မပ်က္စီးေစျကရေအာင္…
*သူ႔ဖက္ ကိုယ့္ဖက္၊
*မ်ွတစြာ
ျကံေျပာလုပ္လာတတ္ျကရေအာင္…
*ကိုယ္ယူလိုက္တဲ႔,
အက်ိဳးတရားေတြနဲ႔၊
မ်ွတတ့ဲ..
ဝန္ေဆာင္မႈ႔ေတြက္ို၊
ေစတနာေကာင္းနဲ႔!
ျပန္လုပ္..
ေပးလာတတ္ျကရေအာင္..
*'ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္' မပါပဲ,
"စႊန္႔လႊတ္ေပးလႈ"
လာတတ္ျကရေအာင္..
*'ကိုယ္ခ်င္းစာ'စိတ္ထားျပီး..
"သီးခံေစာင့္ထိန္း"
ေပးလာတတ္ျကရေအာင္..
*'သတိထားဆင္ျခင္တတ္တ့ဲ..'
စိတ္ေတြနဲ႔!
"ပြားမ်ားေလ့က်င့္.."
ေပးလာတတ္ျကရေအာင္..
*'ကိုယ့္ရင္ထဲ စိတ္ထဲအထိ..'
'ယုံျကည္ခ်က္' ေတြ..
'ျပည့္ဝ'သြားျကရေအာင္..
ခေလးငယ္ဘဝေတထဲက၊
"ခဏခဏ ထပ္ခါထပ္ခါ"
ေလ့က်င့္အားထုတ္
ေပးလာနိုင္ျကပါမွသာ..
"မေကာင္းမႈ႔ကို 'ေရွာင္'၍၊
ေကာင္းမႈ႔ကို..
'ေဆာင္'လာနိုင္ျကသူေတြ..
မ်ားျပားလာနိုင္ျကမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုစိတ္ထား 'ဥပါဒါန္'ရွိတ့ဲလူေတြ..
မ်ားျပားလာျကတ့ဲ,
အိမ္ေတြ..
ဒီလို!
အိမ္ေတြမ်ားလာျကတ့ဲ,
လမ္းေတြ..
ဒီလို!
လမ္းေတြမ်ားလာျကတ့ဲ,
ရပ္ကြက္ေတြ..
ဒီလို!
ရပ္ကြက္ေတြမ်ားလာျကတ့ဲ,
ျမိဳ႕ေတြ..
တိုင္းေတြ..
နိုင္ငံေတြ..
'ကမာၻျကီး'ေတြမွသာလ်ွင္..
အမွန္စင္စစ္!
"ျငိမ္းခ်မ္း ေအးခ်မ္း"
တည္ျငိမ္မႈ႔တို႔!
ရွိလာနိုင္ျကမွာပဲ,
ျဖစ္ပါတယ္။ ။
*အသင္လူသားည့ံမည္ေလာ???
မွ/
ေရႊထီး(သဘာဝသစၥာ)

Read More

ကြတ္ကီးသူခိုးမ *************

     




 ေလဆိပ္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ေလယာဥ္ေစာင့္ ေနသည္။ သူမ စီးရမည့္ ေလယာဥ္က နာရီ ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ေစာင့္ရ ဦးမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ေလဆိပ္တြင္း စာအုပ္ဆိုင္မွာ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ဝင္ရွာသည္။ ျပီးေနာက္ ကြတ္ကီး တစ္ထုပ္ ဝယ္ကာ ဧည့္ခန္းမ တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေစာင့္ ေနလိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ သူမသည္ စာအုပ္ကို သဲသဲမဲမဲ ဖတ္ေနရင္းက တစ္စံုတစ္ခုကို သတိထား မိလာသည္။
ၾကည့္စမ္း။ သူမ နံေဘးမွ သတင္းစာဖတ္ေနတဲ့ လူ...။ ဒီလူ အတင္႔ရဲ လွခ်ည္လား။
သူတို႔ နွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ရွိေနတဲ့ ကြတ္ကီး ထုပ္ထဲက ကြပ္ကီး ေတြ တစ္ခုလား နွစ္ခုလား ႏႈိက္ယူ သည္။ ေျပာမေနခ်င္သည္နွင့္ သည္ကိစၥကို မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ ေနလိုက္သည္။
အမ်ိဳးသမီး ကြတ္ကီးကို ျမံဳ႕ရင္း စာဆက္ဖတ္သည္။ မၾကာခဏ နာရီကို လည္း ၾကည့္ရသည္။ အတင္႔ ရဲ လွသည့္ ကြတ္ကီး သူခိုးေၾကာင့္ သူ႕အထုပ္ ထဲရွိ မုန္႔က ေလ်ာ့သထက္ ေလ်ာ့လာသည္။ နာရီ စက္ တခ်က္ခ်က္ျဖင့္ ေရြ႕သည္နွင္႔အမွ် သူ႕စိတ္ကလည္း တိုသထက္ တိုလာသည္။
"အင္း ငါ့လို သိပ္သေဘာေကာင္းတဲ့ သူမို႔သာေပါ့။ နို႕မို႕မ်က္ခြက္ ပိတ္ထိုး မိမွာ" ဟု သူ႕စိတ္ထဲက က်ိတ္ ေရရြတ္ လိုက္သည္။
သူ႕စိတ္ထဲ ဘယ္လို ေနေန ဟိုလူကေတာ့ ကြတ္ကီး တစ္ခု ကိုယ္နိွဳက္လွ်င္ သူလည္း တစ္ခုနိွဳက္ သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ အထုပ္ထဲ တစ္ခုတည္း က်န္သည့္အခါ ဒီလူ ဘာလုပ္မလဲ အမ်ိဳးသမီး ေစာင့္ၾကည့္ သည္။
ၾကည့္စမ္း။ ျပံဳးတံုးတံုးႏွင့္ ဒီလူ ခပ္ဟက္ဟက္ ရယ္လိုက္ရင္း ေနာက္ဆံုး ကြတ္ကီးကို ေကာက္ယူ လိုက္ၿပီး ႏွစ္ျခမ္း ျခမ္းလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးကို တစ္ပိုင္းေပးျပီး၊ က်န္သည့္ တစ္ပိုင္း သူစားသည္။
အမိ်ဳးသမီး သူေပးသည့္ တစ္ပိုင္းကို ေဒါသထြက္ထြက္ျဖင့္ ဆတ္ခနဲ ဆြဲယူျပီး ထထြက္လာ ခဲ့သည္။
"ၾကည့္စမ္းပါဦးေတာ္။ ဒီလူ ရဲတင္းရုံမက ရိုင္းလဲရုိင္း ေသးတယ္။ ေက်းဇူးတင္တဲ့ အမူအရာ ေတာင္ တစ္စက္ကေလးမွ ျပေဖာ္မရဘူး။ အံ့ပ"
သူမ်ားကြတ္ကီး ႏႈိက္စားျပီး ေက်းဇူးတင္ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာသည့္ အဲသည္ လူကို တစ္ခ်က္မွ်ပင္ လွည့္ၾကည့္မေနပဲ ကိုယ့္ အိတ္ေတြ ဆြဲျပီး ေလယာဥ္ထြက္မည့္ ဂိတ္ဆီ သူထြက္လာခဲ့သည္။
ေလယာဥ္ေပၚ ေရာက္မွ ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ဖတ္လက္စ စာအုပ္ ကို ဆက္ဖတ္ရန္ အိတ္ထဲ ႏႈိက္ လိုက္သည္။ အဲသည္ အခါက်မွ သူမ အၾကီးအက်ယ္ အံ႔အားသင့္ကာ ဟယ္ခနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ သူမ ဝယ္လာသည့္ ကြတ္ကီး ထုပ္က အသစ္အတိုင္း အိတ္ထဲမွာပင္ ရွိေနသည္။
"ငါ႔အထုပ္ ဒီမွာဆို ဟိုဟာသူ႔အထုပ္ေပါ႔။" အမ်ိဳးသမီး အၾကီးအက်ယ္စိတ္ဓာတ္က်သြားသည္။
"သူ ငါ႔ကို စားပါေစလို႔ ေပးေနတာကိုး။" ဟိုလူ႔ကို သူ အၾကီးအက်ယ္ အားနာသြားသည္။
ခုမွေတာ့ ေတာင္းပန္ဖို႔ လည္းမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာ ျဖစ္သြား မိသည္။ ခုေတာ႔... သူမသာလွ်င္ ရုိင္းေသာသူ၊ သူမသာလွ်င္ သူတစ္ပါးမုန္႔ကို နႈိက္စားသူ။
ကြတ္ကီး သူခိုးသည္ အျခားသူမဟုတ္... သူမသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။
ဒီပံုျပင္ေလးက ေပးေနတဲ့ သင္ခန္းစာကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကိုယ့္အျမင္အတြက္ ေသခ်ာေန တာေတြကလဲ တကယ္ဆန္းစစ္ ၾကည့္တဲ့အခါ အမွန္ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္တာ မ်ိဳးပါ။ ဘာပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ကြတ္ကီးကိုမွ်ေကၽြးခဲ့တဲ့ လူငယ္လို လူသားအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သေဘာထား ႀကီးၿပီး နားလည္မႈ ရွိတတ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။
ဆရာေဖျမင့္ဘာသာျပန္ကို မွီျငမ္းထားသည္။
#kyawnge
credit original uploader

Read More