"အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို့ရဲ ့ ရန္သူေတာ္ၾကီး ရွင္ေဒဝဒတ္ ေျမျမိဳသြားပါျပီဘုရား" လို့ ညီေတာ္အာနႏၵာက အားရဝမ္းသာ ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။

အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက "အရွင္ေဒဝဒတ္ရဲ့ေက်းဇူးကား ငါဘုရား၊ ငါဘုရားရဲ့ဓမၼႏွင့္ သံဃာအေပၚ ေက်းဇူးၾကီးစြ"လို့မိန့္ေတာ္မူပါတယ္။

ဒါကိုညီေတာ္အာနႏၵာသေဘာမေပါက္ပါ။ ဘာျဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ ညီေတာ္အနႏၵာ က ေသာတာပန္ ရဟန္း၊ ျမတ္စြာဘုရားက သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ရွင္ပါ။ သဗၺညဳတ ေရြွဥာဏ္ေတာ္ ကို သာမာန္ပုထုဇဥ္ရဟန္းရဲ့ ဥာဏ္ကမလိုက္နိုင္၊ လိုက္မမွီပါ။ ဒါေပမဲ့ ညီေတာ္အာနႏၵာသိထားတာက ျမတ္စြာဘုရားတို့မည္သည္ ဘယ္ေသာအခါမွ အဓိပၸါယ္မဲ့စကားကို ေျပာေလ့မရွိပါ။ ဒါေၾကာင့္သူနားလည္ဖို့ ညီေတာ္အာနႏၵာက "အရွင္ဘုရား ရွင္းလင္းေတာ္မူပါဘုရား" လုိ့ထပ္ေလ်ာက္တင္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက "ခ်စ္သားအနႏၵာ ရွင္ေဒဝဒတ္ကား ငါဘုရား၏ရန္သူမဟုတ္၊ ငါဘုရား၏ ပါရမီျဖည့္ဖက္သာ ျဖစ္ေပသည္" လို့ထပ္မိန့္သတဲ့။
ညီေတာ္အာနႏၵာက" အက်ယ္ရွင္းပါဘုရား" လို့ေလွ်ာက္တဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားက"ငါဘုရား ဒီပကၤရာ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ ဘုရားဆုပန္ျပီးသည့္အခ်ိန္ကစလို့ အခုဘုရားျဖစ္တဲ့ဘဝအထိ ရွင္ေဒဝဒတ္ဟာ ငါဘုရားကို အျမဲဆန့္က်င္ခဲ့တယ္။ သူကဆန့္က်င္ေလ ငါကေကာင္းေအာင္လုပ္ေလပဲ၊ ငါဘုရားပါရမီေတာ္နုနယ္စဥ္ကာလေတြမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့အမွားေတြကို သူက အျပစ္တင္ အပုပ္ခ်တယ္၊ ငါဘုရားက အဲဒီလိုေျပာတာေတြကို အျပစ္မျမင္ခဲ့ပါ။ ေနာက္ သူအေျပာမခံရေအာင္ ေကာင္းေအာင္ပိုျပီး ၾကိဳးစားျပင္ခဲ့ပါတယ္။ သူ ့ရဲ့ေကာင္းမွဳ့ေၾကာင့္ ပါရမီေတြ ရင့္သန္မွဳေတြျမန္ခဲ့တယ္။ ဘုရားျဖစ္လာတဲ့ယခုဘဝမွာေတာင္ ရွင္ေဒဝဒတ္ေၾကာင့္သာ ငါဘုရားနဲ့ဓမၼဟာ အခုေလာက္ျမန္ျမန္ ဂုဏ္သတင္းေမွြးျပီး ငါဘုရားရဲ့သံဃ အဖြဲ့အစည္းဟာလည္း က်စ္လစ္ခိုင္မာစြာ ဖြဲ့စည္းနိုင္ခဲ့တာ၊ ရွင္ေဒဝဒတ္က သူ့ရဲ့အဓမၼနဲ့ျပိဳင္ေလ၊ ဖ်က္ေလ၊ ငါဘုရားရဲ့ ဓမၼဂုဏ္သတင္းတက္ေလ၊ ရွင္ေဒဝဒတ္သံဃအဖြဲ့အစည္းကိုဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ေလ၊ သံဃိကအဖြဲ့က ပိုမိုက်စ္လစ္ခိုင္မာေလပဲ၊ ငါဘုရားကို ဆန့္က်င္တာလုပ္ရင္း ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမာၻတစ္သိန္း တိုင္ ပါရမီျဖည့္လိုက္တာ ဒီဘဝမွာေျမျမိဳ အဝီစိငရဲမွာ က်ခံရတဲ့အထိ ပါရမီျဖည့္သြားတာမို့ ေက်းဇူးရွင္လို့ဆတိုတာပါ ခ်စ္သား အာနႏၵာ" တဲ့။
(ေဒါက္တာေမာင္သင္း၊ အေတြးအျမင္ ၂၀၁၁ ေဖေဖၚဝါရီ စာ-၆၄)
တကယ္ေတာ့လူအမ်ားစု စဥ္းစားတာ နားလည္မိတာက မိမိရဲ့ အၾကိဳက္ကို လိုက္လုပ္ေပးေနတာ၊ ကူညီေနတာ ၊ လိုတာလိုက္လဲေျဖ့ဆည္းေပးေနတာေတြနဲ့ ေဘးမွာ လာျပဳစုေပးတာကို ဘဲ ပါရမီျဖည့္ဖက္လို့ နားလည္ၾက ျမင္ၾကမွာပါဘဲ။
တကယ္ေတာ့ မ်က္ေမြးတစ္ဆံုး သာမၾကည့္ဘဲ မ်က္စိတစ္ဆံုးသာၾကည့္တတ္ရင္ ကိုယ့္ဘဝဘဝမွာ ျဖည့္ဆည္း ဖို့ ပါရမီေတြ ျပည့္ဖို့ လိုတာေတြက ကိုယ့္အၾကိုက္လိုက္သူေရာ မလိုက္သူေရာ၊ ခ်စ္သူေရာမုန္းသူေရာ၊ ပညာတတ္ေရာပညာမဲ့ေရာ၊ ဥစၥာရွိေရာ ဥစၥာမဲ့ေရာ အကုန္ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
ခႏၲီပါရမီျပည့္ဖို့ ႏွိပ္စက္သူလိုသလို ၊ သီလပါရမီျပည့္ဖို့ ျမဴဆြယ္သူ လိုပါတယ္။ ဘဝမွၾကံဳေတြရတာေတြကို ကိုယ့္စိတ္ကေန ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို တည္မွီျပီး စိတ္က ျဖစ္ပ်က္ၾကတာမို့ ပတ္ဝန္းက်င္ သက္ေရာက္မွဳ့တခုတည္းက တစ္ဦးကို ကုသိုလ္ျဖစ္ေစျပီး ေနာက္တဦးကို အကုသိုလ္ျဖစ္ေစနိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တခါက ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးဟာ သူေက်ာင္းတိုက္နား လားျပီး ရန္ျဖစ္ရင္းလံုးေထြးသတ္ပုတ္ ဆူညံ့ေနတာ ကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနား လာဆူညံ့ရဦးလားလို့ မေတြးဘဲ ကိုရင္ေတြဥဴးဇင္းေတြ ေခၚျပီး ၊"ေမာင္ရင္တို့ကို ေဒါသ ေမာဟ အေၾကာင္းတရားလာျပေပးတဲ့ ဒီ ဒကာမၾကီးေတြကို ေရတိုက္ ငွက္ေပ်ာသီးသြားေကြ်းျပီး ေက်းဇူးဆပ္ေခ်" လို့ မိန့္ေတာ္မူသတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ဆိုတာ သူမ်ားက၊ပတ္ဝန္းက်င္က ကိုယ့္ကိုေပးတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္ကယူသလို ရေနတာပါလို့ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ဆဲေနလဲ ကိုယ္မခံယူရင္ ကိုယ္မရပါဘူး ဆိုတာ ဘုရားေဟာခဲ့ဘူးပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ေဒဝဒတ္ကို ျမင္သလို ကိုယ့္ျပိဳင္ဖက္ အတိုက္ခံကို ေက်းဇူးရွင္လို့ျမင္တတ္ရင္ ကိုယ္ဘဝ ပိုမိုေတာက္ေျပာင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
တစ္ခါ ငယ္ငယ္က အတန္းမွာ ေမးမဲ့ေမးခြန္းေတြ ေျပာျပျပီး စာေမးပြဲလြယ္လြယ္ေအာင္ခဲ့တဲ့ ဖ်က္ဆီးမွဳ့ဟာလဲ အဆိုးပါရမီကိုျဖည့္တာျဖစ္ျပီး ကိုယ္ပညာမတတ္တဲ့ အက်ိဳး စာမၾကိဳးစားျဖစ္ အတတ္ပညာ နားမလည္ေတာ့တဲ့ အေျခခံမရခဲ့တဲ့ အျပစ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ပါရမီျဖည့္ဖက္အမည္ခံျပီး အရာရာကို အလိုက္တသိ လိုက္ျဖည့္တင္းတတ္သူေတြ ကိုယ့္ကို သာယာေစသူေတြရဲ့ ထိေတြ့မွဳ့ ကို မက္ေမာမိသူ၊မိန္းေမာမိသူ၊သာယာမိသူေတြ ဘဝပ်က္ၾက၊ က်ဆံုးပ်က္ဆီးၾကတာလည္း သမိုင္းမွာ အရည္တြက္နိုင္ေအာင္ပါဘဲ။
ဒါေၾကာင့္ သံသရာခရီးမွာမျဖစ္မေနေလွ်ာက္လွန္းေနရသူေတြအဖို့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ဆိုတာ အတုိက္ခံလဲပါတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳမိလို့ေရးမိတာပါ။ အားလံုးလြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲနိုင္ၾကပါတယ္။